Lois I da Provenza: Diferenzas entre revisións

Lois I da Provenza
	;
Nome orixinal	(fr) Louis Ier d'Anjou
Biografía
Nacemento	23 de xullo de 1339 ; Vincennes, Francia
Morte	20 de setembro de 1384 (45 anos); Bisceglie (pt)
Lugar de sepultura	Bisceglie (pt)
Governor of Brittany (en)
Conde de Anjou
Duke of Anjou (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Actividade
Ocupación	monarca
Lingua	Francês antigo (pt)
Outro
Título	Count of Provence and Forcalquier (en) (1382–1384); Titular King of Naples (en) (1382–1384); Duke of Calabria (en) (1380–1382); Duke of Anjou (en) (1360–1384); Lord of Guisa (en) (1360–1384); Count of Maine (en) (1351–1384); Conde de Anjou (1351–1360)
Familia	House of Valois-Anjou (en)
Cónxuxe	Marie of Blois, Duchess of Anjou (en) (1360 (Gregoriano)–)
Fillos	Mary of Anjou (en) , Lois II de Nápoles, Charles of Anjou (en)
Pais	Xoán II de Francia e Bona de Luxemburgo (pt)
Irmáns	Maria de França, Duquesa de Bar (pt) , Xoana de Valois, raíña de Navarra, Isabel de França, Condessa de Vertus (pt) , Carlos V de Francia, Filipe II, Duque da Borgonha (pt) e João, Duque de Berry (pt)

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 13 de febreiro de 2020 ás 20:32

Luís I de Anjou, nado en Vincennes, Francia, 1339 e finado en Bari, Italia, en 1384, foi conde de Anjou (1356 - 1384), elevado a duque en 1360, rei de Nápoles, conde de Provenza e emperador de Constantinopla (1383 - 1384) e rei de Xerusalén.

Traxectoria

Orixes familiares

Naceu o 23 de xullo de 1339, sendo o segundo fillo varón do rei Xoán II de Francia e de Xudit de Bohemia.

Mocidade

Por petición súa, en xuño de 1374 un exército castelán e francés cercou Baiona, un punto clave de comunicación entre o Reino de Navarra e o Reino de Inglaterra^[1]. Os casteláns cercaron por mar e por terra, pero a resistencia da cidade e a falta de colaboración francesa obrigaron a levantar o asedio.

Subida ao trono

Á morte do seu irmán, o rei Carlos V de Francia, en 1380 presidiu o consello de rexencia, sendo rexente do seu sobriño, Carlos VI de Francia, ata 1382. Deixou Francia para converterse en rei de Nápoles á morte da raíña Xoana I de Nápoles, que o adoptara en 1380 como sucesor do seu reino.

Esta sucesión anómala fixo que Luís I só puidese herdar o condado de Provenza, deixando o Reino de Nápoles en mans do segundo primo da raíña Xoana Carlos III de Nápoles. Pero o 30 de agosto de 1383 Luís I tomou o título de rei de Sicilia, sendo rei de Nápoles e de Xerusalén, o que supuxo unha dualidade de reis no reino de Nápoles.

Matrimonio e descendentes

Casou con María Châtillon-Blois, filla de Carlos de Blois e Xoana de Penthièvre, en 1360. Deste matrimonio naceron tres fillos:

María de Anjou (1370 - c. 1383).
Luís II de Anjou (1377 - 1417), conde de Provenza e duque de Anjou.
Carlos de Anjou ( 1380 - 1404 ), príncipe de Tarento e conde de Étampes.

Sucedeuno o seu segundo fillo Luís II de Anjou, que loitou contra os seus curmáns Anjou-Durazzo polo Reino de Nápoles.

Notas

↑ Los Trastamara y la Unidad Española (en castelán). Rialp. 1981. ISBN 8432121002.

Véxase tamén

[1] Los Trastamara y la Unidad Española (en castelán). Rialp. 1981. ISBN 8432121002.

[1]

@@ Liña 6: / Liña 6: @@
 === Mocidade ===
 [[Ficheiro:Armoiries_Ducs_Anjou.png|esquerda|miniatura| Escudo dos [[Condado de Anjou|duques de Anjou]] ]]
 Por petición súa, en xuño de [[1374]] un exército castelán e francés cercou [[Baiona, Francia|Baiona]], un punto clave de comunicación entre o [[Reino de Navarra]] e o [[Reino de Inglaterra]]<ref>{{Cita libro|título=Los Trastamara y la Unidad Española|url=http://books.google.cat/books?id=_vp1mwUwOmoC&pg=PA305&dq=Bayona+1374&hl=ca&ei=prkdTtrnD4vHsgbMr6myDQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CC8Q6AEwAA#v=onepage&q=Bayona%201374&f=false|lingua=castelán|editorial=Rialp|data=1981|ISBN=8432121002}}</ref>. Os casteláns cercaron por mar e por terra, pero a resistencia da cidade e a falta de colaboración francesa obrigaron a levantar o asedio.
 === Subida ao trono ===
 Á morte do seu irmán, o rei [[Carlos V de Francia]], en [[1380]] presidiu o ''consello de rexencia'', sendo rexente do seu sobriño, [[Carlos VI de Francia]], ata [[1382]]. Deixou [[Francia]] para converterse en rei de Nápoles á morte da raíña [[Xoana I de Nápoles]], que o adoptara en [[1380]] como sucesor do seu reino.