Río Sil

Sil
Vista dos canóns do Sil
País	España
Comunidades Autónomas	Galicia Castela e León
Nacemento	La Cueta, León
Altitude	1980 m
Lonxitude	228 km
Conca	4 500 km²
Caudal medio	100 m3/s
Desembocadura	río Miño
Conca do río Miño no territorio galego

O Sil é un río do noroeste da Península Ibérica que discorre polas provincias de León e Ourense, facendo no seu último tramo de fronteira entre esta última e a de Lugo, na zona noroeste de España. É o principal afluente do río Miño e o río máis caudaloso de Galicia, popularmente dise que «o Sil leva a auga e o Miño a fama», afirmación comprobable, pois o caudal do Sil é maior que o do Miño.

Características

Nace en La Cueta, León, ao pé de Peña Orniz, a 1980 metros de altitude. Após pasar polas comarcas de Laciana e do Bierzo (nesta, cruza a vila de Ponferrada), entra en Galicia pola provincia de Ourense, onde atravesa o Montefurado. Antigamente o seu leito rodeaba este monte nun percorrido de 3 km.

No seu tramo medio define a fronteira entre as provincias de Lugo e Ourense. Xúntase co Miño no lugar dos Peares. Preto da intersección entre o río Sil e o río Miño están os Canóns do Sil. O seu curso é de 228 km, pasando por vilas como Villablino, Toreno, Ponferrada, O Barco de Valdeorras, A Rúa e Quiroga. A súa conca é de 8 020 km².

Tanto o seu caudal como o dos seus afluentes é moi estable.

A sona de ser o río máis caudaloso de Galicia está xustificada: No anuario hidrolóxico da confederación hidrográfica Miño-Sil aparece que o encoro de San Pedro, a poucos quilómetros da xuntanza co Miño, rexistra moito máis paso de auga que o de Os Peares, o último do río miño antes do encontro (5492 hm³ fronte a 2762,9 hm³ de media anual). Aínda así, a xuntanza de ambos, na parte baixa do Miño, produce un caudal conxunto superior.

Etimoloxía

Segundo algúns autores crese que Sil viría do latín sil: ocre. Plinio falaba nos seus documentos da abondosidade de ouro e prata que se tiraba das grandes explotacións mineiras da Gallaecia no que hoxe son As Médulas, na conca do Sil, tales minas eran tamén ricas en materias corantes ou pigmentos ocres. Dioscórides fala expresamente dos ocres da Iberia occidental.

Máis probable é a orixe que dan outros autores, que falan dunha raíz celto, xemánica-lituana: sei-, sel- (pingar), da que deriban os nomes doutros ríos coma os italianos SIlis, Silarus. Outros autores falan da raíz celto, xemánica, baltico-eslava: slei-, sli- (esvarar).

Tamén existe unha terceira hipótese de orixe preindoeuropea.

Principais afluentes

Pola ribeira esquerda:

• Río Boeza
• Río Cabreira
• Río Casoio
• Río Bibei
  • Río Camba
  • Río Navea
  • Río Xares
• Río Mao

Pola ribeira dereita:

• Río Cúa
• Río Selmo
• Río Leira
• Río Soldón
• Río Quiroga
• Río Lor
• Río Cabe
  • Río Mao

Encoros

Os principais encoros do río son:

• As Rozas (28 hm³), en Villablino (León).
• Bárcena (341 hm³), situado en Ponferrada (León).
• Penarrubia (13 hm³), en Rubiá (Ourense).
• Pumares, en Carballeda de Valdeorras (Ourense).
• Santiago (2 hm³), en Vilamartín de Valdeorras (Ourense).
• San Martiño (10 hm³), en Quiroga (Lugo).
• Sequeiros (11 hm³), entre Quiroga e Ribas de Sil (Lugo).
• Santo Estevo (213 hm³), en Nogueira de Ramuín (Ourense).
• San Pedro ou Pombeiros (6 hm³), entre Nogueira de Ramuín (Ourense) e Pantón (Lugo).

Galería de imaxes

Vexa o artigo principal en Galería de imaxes do río Sil

• 
  Ponte de ferrocarril sobre o Sil
• 
  Canón do Sil
• 
  O Sil na Ribeira Sacra
• 
  O Sil na Ribeira Sacra
• 
  Vista desde o Parador Santo Estevo, Luíntra, Nogueira de Ramuín
• 
  Viñedos á beira do Sil
• 
  O Sil