Río Sil

Sil
Vista dos canóns do Sil
País	España
Comunidades Autónomas	Galicia Castela e León
Nacemento	La Cueta, León
Altitude	1980 m
Lonxitude	228 km
Conca	4 500 km²
Caudal medio	100 m3/s
Desembocadura	río Miño
Conca do río Miño no territorio galego

O Sil é un río do noroeste da Península Ibérica que discorre polas provincias de León e Ourense, facendo no seu último tramo de fronteira entre esta última e a de Lugo, na zona noroeste de España. É o principal afluente do río Miño e o río máis caudaloso de Galicia, popularmente dise que «o Sil leva a auga e o Miño a fama», afirmación comprobable, pois o caudal do Sil é maior que o do Miño.

Características

Nace en La Cueta, León, ao pé de Peña Orniz, a 1980 metros de altitude. Após pasar polas comarcas de Laciana e do Bierzo (nesta, cruza a vila de Ponferrada), entra en Galicia pola provincia de Ourense, onde atravesa o Montefurado. Antigamente o seu leito rodeaba este monte nun percorrido de 3 km.

No seu tramo medio define a fronteira entre as provincias de Lugo e Ourense. Xúntase co Miño no lugar dos Peares. Preto da intersección entre o río Sil e o río Miño están os Canóns do Sil. O seu curso é de 228 km, pasando por vilas como Villablino, Toreno, Ponferrada, O Barco de Valdeorras, A Rúa e Quiroga. A súa conca é de 8 020 km².

Tanto o seu caudal como o dos seus afluentes é moi estable.

A sona de ser o río máis caudaloso de Galicia está xustificada: No anuario hidrolóxico da confederación hidrográfica Miño-Sil aparece que o encoro de San Pedro, a poucos quilómetros da xuntanza co Miño, rexistra moito máis paso de auga que o de Os Peares, o último do río miño antes do encontro (5492 hm³ fronte a 2762,9 hm³ de media anual). Aínda así, a xuntanza de ambos, na parte baixa do Miño, produce un caudal conxunto superior.

Etimoloxía

Segundo algúns autores crese que Sil viría do latín sil: ocre. Plinio o Vello falaba nos seus documentos da abundancia de ouro e prata que se tiraba das grandes explotacións mineiras da Gallaecia no que hoxe son As Médulas, na conca do Sil; tales minas eran tamén ricas en materias corantes ou pigmentos ocres. Dioscórides fala expresamente dos ocres da Iberia occidental.

Máis probable é a orixe que dan outros autores, que falan dunha raíz celto-xemánica-lituana: sei-, sel- (pingar), da que derivan os nomes doutros ríos coma os italianos Silis e Silarus. Outros autores falan da raíz celto-xemánica-báltico-eslava: slei-, sli- (esvarar).

Tamén existe unha terceira hipótese de orixe preindoeuropea.

Principais afluentes

Pola ribeira esquerda:

• Río Boeza
• Río Cabreira
• Río Casoio
• Río Bibei
  • Río Camba
  • Río Navea
  • Río Xares
• Río Mao

Pola ribeira dereita:

• Río Cúa
• Río Selmo
• Río Leira
• Río Soldón
• Río Quiroga
• Río Lor
• Río Cabe
  • Río Mao

Encoros

Os principais encoros do río son:

• As Rozas (28 hm³), en Villablino (León).
• Bárcena (341 hm³), situado en Ponferrada (León).
• Penarrubia (13 hm³), en Rubiá (Ourense).
• Pumares, en Carballeda de Valdeorras (Ourense).
• Santiago (2 hm³), en Vilamartín de Valdeorras (Ourense).
• San Martiño (10 hm³), en Quiroga (Lugo).
• Sequeiros (11 hm³), entre Quiroga e Ribas de Sil (Lugo).
• Santo Estevo (213 hm³), en Nogueira de Ramuín (Ourense).
• San Pedro ou Pombeiros (6 hm³), entre Nogueira de Ramuín (Ourense) e Pantón (Lugo).

Galería de imaxes

Vexa o artigo principal en Galería de imaxes do río Sil

• 
  Ponte de ferrocarril sobre o Sil
• 
  Canón do Sil
• 
  O Sil na Ribeira Sacra
• 
  O Sil na Ribeira Sacra
• 
  Vista desde o Parador Santo Estevo, Luíntra, Nogueira de Ramuín
• 
  Viñedos á beira do Sil
• 
  O Sil