Bernardino Rivadavia: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Biografía}} |
{{Biografía}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Era fillo de [[Benito Rivadavia |
Era fillo de [[Benito Rivadavia|Benito Bernardino González de Rivadavia]], avogado e comerciante en [[Buenos Aires]] e natural de [[Monforte de Lemos]]. A súa nai, María Josefa de Jesús Rivadavia Rivadeneira, nada en [[Buenos Aires]] o [[13 de xaneiro]] de [[1755]], era filla de José Antonio Rivadavia Díaz, tamén de Monforte, e de María Feliciana Rivadeneira Domínguez, filla a súa vez de Antonio Rivadeneira Pérez de Novoa, natural de [[Camariñas]], e de María Domínguez Basurto, cuxo pai nacera en [[Cádiz]].<ref>{{Cita libro |título= ge (h),Revista del Instituto Argentino de Ciencias Genealógicas |nome=Julio |apelidos= Pertiné |ano= 1975|editorial= Los Urien}}</ref> |
||
Durante as invasións inglesas [[1806]] participou como tenente no [[Tercio de Gallegos]]. Entre [[1811]] e [[1826]] ocupou diferentes cargos como o de Secretario da Xunta ou cabeza do triunvirato liderando o movemento independentista de [[España]] (mais sendo acusado nas divisións internas dos Tercios de "españolista"<ref>[[https://www.elhistoriador.com.ar/rivadavia-y-la-primera-renuncia-de-un-presidente/ "Bernardino Rivadavia"{{en}}]]</ref>), organizando a milicia, eliminando os organismos censores da prensa e cesando o tráfico de esclavos, estando en máis de unha ocasión exiliado. Exerceu diferentes misións diplomáticas en Europa e en [[1826]] foi electo o primeiro presidente da [[Arxentina]]. <ref>[[https://www.britannica.com/biography/Bernardino-Rivadavia "Bernardino Rivadavia"{{en}}]]</ref> |
Durante as invasións inglesas [[1806]] participou como tenente no [[Tercio de Gallegos]]. Entre [[1811]] e [[1826]] ocupou diferentes cargos como o de Secretario da Xunta ou cabeza do triunvirato liderando o movemento independentista de [[España]] (mais sendo acusado nas divisións internas dos Tercios de "españolista"<ref>[[https://www.elhistoriador.com.ar/rivadavia-y-la-primera-renuncia-de-un-presidente/ "Bernardino Rivadavia"{{en}}]]</ref>), organizando a milicia, eliminando os organismos censores da prensa e cesando o tráfico de esclavos, estando en máis de unha ocasión exiliado. Exerceu diferentes misións diplomáticas en Europa e en [[1826]] foi electo o primeiro presidente da [[Arxentina]]. <ref>[[https://www.britannica.com/biography/Bernardino-Rivadavia "Bernardino Rivadavia"{{en}}]]</ref> |
||
Liña 12: | Liña 11: | ||
Destacou a súa reforma eclesiástica, a expansión de fronteiras e a lei de [[enfiteusis]], que intentou promover a colonización, así como o debate sobre o usuario contrato de débeda pública coa banca británica Baring. Como unionista capitalizou a cidade de [[Buenos Aires]] e dividiu a provincia en tres parcelas, arrebatando as rentas do porto á clase dominante da provincia bonaerense, os Terrero, os Rosas e os Anchorena, o que desatou a enemistade pública cos federalistas <ref>[https://www.raco.cat/index.php/TiemposAmerica/article/viewFile/105618/163924 "Bernardino Rivadavia"{{es}}]</ref>. Culmina co levantamento do xeneral Lavalle que derroca ao gobernador federal de [[Buenos Aires]] en [[1828]]. Un ano antes ,en [[1827]], Rivadavia renuncia ao goberno e exilíase na Europa. |
Destacou a súa reforma eclesiástica, a expansión de fronteiras e a lei de [[enfiteusis]], que intentou promover a colonización, así como o debate sobre o usuario contrato de débeda pública coa banca británica Baring. Como unionista capitalizou a cidade de [[Buenos Aires]] e dividiu a provincia en tres parcelas, arrebatando as rentas do porto á clase dominante da provincia bonaerense, os Terrero, os Rosas e os Anchorena, o que desatou a enemistade pública cos federalistas <ref>[https://www.raco.cat/index.php/TiemposAmerica/article/viewFile/105618/163924 "Bernardino Rivadavia"{{es}}]</ref>. Culmina co levantamento do xeneral Lavalle que derroca ao gobernador federal de [[Buenos Aires]] en [[1828]]. Un ano antes ,en [[1827]], Rivadavia renuncia ao goberno e exilíase na Europa. |
||
Morreu en [[Cádiz]] aos 65 anos. |
|||
== Notas == |
== Notas == |
||
{{Listaref}} |
{{Listaref}} |
||
{{control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Presidentes da Arxentina]] |
[[Categoría:Presidentes da Arxentina]] |
||
[[Categoría:Deputados do Congreso da Nación Arxentina]] |
[[Categoría:Deputados do Congreso da Nación Arxentina]] |
||
[[Categoría:Nados en 1780]] |
[[Categoría:Nados en 1780]] |
||
[[Categoría:Nados en Buenos Aires]] |
|||
[[Categoría:Finados en 1845]] |
[[Categoría:Finados en 1845]] |
||
[[Categoría:Militares de Galicia]] |
[[Categoría:Militares de Galicia]] |
Revisión como estaba o 1 de outubro de 2019 ás 14:21
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 20 de maio de 1780 Buenos Aires, Arxentina |
Morte | 2 de setembro de 1845 (65 anos) Cádiz, España |
1º Presidente da Nación Arxentina | |
8 de febreiro de 1826 – 27 de xuño de 1827 ← Juan Gregorio de las Heras (pt) – Vicente López y Planes (pt) → | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Arxentina |
Educación | Colegio Nacional de Buenos Aires (en) |
Actividade | |
Lugar de traballo | Buenos Aires |
Ocupación | político , diplomático |
Partido político | Partido Unitário (pt) |
Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
Cónxuxe | Juana del Pino |
Pai | Benito Rivadavia |
Irmáns | Santiago Rivadavia (en) |
Bernardino de la Trinidad González de Rivadavia, nado en Buenos Aires o 20 de maio de 1780 e finado en Cádiz o 2 de setembro de 1845, foi un político da Arxentina, o primeiro presidente do seu país.
Traxectoria
Era fillo de Benito Bernardino González de Rivadavia, avogado e comerciante en Buenos Aires e natural de Monforte de Lemos. A súa nai, María Josefa de Jesús Rivadavia Rivadeneira, nada en Buenos Aires o 13 de xaneiro de 1755, era filla de José Antonio Rivadavia Díaz, tamén de Monforte, e de María Feliciana Rivadeneira Domínguez, filla a súa vez de Antonio Rivadeneira Pérez de Novoa, natural de Camariñas, e de María Domínguez Basurto, cuxo pai nacera en Cádiz.[1]
Durante as invasións inglesas 1806 participou como tenente no Tercio de Gallegos. Entre 1811 e 1826 ocupou diferentes cargos como o de Secretario da Xunta ou cabeza do triunvirato liderando o movemento independentista de España (mais sendo acusado nas divisións internas dos Tercios de "españolista"[2]), organizando a milicia, eliminando os organismos censores da prensa e cesando o tráfico de esclavos, estando en máis de unha ocasión exiliado. Exerceu diferentes misións diplomáticas en Europa e en 1826 foi electo o primeiro presidente da Arxentina. [3]
Goberno
Durante o seu goberno criáronse diversos museos locais e o Museo Argentino de Ciencias Naturales, a Biblioteca Nacional e a Universidade seguindo o novo lema nacional de “paz, organización e progreso”. O seu goberno enfrontou diversos problemas, basicamente referentes á guerra contra o Brasil, na disputa polo provincia Cisplatina, actual Uruguai.
Destacou a súa reforma eclesiástica, a expansión de fronteiras e a lei de enfiteusis, que intentou promover a colonización, así como o debate sobre o usuario contrato de débeda pública coa banca británica Baring. Como unionista capitalizou a cidade de Buenos Aires e dividiu a provincia en tres parcelas, arrebatando as rentas do porto á clase dominante da provincia bonaerense, os Terrero, os Rosas e os Anchorena, o que desatou a enemistade pública cos federalistas [4]. Culmina co levantamento do xeneral Lavalle que derroca ao gobernador federal de Buenos Aires en 1828. Un ano antes ,en 1827, Rivadavia renuncia ao goberno e exilíase na Europa.
Notas
- ↑ Pertiné, Julio (1975). ge (h),Revista del Instituto Argentino de Ciencias Genealógicas. Los Urien.
- ↑ ["Bernardino Rivadavia"(en inglés)]
- ↑ ["Bernardino Rivadavia"(en inglés)]
- ↑ "Bernardino Rivadavia"(en castelán)