Carlos VI de Francia

Carlos VI de Francia

Carlos VI de Francia, o Amado ou o Tolo, nado en París en 1368 e finado no mesmo sitio en 1422, foi rei de Francia (1380 - 1422).

Orixes familiares

Quinto fillo do rei Carlos V de Francia e da súa muller Xoana de Borbón, naceu na corte francesa de París o 3 de decembro de 1368. Por liña paterna era neto de Xoán II de Francia e de Bona de Luxemburgo, e por liña materna do duque Pedro I de Borbón e Isabel de Valois.

Noivas e descendentes

O 17 de xullo de 1385 casou con Isabel en Baviera, filla de Estevo III de Baviera e Taddea Visconti en Amiens. Desta unión naceron:

• O príncipe Carlos de Francia (1386), delfín de Vienés.
• A princesa Xoana de Francia (1388 - 1390).
• A princesa Isabel de Valois (1389 - 1409), casou en 1396 con Ricardo II de Inglaterra e en 1406 co duque Carlos I de Orleáns.
• A princesa Xoana de Valois (filla de Carlos VI de Francia)1Xoana de Valois (1391 - 1433), casou en 1397 co duque Xoán VI da Bretaña.
• O príncipe Carlos de Francia (1392 - 1401), delfín de Vienés.
• A princesa María de Francia (1393 - 1438), abadesa.
• A princesa Micaela de Valois (1395 - 1422), casou en 1409 co duque Filipe III de Borgoña.
• O príncipe Luís de Valois (1397 - 1415), Delfín de Vienés.
• O príncipe Xoán de Torena (1398 - 1417), delfín do Vienés, casou en 1415 coa condesa Jacqueline de Hainault.
• A princesa Catarina de Valois (1401 - 1437), casou en 1420 con Henrique V de Inglaterra e en 1429 con Owen Tudor.
• O príncipe Carlos VII de Francia (1403 - 1461), rei de Francia.
• A princesa Filipa de Valois (1407).

Ascenso á coroa

Coronation of Charles VI to Reims (A coronación de Carlos VI en Reims). Miniatura do século XIV

Á morte do seu pai en 1380, foi coroado como rei na catedral de Reims aos 12 anos. Do mesmo xeito que o seu pai, o inicio do reinado emprendeuno con enerxía. A súa minoría de idade comportou loitas internas francesas polo poder entre os seus parentes, os duques de Anjou, Borgoña, Berry e Borbón. En 1388 coa axuda do seu irmán Luís I de Orleáns eludiu a rexencia do seu tío, o duque Filipe II de Borgoña.

En 1392 sufriu un grave ataque de demencia, enfermidade xa amosada pola súa nai e os seus antepasados maternos, polo que caeu baixo o poder do seu irmán Luís I de Orleáns e do tío Filipe II de Borgoña.

Luís de Orleáns foi asasinado en 1407 por orde de Xoán I de Borgoña, fillo de Filipe II de Borgoña, ao que sucedera en 1404. Dende ese momento toda Francia dividíase en dous partidos: os Armagnac, os partidarios do duque de Orleáns e os borgoñóns, partidarios do duque de Borgoña.

Guerra dos cen anos

O rei Henrique V de Inglaterra, casado coa irmá de Carlos VI, aliouse cos Borgoñóns e continuou a Guerra dos Cen Anos. O 25 de outubro de 1415 derrotou ao exército francés na batalla de Azincourt. En 1420 no Tratado de Troyes Carlos VI foi obrigado a aceptar a Henrique V como o seu sucesor, desherdando aos seus fillos e recoñecéndoos como ilexítimos.

O 22 de outubro de 1422 Carlos VI faleceu mentres Henrique V de Inglaterra morreu dous meses antes. A partir de entón, Henrique VI de Inglaterra e Carlos VII de Francia foron proclamados reis. A axuda de Xoana de Arco permitirá que o delfín Carlos VII fose coroado rei o 17 de xullo de 1429.