Pierre Fournier: Diferenzas entre revisións
m Arranxos varios |
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
||
| Liña 28: | Liña 28: | ||
Fournier deu clases na [[École Normale de Musique]] en París e no Conservatorio de París dende [[1937]] a [[1949]]. Fixo a súa primeira xira nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] en [[1948]] e tocou, con grande aclamación, en [[Nova York]] e [[Boston]]. |
Fournier deu clases na [[École Normale de Musique]] en París e no Conservatorio de París dende [[1937]] a [[1949]]. Fixo a súa primeira xira nos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] en [[1948]] e tocou, con grande aclamación, en [[Nova York]] e [[Boston]]. |
||
A partir de [[1956]] residiu en [[Suíza]], |
A partir de [[1956]] residiu en [[Suíza]], aínda que sempre mantivo a súa cidadanía francesa. En [[1963]], nomeárono membro da [[Légion d'honneur|Lexión de Honor]]. |
||
Continuou tocando ata os 79 anos. Tamén seguiu dando clases particulares na súa casa en Xenebra: o cellista británico [[Julian Lloyd Webber]] está entre os seus discípulos. |
Continuou tocando ata os 79 anos. Tamén seguiu dando clases particulares na súa casa en Xenebra: o cellista británico [[Julian Lloyd Webber]] está entre os seus discípulos. |
||
Revisión como estaba o 6 de xuño de 2020 ás 21:56
| PIERRE FOURNIER | |
|---|---|
 Busto de Pierre Fournier en Xenebra | |
| Nome completo | Pierre Fournier |
| Data nacemento | 24 de xuño de 1906 |
| Nado en | París,  Francia |
| Falecemento | 8 de xaneiro de 1986 en Xenebra,  Suíza |
| Xenebra | |
| Irmáns | Jean Fournier |
| Ocupación | Violonchelista |
| Instrumento(s) | Violoncello |
| Na rede | |
    | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Pierre Fournier, nado en París o 24 de xuño de 1906 e finado en Xenebra o 8 de xaneiro de 1986, foi un cellista francés, coñecido coma o "aristócrata dos cellistas" pola súa elegante musicalidade e o seu son.
Traxectoria
Fillo dun xeneral da armada francesa. A súa nai aprendeulle a tocar o piano, mais tivo un polio sendo un neno e perdeu parte da destreza dos pés e pernas. Tendo dificultades cos pedais do piano, cambiouse ao cello.
Graduouse no Conservatorio de París, onde estudou cos mestres Paul Bazelaire e André Hekking aos 17 anos, en 1923. Foi proclamado como "o cellista do futuro" e gañou loubanzas polo seu virtuosismo e pola súa técnica do arco.
Acadou fama cando tocou coa Orquestra de Edouard Colonne en 1925, e andou de xira por toda Europa. Tocou con moitos dos máis prestixiosos e aclamados músicos do seu tempo, e gravou completas as pezas de música de cámara de Brahms e Schubert para a BBC en acetatos. Mais, as mesmas se deterioraron antes de que puideran ser transferidas a un medio máis duradeiro.
Fournier deu clases na École Normale de Musique en París e no Conservatorio de París dende 1937 a 1949. Fixo a súa primeira xira nos Estados Unidos en 1948 e tocou, con grande aclamación, en Nova York e Boston.
A partir de 1956 residiu en Suíza, aínda que sempre mantivo a súa cidadanía francesa. En 1963, nomeárono membro da Lexión de Honor.
Continuou tocando ata os 79 anos. Tamén seguiu dando clases particulares na súa casa en Xenebra: o cellista británico Julian Lloyd Webber está entre os seus discípulos.
O seu fillo Jean-Pierre chegou a ser pianista baixo o nome de Jean Fonda.
Premios e recoñecementos
Premio Grammy á Mellor Interpretación de Música de Cámara:
- Pierre Fournier, Arthur Rubinstein e Henryk Szeryng por Schubert: Trios No. 1 in B Flat, Op. 99 and No. 2 in E Flat, Op. 100 (Premios Grammy de 1976-1976)
- Pierre Fournier, Arthur Rubinstein & Henryk Szeryng for Brahms: Trios (Complete)/Schumann: Trio No. 1 in D Minor (1975)
| Control de autoridades |
|
|---|
