Xerga: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→Algunhas xergas: Engadín outra xiria, o burón, propia do val de Fornela. Sendo este val unha zona de transición entre o galego oriental e a variante berciana do leonés, creo que ten espazo nesta listaxe de xergas "galegas" |
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
||
Liña 5: | Liña 5: | ||
==Algunhas xergas== |
==Algunhas xergas== |
||
Na lingua galega existen varias xirias profesionais que reciben o nome de ''verbos'', ''verbas'' ou ''latíns'' e que están en proceso de desaparición. |
Na lingua galega existen varias xirias profesionais que reciben o nome de ''verbos'', ''verbas'' ou ''latíns'' e que están en proceso de desaparición. |
||
* [[Barallete]]: xerga dos afiadores e |
* [[Barallete]]: xerga dos afiadores e paraugueiros, de [[Nogueira de Ramuín]]. |
||
* [[Xerga dos cesteiros]]: [[Mondariz]]. |
* [[Xerga dos cesteiros]]: [[Mondariz]]. |
||
* [[Latín dos chafoutas]]: xerga dos albaneis de [[Goián, Tomiño|Goián]] ([[Tomiño]]). |
* [[Latín dos chafoutas]]: xerga dos albaneis de [[Goián, Tomiño|Goián]] ([[Tomiño]]). |
Revisión como estaba o 25 de xuño de 2020 ás 06:37
As xergas ou xirias son unha linguaxe falada propia de determinados oficios tradicionais, de carácter esotérico ou críptico (só coñecida polos membros do grupo) que a utiliza para se diferenciar e afirmar como grupo así como para evitar ser comprendido polos demais.
Nestas linguas mestúranse palabras galegas propias cun significado modificado, neoloxismos e deformacións. Sempre foron transmitidas por vía oral e só na primeira metade do século XX comezaron a ser rexistradas por escrito.
Algunhas xergas
Na lingua galega existen varias xirias profesionais que reciben o nome de verbos, verbas ou latíns e que están en proceso de desaparición.
- Barallete: xerga dos afiadores e paraugueiros, de Nogueira de Ramuín.
- Xerga dos cesteiros: Mondariz.
- Latín dos chafoutas: xerga dos albaneis de Goián (Tomiño).
- Verbo dos arxinas: xerga dos canteiros, da Terra de Montes.
- Fala dos cabaqueiros ou verbo daordes: xerga dos telleiros do Rosal (Pontevedra).
- Fala dos bugardeiros: xerga dos cesteiros de Mondariz.
- Lafrada: fala dos albaneis de Bueu.
- Fala dos ingreiros: xerga dos músicos de Celanova.
- Barallete dos grañudos: falado polos vendedores ambulantes da Graña (Covelo).
- Garisma: latín dos cegos galegos.
- Burón: xerga dos comerciantes do Val de Fornela.