Telefonía móbil 4G: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Agremon (conversa | contribucións)
Comezo. Case todo, dende a introdución na eswiki.
 
Agremon (conversa | contribucións)
cita
Liña 5: Liña 5:
4G está baseada por completo no [[Protocolo de Internet|protocolo IP]], sendo un sistema e unha rede, que se acada grazas á converxencia entre redes cableadas e inarámicas. A principal diferencia coas xeracións anteriores é a capacidade para soportar velocidades de acceso meirandes de 100 Mbit/s en movemento e 1 Gbit/s en repouso, mantendo unha calidade de servizo ([[QoS]]) de punta a punta de alta seguridade co mínimo custe posible.
4G está baseada por completo no [[Protocolo de Internet|protocolo IP]], sendo un sistema e unha rede, que se acada grazas á converxencia entre redes cableadas e inarámicas. A principal diferencia coas xeracións anteriores é a capacidade para soportar velocidades de acceso meirandes de 100 Mbit/s en movemento e 1 Gbit/s en repouso, mantendo unha calidade de servizo ([[QoS]]) de punta a punta de alta seguridade co mínimo custe posible.


O [[WWRF]] (''Wireless World Research Forum'') pretendeu que 4G fose unha fusión de tecnoloxías e protocolos, non só unha norma única, semellante a 3G, que inclúe tecnoloxías como [[GSM]] e [[CDMA]].<ref />
O [[WWRF]] (''Wireless World Research Forum'') pretendeu que 4G fose unha fusión de tecnoloxías e protocolos, non só unha norma única, semellante a 3G, que inclúe tecnoloxías como [[GSM]] e [[CDMA]].<ref>http://www.idg.es/pcworldtech/mostrararticulo.asp?id=185167&seccion=movilidad, arquivado en https://web.archive.org, consultado o 28 de out. de 2020</ref>


A empresa xaponesa NTT DoCoMo foi a primeira en realizar experimentos coas tecnoloxías 4G, acandando 100&nbsp;Mbit/s (12,5&nbsp;MB/s) nun coche a 200&nbsp;km/h. Lanzou os primeiros servizos&nbsp;4G baseados en tecnoloxía LTE en decembro de [[2010]] en [[Toquio]], [[Nagoia]] e [[Osaca]].
A empresa xaponesa NTT DoCoMo foi a primeira en realizar experimentos coas tecnoloxías 4G, acadando 100&nbsp;Mbit/s (12,5&nbsp;MB/s) nun coche a 200&nbsp;km/h. Lanzou os primeiros servizos&nbsp;4G baseados en tecnoloxía LTE en decembro de [[2010]] en [[Toquio]], [[Nagoia]] e [[Osaca]].


No [[2020]] a [[Axencia Espacial Europea|ESA]] proba a tecnoloxía 4G na [[Lúa]].<ref>{{Cita web|título=Probando el funcionamiento de la tecnología 4G en la Luna|url=https://www.esa.int/Space_in_Member_States/Spain/Probando_el_funcionamiento_de_la_tecnologia_4G_en_la_Luna|páxina-web=www.esa.int|data-acceso=2020-10-28|lingua=en}}</ref>
No [[2020]] a [[Axencia Espacial Europea|ESA]] proba a tecnoloxía 4G na [[Lúa]].<ref>{{Cita web|título=Probando el funcionamiento de la tecnología 4G en la Luna|url=https://www.esa.int/Space_in_Member_States/Spain/Probando_el_funcionamiento_de_la_tecnologia_4G_en_la_Luna|páxina-web=www.esa.int|data-acceso=2020-10-28|lingua=en}}</ref>

Revisión como estaba o 28 de outubro de 2020 ás 14:37

En telecomunicación, 4G úsase para referirse á cuarta xeración de tecnoloxías de telefonía móbil. sucede ás tecnoloxías 2G e 3G, e antecede á 5G.

A Unión Internacional de Telecomunicacións (UIT) creou no seu día un comité para definir as especificacións técnicas. É o IMT-Advanced, no que se definen os requisitos necesarios para que unha norma sexaconsiderada da xeración 4G. Entre os requisitos incluídos está que a velocidade máxima de transmisión de datos debe estar entre 100 Mbit/s (12,5 MB/s) ey 1 Gbit/s (125 MB/s). Hai que resaltar que dos grupos de traballo da UIT forman parte empresas, estudando tecnoloxías reais existentes. Por iso, a norma LTE (long term evolution: ‘evolución a longo prazo’) derivbada da norma 3GPP non é 4G ó non cumprir os requisitos definidos pola IMT-Advanced en características de velocidades pico de transmisión e eficiencia espectral. Aínda así a UIT declaró no 2010 que os candidatos a 4G, como era aquel, podían publicitarse mentras como 4G.

4G está baseada por completo no protocolo IP, sendo un sistema e unha rede, que se acada grazas á converxencia entre redes cableadas e inarámicas. A principal diferencia coas xeracións anteriores é a capacidade para soportar velocidades de acceso meirandes de 100 Mbit/s en movemento e 1 Gbit/s en repouso, mantendo unha calidade de servizo (QoS) de punta a punta de alta seguridade co mínimo custe posible.

O WWRF (Wireless World Research Forum) pretendeu que 4G fose unha fusión de tecnoloxías e protocolos, non só unha norma única, semellante a 3G, que inclúe tecnoloxías como GSM e CDMA.[1]

A empresa xaponesa NTT DoCoMo foi a primeira en realizar experimentos coas tecnoloxías 4G, acadando 100 Mbit/s (12,5 MB/s) nun coche a 200 km/h. Lanzou os primeiros servizos 4G baseados en tecnoloxía LTE en decembro de 2010 en Toquio, Nagoia e Osaca.

No 2020 a ESA proba a tecnoloxía 4G na Lúa.[2]

Notas

  1. http://www.idg.es/pcworldtech/mostrararticulo.asp?id=185167&seccion=movilidad, arquivado en https://web.archive.org, consultado o 28 de out. de 2020
  2. "Probando el funcionamiento de la tecnología 4G en la Luna". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-10-28.