Doríforo

Doríforo
Copia romana do orixinal en bronce
Artista	Policleto
Data	orixinal 450 a.C-440 a.C; copia de finais do II a.C. a comezos do I a.C.
Técnica	talla
Movemento	Arte grega, período clásico.
Dimensións	212 cm ×  cm
Localización	Museo Arqueolóxico Nacional. (Nápoles)

O Doríforo (en grego δορυφόρος, Doryphóros, "o portador de lanza") é unha estatua, orixinalmente de bronce, atribuída ao escultor grego Policleto realizada, probablemente entre o 450 a.C e o 440 a.C. A mellor copia romana de mármore, de 2,12 metros de altura, atopada en Pompeia e datada entre finais do século II a.C. e comezos do século I a.C., atópase no Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles, Italia.

Descrición

Representa a un mozo de pé, a un atleta vencedor que porta unha lanza ou xavelina na man esquerda. Considérase que Policleto realizou esta obra como ilustración dun libro escrito por el titulado Canon (modelo en grego) no que se refería á simetría e as proporcións. O libro expresaba o arquetipo ou modelo perfecto, polo seu estudio matemático das proporcións ideais na representación do corpo humano: a altura do corpo era sete veces a da cabeza, a cal se dividía en tres partes iguais: fronte, nariz, e distancia entre nariz e queixo; o pé era tres veces a lonxitude da palma da man; a perna, do pé ao xeonllo, era seis veces a lonxitude da palma da man etc.

O corpo é concibido coma un conxunto de planos, moi separados, e molduras: podémolo observar no bordo dos peitorís e na rugosidade pelviana, por exemplo. Estes pregamentos musculares tan vigorosos suxiren volume. Outra achega importante do Doríforo é a posición da figura, pois Policleto acada o equilibrio cun ritmo cruzado e compensado, o contraposto, que lle dá efecto de profundidade. Presenta a cabeza lixeiramente ladeada, inclinación derivada da postura, xa que a figura gravita sobre a dereita. O lado esquerdo proxéctase para fóra co fin de soster a lanza apoiada no ombro, e responde á curvatura do lado oposto. Unha observación polo miúdo permítenos comprobar a diferente función de cada perna. Deste xeito, rompe co estatismo arcaico, pois a figura está en actitude de avanzar, pero hai unha contención do movemento: pódese dicir que posúe a estabilidade do movemento en potencia.

O realismo na obra é manifesto e consegue ofrecer a beleza ideal do corpo masculino. Non obstante, aínda non é posible apreciar a beleza na expresión, pois o seu rostro é inexpresivo e frío.

O Doríforo exerceu moita influencia na estatuaria grecorromana, por exemplo no Augusto de prima porta, pois era o modelo a imitar, e en consecuencia, na posterior escultura moderna, xa a partir do século XV.

Véxase tamén

Bibliografía

• Lajo, Rosina (2001). Léxico de Arte (4ª ed.). Madrid: Akal. ISBN 84-460-0924-2. 
• Vidal Guzmán, Gerardo (2007). Retratos de la Antigüedad Romana y la Primera Cristiandad. Madrid: Rialp. ISBN 978-84-321-3634-4. 

Outros artigos

• Apoxiomeno
• Policleto

Ligazóns externas

• Páxina de ArteHistoria sobre o Doriforo. (en castelán)