Rábano Mauro: Diferenzas entre revisións
m elimino a Categoría:Nados en Renania-Palatinado; engado a Categoría:Nados en Maguncia mediante HotCat |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
{{biografía}} |
{{biografía}} |
||
'''Rábano Mauro Magnencio,''' tamén chamado '''Hrábanus Maurus,''' '''Rhabanus''' ou '''Reabanus''' |
'''Rábano Mauro Magnencio,''' tamén chamado '''Hrábanus Maurus,''' '''Rhabanus''' ou '''Reabanus''', nado en [[Maguncia|Mainz]], c. [[780]] / [[784]] e finado en [[Winkel im Rheingau]] o [[4 de febreiro]] de [[856]], foi un teólogo e erudito alemán, un dos promotores do [[renacemento carolinxio]] dos séculos VIII e IX. Foi [[abade]] de [[Fulda]] e arcebispo de [[Maguncia]], e é venerado como [[beato]] pola [[Catolicismo|Igrexa Católica]]. |
||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Rábano Mauro naceu en [[Maguncia|Mainz]] (de aí o alcume de ''Maguntius'' ou ''Magnentius),'' entre [[780]] e [[784]]. Era fillo de Waluran e Waltrat, membros da aristocracia [[Francos|franca]]. Aínda mozo, en torno a [[790]] - [[791]], ingresou como oblato na abadía [[Orde de San Bieito|beneditina]] de Fulda, onde estudou e en [[801]] foi ordenado [[diácono]]. Completou os seus estudos na escola de [[Tours]], un dos centros do Renacemento carolinxio, tendo como mestre a [[Alcuíno de York]] |
Rábano Mauro naceu en [[Maguncia|Mainz]] (de aí o alcume de ''Maguntius'' ou ''Magnentius),'' entre [[780]] e [[784]]. Era fillo de Waluran e Waltrat, membros da aristocracia [[Francos|franca]]. Aínda mozo, en torno a [[790]] - [[791]], ingresou como oblato na abadía [[Orde de San Bieito|beneditina]] de Fulda, onde estudou e en [[801]] foi ordenado [[diácono]]. Completou os seus estudos na escola de [[Tours]], un dos centros do Renacemento carolinxio, tendo como mestre a [[Alcuíno de York]]. Chamouno '''Maurus''', en homenaxe ao discípulo predilecto de [[Bieito de Nursia]], [[Mauro de Anjou|Mauro Abade]]<ref>Conscient, tanmateix, que en fràncic el nom propi quedava convertit en un nom parlant: ''Corb Negre'', que, en la seva profunda simbologia medieval podem interpretar com a equivalent de ''mestre de benedictins''. De la mateixa manera que el corb no alimenta pas els seus pollets fins que no els surt el plomatge negre i pot així reconèixer que són realment fills seus, així el veritable Mestre tampoc no explica als seus pollets -els estudiants- els misteris de la Sagrada Escriptura fins que no reconeix que realment estan preparats interiorment per a rebre'ls. ''Maur/môr'' “negre” fa referència aquí al color negre de l'hàbit dels benedictins.</ref>. Dous anos despois volveu a Fulda e dirixiu a escola monástica. O [[814]] foi ordenado sacerdote. |
||
Fixo unha peregrinación a [[Xerusalén]] e en [[817]] regresou a Fulda, en [[822]] foi nomeado [[abade]]. Durante o seu mandato, escribiu a maior parte das súas obras, seguiu coa reconstrución dos edificios monásticos que o seu predecesor comezara e fixo que o ''scriptorium'' e a biblioteca da abadía se contasen entre os máis importantes e ricos de [[Europa]]. En [[842]] deixou o cargo de abade e retirouse a Petersberg, preto de Fulda, onde continuou escribindo. <gallery> |
Fixo unha peregrinación a [[Xerusalén]] e en [[817]] regresou a Fulda, en [[822]] foi nomeado [[abade]]. Durante o seu mandato, escribiu a maior parte das súas obras, seguiu coa reconstrución dos edificios monásticos que o seu predecesor comezara e fixo que o ''[[scriptorium]]'' e a biblioteca da abadía se contasen entre os máis importantes e ricos de [[Europa]]. En [[842]] deixou o cargo de abade e retirouse a [[Petersberg, Hessen|Petersberg]], preto de Fulda, onde continuou escribindo. <gallery> |
||
Ficheiro:Fitxer:Raban-Maur Alcuin Otgar.jpg|Alcuíno (no medio) con [[Ràban Maur|Rábano Mauro]] presentan unha obra ao bispo Otgar de Mainz; miniatura do manuscrito Fuldense (ca. 836) (Österreichische Nationalbibliothek Wien) |
Ficheiro:Fitxer:Raban-Maur Alcuin Otgar.jpg|Alcuíno (no medio) con [[Ràban Maur|Rábano Mauro]] presentan unha obra ao bispo Otgar de Mainz; miniatura do manuscrito Fuldense (ca. 836) (Österreichische Nationalbibliothek Wien) |
||
Ficheiro:Fitxer:Meister der Fuldaer Schule (II) 001.jpg|Manuscrito con ''De laude crucis'', ca. 840 (Viena, Österreichische Nationalbibliothek) |
Ficheiro:Fitxer:Meister der Fuldaer Schule (II) 001.jpg|Manuscrito con ''De laude crucis'', ca. 840 (Viena, Österreichische Nationalbibliothek) |
||
Ficheiro:Fitxer:Comput digital Raban Maur.jpg|computación dixital, un ''número'' de Rábano Mauro, s. XIII (Lisboa, Instituto Nacional da Biblioteca e o libro) |
Ficheiro:Fitxer:Comput digital Raban Maur.jpg|computación dixital, un ''número'' de Rábano Mauro, s. XIII (Lisboa, Instituto Nacional da Biblioteca e o libro) |
||
</gallery> En [[847]] foi elixido bispo de Maguncia, cargo que mantivo ata a súa morte en [[856]]. Intentou resolver os problemas da diocese, especialmente durante a gran carestía de [[850]]. Nas controversias teolóxicas e eclesiásticas que tivo que resolver, adoptou posturas bastante ríxidas. No outono de [[848]] presidiu o sínodo de Maguncia, onde se discutiron as teses do monxe Godescalco sobre a predestinación divina; o sínodo rematou coa condena de Godescalco, que foi fustrigado e condenado a reclusión perpetua. |
</gallery> En [[847]] foi elixido bispo de Maguncia, cargo que mantivo ata a súa morte en [[856]]. Intentou resolver os problemas da diocese, especialmente durante a gran carestía de [[850]]. Nas controversias teolóxicas e eclesiásticas que tivo que resolver, adoptou posturas bastante ríxidas. No outono de [[848]] presidiu o [[sínodo de Maguncia]], onde se discutiron as teses do monxe Godescalco sobre a predestinación divina; o sínodo rematou coa condena de Godescalco, que foi fustrigado e condenado a reclusión perpetua. |
||
En política, Rábano apoiou a [[Lois I, Sacro Emperador Romano-Xermánico|Luís I do Sacro Imperio Romano]] na polémica que tivo cos seus fillos arredor da sucesión ao imperio. Despois, apoiou a [[Lotario I]], fillo máis vello e sucesor de Luís I, e contra [[Carlos II, Sacro Emperador Romano-Xermánico|Carlos o Calvo]] e Luís o Xermánico. Con este acabou reconciliándose e el mesmo, en 847, cando xa era rei de Alemaña, aceptou o seu nomeamento como bispo de Maguncia. |
En política, Rábano apoiou a [[Lois I, Sacro Emperador Romano-Xermánico|Luís I do Sacro Imperio Romano]] na polémica que tivo cos seus fillos arredor da sucesión ao imperio. Despois, apoiou a [[Lotario I]], fillo máis vello e sucesor de Luís I, e contra [[Carlos II, Sacro Emperador Romano-Xermánico|Carlos o Calvo]] e [[Luís o Xermánico]]. Con este acabou reconciliándose e el mesmo, en 847, cando xa era rei de Alemaña, aceptou o seu nomeamento como bispo de Maguncia. |
||
Morreu o [[4 de febreiro|4 de febreiro de]] 856 en Winkel e foi enterrado na abadía de Sankt Alban en Maguncia. |
Morreu o [[4 de febreiro|4 de febreiro de]] 856 en Winkel e foi enterrado na abadía de Sankt Alban en Maguncia. |
||
== Pensamento e obras == |
=== Pensamento e obras === |
||
[[Ficheiro:Mainz1631.jpg|miniatura|300x300px| Debuxo de 1631 de Maguncia, que mostra, á esquerda, os restos da abadía de S. Alban, o primeiro enterro de |
[[Ficheiro:Mainz1631.jpg|miniatura|300x300px| Debuxo de 1631 de Maguncia, que mostra, á esquerda, os restos da abadía de S. Alban, o primeiro enterro de Rábano Mauro. ]] |
||
[[Ficheiro:WinkelStWalburgaSParallel50.JPG|miniatura|300x300px| Parroquia de Sankt Walburga en Winkel im Rheingau, onde morreu, coa escultura de |
[[Ficheiro:WinkelStWalburgaSParallel50.JPG|miniatura|300x300px| Parroquia de Sankt Walburga en Winkel im Rheingau, onde morreu, coa escultura de Rábano Mauro. ]] |
||
A reputación de |
A reputación de Rábano Mauro está ligada á súa gran produción literaria: teólogo, exexeta, poeta e erudito enciclopedista. As súas obras, en xeral, son recompilacións do coñecemento conservado na época, como era costume daquela<ref>Ernst Robert Curtius va definir l'autor com a "monòton compilador".</ref>, baseadas na literatura patrística, de [[Agostiño de Hipona]] a [[Beda|Beda o Venerábel]] ou [[Isidoro de Sevilla]], e en autores clásicos. |
||
na literatura patrística, de [[Agostiño de Hipona]] a [[Beda|Beda o Venerábel]] ou [[Isidoro de Sevilla]], e en autores clásicos. |
|||
Entre as súas principais obras están: |
Entre as súas principais obras están: |
||
Liña 38: | Liña 36: | ||
* ''Carmina'' e ''Epístulae'' |
* ''Carmina'' e ''Epístulae'' |
||
Atribúeselle o himno ''Veni creator spiritus'', pero probabelmente reelaborouno a partir dun himno precedente. |
Atribúeselle o himno ''[[Veni creator spiritus]]'', pero probabelmente reelaborouno a partir dun himno precedente. |
||
No [[855]], por orde de Lotario II, reelaborou a polémica ''Coena Cypriani'', converténdoa nun compendio didáctico que se empregaba para memorizar as principais figuras da Biblia. |
No [[855]], por orde de [[Lotario II]], reelaborou a polémica ''[[Coena Cypriani]]'', converténdoa nun compendio didáctico que se empregaba para memorizar as principais figuras da Biblia. |
||
Máis que un autor orixinal, organizou, sistematizou e difundiu a cultura anterior. Posibelmente por iso tivo unha gran influencia nos séculos centrais da Idade Media: os manuscritos con copias das súas obras abundan en toda Europa occidental e central. Entre os seus discípulos directos había figuras importantes da cultura carolinxia como Lupus Servatus, Walafrid Estrabón, Otfrid de Weissenburg, Godescalco, ... A súa actividade educativa valeulle o título de '''Praeceptor Germaniae''' (''Mestre de Alemaña'' ). |
Máis que un autor orixinal, organizou, sistematizou e difundiu a cultura anterior. Posibelmente por iso tivo unha gran influencia nos séculos centrais da Idade Media: os manuscritos con copias das súas obras abundan en toda Europa occidental e central. Entre os seus discípulos directos había figuras importantes da cultura carolinxia como [[Lupus Servatus]], [[Walafrido Estrabón|Walafrid Estrabón]], [[Otfrid de Weissenburg]], [[Godescalco]], ... A súa actividade educativa valeulle o título de '''''Praeceptor Germaniae''''' (''Mestre de Alemaña'' ). |
||
== Veneración == |
=== Veneración === |
||
Foi sepultado na abadía de Sankt Alban de Maguncia e pronto comezou a ser venerado como un santo. Cando a abadía foi destruída, a mediados do século XVI, os restos foron trasladados a [[Aschaffenburg]], pero hoxe non se coñece o sitio da súa tumba. Está representado como un abade benedictino ou como un bispo erudito que levaba un códice coa inscrición "Veni creator spiritus". A súa festa celébrase o 4 de febreiro. |
Foi sepultado na abadía de Sankt Alban de Maguncia e pronto comezou a ser venerado como un santo. Cando a abadía foi destruída, a mediados do século XVI, os restos foron trasladados a [[Aschaffenburg]], pero hoxe non se coñece o sitio da súa tumba. Está representado como un abade benedictino ou como un bispo erudito que levaba un códice coa inscrición "Veni creator spiritus". A súa festa celébrase o 4 de febreiro. |
||
Liña 50: | Liña 48: | ||
{{Listaref}} |
{{Listaref}} |
||
== |
== Véxase tamén == |
||
=== Bibliografía === |
|||
Edicións de obras modernas de |
Edicións de obras modernas de Rábano Mauro: |
||
Obras sobre o autor: |
Obras sobre o autor: |
||
Liña 60: | Liña 59: | ||
* Mayke de Jong, ''The empireimperio a ecclesia: Hrabanus Maurus e historia bíblica para gobernantes'', en ''Os usos do pasado na Idade Media temperá,'' coidado de Y. Hen e M. Innes, Cambridge : Cambridge UP, 2000. |
* Mayke de Jong, ''The empireimperio a ecclesia: Hrabanus Maurus e historia bíblica para gobernantes'', en ''Os usos do pasado na Idade Media temperá,'' coidado de Y. Hen e M. Innes, Cambridge : Cambridge UP, 2000. |
||
== Ligazóns externas == |
=== Ligazóns externas === |
||
{{Commonscat}} |
{{Commonscat}} |
||
Revisión como estaba o 8 de agosto de 2019 ás 15:54
Biografía | |
---|---|
Nacemento | década de 780 Maguncia |
Morte | 4 de febreiro de 856 (66/76 anos) Maguncia |
Lugar de sepultura | St. Alban's Abbey (en) |
Roman Catholic Archbishop of Mainz (en) | |
847 – 856 ← Odgar (en) – Carlos da Aquitânia (pt) → | |
Director de escola Fulda monastery school (en) | |
818 – 822 | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Imperio Carolinxio |
Relixión | Igrexa católica |
Actividade | |
Ocupación | sacerdote católico (814–), diácono (801–), entomólogo , filósofo , escritor , teólogo |
Profesores | Eigilo de Fulda (pt) e Alcuíno de York |
Alumnos | Valafrido Estrabo (pt) , Otfried de Weissenburg, Rodolfo de Fulda (pt) , Lupus Servatus (pt) , Godescalco de Orbais (pt) , Ermenric of Ellwangen (en) e Hartmut of St. Gall (en) |
Lingua | Lingua latina |
Orde relixiosa | Orde de San Bieito |
Enaltecemento | |
Día de festividade relixiosa | 4 de febreiro |
Obra | |
Obras destacables
| |
Rábano Mauro Magnencio, tamén chamado Hrábanus Maurus, Rhabanus ou Reabanus, nado en Mainz, c. 780 / 784 e finado en Winkel im Rheingau o 4 de febreiro de 856, foi un teólogo e erudito alemán, un dos promotores do renacemento carolinxio dos séculos VIII e IX. Foi abade de Fulda e arcebispo de Maguncia, e é venerado como beato pola Igrexa Católica.
Traxectoria
Rábano Mauro naceu en Mainz (de aí o alcume de Maguntius ou Magnentius), entre 780 e 784. Era fillo de Waluran e Waltrat, membros da aristocracia franca. Aínda mozo, en torno a 790 - 791, ingresou como oblato na abadía beneditina de Fulda, onde estudou e en 801 foi ordenado diácono. Completou os seus estudos na escola de Tours, un dos centros do Renacemento carolinxio, tendo como mestre a Alcuíno de York. Chamouno Maurus, en homenaxe ao discípulo predilecto de Bieito de Nursia, Mauro Abade[1]. Dous anos despois volveu a Fulda e dirixiu a escola monástica. O 814 foi ordenado sacerdote.
Fixo unha peregrinación a Xerusalén e en 817 regresou a Fulda, en 822 foi nomeado abade. Durante o seu mandato, escribiu a maior parte das súas obras, seguiu coa reconstrución dos edificios monásticos que o seu predecesor comezara e fixo que o scriptorium e a biblioteca da abadía se contasen entre os máis importantes e ricos de Europa. En 842 deixou o cargo de abade e retirouse a Petersberg, preto de Fulda, onde continuou escribindo.
-
Alcuíno (no medio) con Rábano Mauro presentan unha obra ao bispo Otgar de Mainz; miniatura do manuscrito Fuldense (ca. 836) (Österreichische Nationalbibliothek Wien)
-
Manuscrito con De laude crucis, ca. 840 (Viena, Österreichische Nationalbibliothek)
-
computación dixital, un número de Rábano Mauro, s. XIII (Lisboa, Instituto Nacional da Biblioteca e o libro)
En 847 foi elixido bispo de Maguncia, cargo que mantivo ata a súa morte en 856. Intentou resolver os problemas da diocese, especialmente durante a gran carestía de 850. Nas controversias teolóxicas e eclesiásticas que tivo que resolver, adoptou posturas bastante ríxidas. No outono de 848 presidiu o sínodo de Maguncia, onde se discutiron as teses do monxe Godescalco sobre a predestinación divina; o sínodo rematou coa condena de Godescalco, que foi fustrigado e condenado a reclusión perpetua.
En política, Rábano apoiou a Luís I do Sacro Imperio Romano na polémica que tivo cos seus fillos arredor da sucesión ao imperio. Despois, apoiou a Lotario I, fillo máis vello e sucesor de Luís I, e contra Carlos o Calvo e Luís o Xermánico. Con este acabou reconciliándose e el mesmo, en 847, cando xa era rei de Alemaña, aceptou o seu nomeamento como bispo de Maguncia.
Morreu o 4 de febreiro de 856 en Winkel e foi enterrado na abadía de Sankt Alban en Maguncia.
Pensamento e obras
A reputación de Rábano Mauro está ligada á súa gran produción literaria: teólogo, exexeta, poeta e erudito enciclopedista. As súas obras, en xeral, son recompilacións do coñecemento conservado na época, como era costume daquela[2], baseadas na literatura patrística, de Agostiño de Hipona a Beda o Venerábel ou Isidoro de Sevilla, e en autores clásicos.
Entre as súas principais obras están:
- Comentario en libros veterinarios e novos testamentos
- Liber de laudibus Sanctae Crucis, un dos máis copiados durante a Idade Media
- Da institución clericorum
- De ordenador
- De oblatione puerorum
- Praescientia et praedestinatione, de gratia e libero arbitrio
- De disciplina eclesiástica
- Paenitentialia
- De universo (ou De rerum naturis )
- Liber de originibus rerum ) libri XXII
- Martyrologium
- De alma
- Carmina e Epístulae
Atribúeselle o himno Veni creator spiritus, pero probabelmente reelaborouno a partir dun himno precedente.
No 855, por orde de Lotario II, reelaborou a polémica Coena Cypriani, converténdoa nun compendio didáctico que se empregaba para memorizar as principais figuras da Biblia.
Máis que un autor orixinal, organizou, sistematizou e difundiu a cultura anterior. Posibelmente por iso tivo unha gran influencia nos séculos centrais da Idade Media: os manuscritos con copias das súas obras abundan en toda Europa occidental e central. Entre os seus discípulos directos había figuras importantes da cultura carolinxia como Lupus Servatus, Walafrid Estrabón, Otfrid de Weissenburg, Godescalco, ... A súa actividade educativa valeulle o título de Praeceptor Germaniae (Mestre de Alemaña ).
Veneración
Foi sepultado na abadía de Sankt Alban de Maguncia e pronto comezou a ser venerado como un santo. Cando a abadía foi destruída, a mediados do século XVI, os restos foron trasladados a Aschaffenburg, pero hoxe non se coñece o sitio da súa tumba. Está representado como un abade benedictino ou como un bispo erudito que levaba un códice coa inscrición "Veni creator spiritus". A súa festa celébrase o 4 de febreiro.
Notas
- ↑ Conscient, tanmateix, que en fràncic el nom propi quedava convertit en un nom parlant: Corb Negre, que, en la seva profunda simbologia medieval podem interpretar com a equivalent de mestre de benedictins. De la mateixa manera que el corb no alimenta pas els seus pollets fins que no els surt el plomatge negre i pot així reconèixer que són realment fills seus, així el veritable Mestre tampoc no explica als seus pollets -els estudiants- els misteris de la Sagrada Escriptura fins que no reconeix que realment estan preparats interiorment per a rebre'ls. Maur/môr “negre” fa referència aquí al color negre de l'hàbit dels benedictins.
- ↑ Ernst Robert Curtius va definir l'autor com a "monòton compilador".
Véxase tamén
Bibliografía
Edicións de obras modernas de Rábano Mauro:
Obras sobre o autor:
- Rabanus Maurus in Seiner Zeit: 780-1980, catálogo da exposición de Mainz, 1980. Mainz: von Zabern, 1980.
- Maria Angeles Navarro Girón, La carne de Cristo: el misterio eucarístico a la luz de la polémica entre Pascasio Radberto, Ratramno, Rabano Mauro y Godescalco, Madrid : Universidad Pontificia Comillas, 1989.
- Raffaele Savigni, Tradizione patristica e cultura carolingia in alcune opere esegetiche de Alcuino e Rabano Mauro, Bolonia : Lo Scarabeo, 1991
- Mayke de Jong, The empireimperio a ecclesia: Hrabanus Maurus e historia bíblica para gobernantes, en Os usos do pasado na Idade Media temperá, coidado de Y. Hen e M. Innes, Cambridge : Cambridge UP, 2000.
Ligazóns externas
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Rábano Mauro |