Organización Nacional de Transplantes

Organización Nacional de Transplantes
Organización Nacional de Trasplantes (en castelán)

Logotipo
Fundación	1989
Directora	Beatriz Domínguez-Gil
Orzamento	4,06 M€ (2017).
http://www.ont.es/

A Organización Nacional de Transplantes (ONT) é un organismo público español encargado dos asuntos relacionados con transplantes de órganos. A súa directora é a doutora Beatriz Domínguez-Gil, que substituíu en 2017 ao promotor e creador da organización, o doutor Rafael Matesanz, tras máis de 28 anos á fronte do mesmo.

Obxectivos

É un organismo coordinador de carácter técnico, fundado en 1989 e pertencente ao Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade, encargado de desenvolver as funcións relacionadas coa obtención e utilización clínica de órganos, tecidos e células. Tras a súa creación, España pasou de 14 doadores por millón de población (pmp) a 39,7 doadores pmp en 2015, pasando de estar na parte media-baixa dos índices de doazón en Europa a ser o líder mundial.

O seu principal obxectivo é a promoción da doazón altruísta co fin de que o cidadán español que necesite un transplante teña as maiores e mellores posibilidades de conseguilo. Para levar a cabo ditas funcións actúa como unha unidade técnica operativa, coordinando e facilitando as actividades de doaxón, extracción, preservación, distribución, intercambio e transplante de órganos, tecidos e células no conxunto d Sistema Nacional de Saúde.

Historia

Antes da creación da organización, o primeiro transplante realiazado con éxito en España foi en 1965, de ril, levado a cabo polos doutores Gil Vernet e Caralps (do Hospital Clínic i Provincial de Barcelona) e os doutores Alférez e Hernando (da Fundación Jiménez Díaz de Madrid).

Desde entón fíxose necesaria a regulación legal desta práctica, que chegou coa Lei de transplantes (Lei 30/1979) e o Real Decreto 426/1980, que xa daquela recoñecía o anonimato do doador e a carencia de lucro na práctica da extracción de órganos, entre outras disposicións.

Na década de 1980, novos órganos engadíronse á oferta dos hospitais, concretamente fígado, corazón e páncreas. Cando era necesario desprazarse a outra localidade para obtener o órgano, o Hospital Puerta de Hierro utilizaba os avións Mystère subministrados polo Exército do Aire, práctica que acabou estendéndose paulatinamente a outros hospitais. Porén, a finais desta década, houbo un gran descenso da oferta de órganos e un incremento dos candidatos para transplante, debido á pouca coordinación interrexional; por outro lado, en Cataluña estabeceuse unha oficina que centralizaba os servizos de distribución de órganos.

Para paliar estes graves efectos, o Ministerio de Sanidade e Consumo creou en 1989 a Organización Nacional de Transplantes no edificio do Hospital del Rey. Desde aquel momento, considérase que o panorama dos transplantes mellorara co nomeamento dos "coordinadores autonómicos", que organizaban os trámites sanitarios dentro das súas respectivas comunidades autónomas e formaban a Comisión de Transplantes do Consello Interterritorial. A oficina central, que reunía todas as competencias que posúe hoxe en día, non se implantou até o 1 de setembro de 1990. Desde entón, aínda que a misión fundamental da organización non cambiou, houbo varias alteracións na lei de extracción e transplante de órganos orixinal.

Premios

• 2010 - O 16 de xuño de 2010 a ONT foi galardoada, xunto coa The Transplantation Society (TTS), con sede en Montreal, co Premio Príncipe de Asturias de Cooperación Internacional.

Véxase tamén

Outros artigos

• Rafael Matesanz
• Beatriz Domínguez-Gil

Liagazóns externas

• Páxina oficial da ONT
• Newsletter Transplant del Consejo de Europa (Vol. 16, nº 1, de setembro de 2011) con datos mundiais.
• Documentos RNE - Cadena de vida: los trasplantes en España (audio).