Christiane Nüsslein-Volhard: Diferenzas entre revisións
m robot Añadido: et, id, ja, pl |
m image |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Image:Christiane Nüsslein-Volhard mg 4372.jpg|bióloga alemá Nüsslein-Volhard]], |
|||
'''Christiane Nüsslein-Volhard''' ([[1942]] - ) é unha [[Bioloxía|bióloga]] [[Alemaña|alemá]], xunto con [[Eric Wieschaus]], conduciu un espectacular e exitoso proxecto de [[mutaxénese]] a grande escala que iluminou o programa de desenvolvemento embriónico da mosca da froita ([[Drosophila melanogaster]]). |
'''Christiane Nüsslein-Volhard''' ([[1942]] - ) é unha [[Bioloxía|bióloga]] [[Alemaña|alemá]], xunto con [[Eric Wieschaus]], conduciu un espectacular e exitoso proxecto de [[mutaxénese]] a grande escala que iluminou o programa de desenvolvemento embriónico da mosca da froita ([[Drosophila melanogaster]]). |
||
Revisión como estaba o 1 de novembro de 2007 ás 03:18
, Christiane Nüsslein-Volhard (1942 - ) é unha bióloga alemá, xunto con Eric Wieschaus, conduciu un espectacular e exitoso proxecto de mutaxénese a grande escala que iluminou o programa de desenvolvemento embriónico da mosca da froita (Drosophila melanogaster).
A bioloxía molecular é tradicionalmente feudo de pequenos laboratorios e experimentos que amosan principios ou exemplos de posible significación xeral. A norma son experimentos que mostran a actividade dun xene ou a acción dunha proteína. Por outra parte, a vixilancia de complexos biolóxicos son relativamente raros. Pero xenetistas como Nüsslein-Volhard foron máis ambiciosos, desenvolvendo coleccións de organismos mutantes que serven para fundamentar a investigación de procesos completos e ás veces, o traballo de moitos investigadores.
As moscas da froita foron longo tempo o cabalo de batalla da xenética polo seu pequeno tamaño, pequeno tempo de crecemento e complexidade vital. O rico conxunto de ferramentas e coñecemento preexistente continúa a fertilizar traballos posteriores. O que Nüsslein-Volhard e Wieschaus fixeron foi xerar mutacións aleatorias en xenes individuais e coller os representativos con descendentes amosando efectos letais durante o desenvolvemento embriónico (por exemplo, defectos de nacemento en moscas).
Desenvolveron unha vasta colección mutantes malformados, moitos con nomes descritivos como ourizo, lisiado e pepino. O estudo deses mutantes e as súas interaccións levou a importantes novas percepcións do desenvolvemento temperá da Drosophila, de xeito especial os mecanismos que subxacen ós segmentos corporais, o que influenciou direitamente estudos sobre segmentación en mamíferos, o que (de xeito menos obvio) é central no noso desenvolvemento e é aínda evidente na nosa columna vertebral.