Rábano Mauro: Diferenzas entre revisións
m engado a Categoría:Nados en Mainz mediante HotCat |
m elimino a Categoría:Nados en Mainz; engado a Categoría:Nados en Renania-Palatinado mediante HotCat |
||
Liña 72: | Liña 72: | ||
[[Categoría:Bispos de Alemaña]] |
[[Categoría:Bispos de Alemaña]] |
||
[[Categoría:Finados en 856]] |
[[Categoría:Finados en 856]] |
||
[[Categoría:Nados en |
[[Categoría:Nados en Renania-Palatinado]] |
Revisión como estaba o 8 de agosto de 2019 ás 15:44
Biografía | |
---|---|
Nacemento | década de 780 Maguncia |
Morte | 4 de febreiro de 856 (66/76 anos) Maguncia |
Lugar de sepultura | St. Alban's Abbey (en) |
Roman Catholic Archbishop of Mainz (en) | |
847 – 856 ← Odgar (en) – Carlos da Aquitânia (pt) → | |
Director de escola Fulda monastery school (en) | |
818 – 822 | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Imperio Carolinxio |
Relixión | Igrexa católica |
Actividade | |
Ocupación | sacerdote católico (814–), diácono (801–), entomólogo , filósofo , escritor , teólogo |
Profesores | Eigilo de Fulda (pt) e Alcuíno de York |
Alumnos | Valafrido Estrabo (pt) , Otfried de Weissenburg, Rodolfo de Fulda (pt) , Lupus Servatus (pt) , Godescalco de Orbais (pt) , Ermenric of Ellwangen (en) e Hartmut of St. Gall (en) |
Lingua | Lingua latina |
Orde relixiosa | Orde de San Bieito |
Enaltecemento | |
Día de festividade relixiosa | 4 de febreiro |
Obra | |
Obras destacables
| |
Rábano Mauro Magnencio, tamén chamado Hrábanus Maurus, Rhabanus ou Reabanus [1] , nado en Mainz, c. 780 / 784 e finado en Winkel im Rheingau o 4 de febreiro de 856, foi un teólogo e erudito alemán, un dos promotores do renacemento carolinxio dos séculos VIII e IX. Foi abade de Fulda e arcebispo de Maguncia, e é venerado como beato pola Igrexa Católica.
Traxectoria
Rábano Mauro naceu en Mainz (de aí o alcume de Maguntius ou Magnentius), entre 780 e 784. Era fillo de Waluran e Waltrat, membros da aristocracia franca. Aínda mozo, en torno a 790 - 791, ingresou como oblato na abadía beneditina de Fulda, onde estudou e en 801 foi ordenado diácono. Completou os seus estudos na escola de Tours, un dos centros do Renacemento carolinxio, tendo como mestre a Alcuíno de York . Chamouno Maurus, en homenaxe ao discípulo predilecto de Bieito de Nursia, Mauro Abade[2]. Dous anos despois volveu a Fulda e dirixiu a escola monástica. O 814 foi ordenado sacerdote.
Fixo unha peregrinación a Xerusalén e en 817 regresou a Fulda, en 822 foi nomeado abade. Durante o seu mandato, escribiu a maior parte das súas obras, seguiu coa reconstrución dos edificios monásticos que o seu predecesor comezara e fixo que o scriptorium e a biblioteca da abadía se contasen entre os máis importantes e ricos de Europa. En 842 deixou o cargo de abade e retirouse a Petersberg, preto de Fulda, onde continuou escribindo.
-
Alcuíno (no medio) con Rábano Mauro presentan unha obra ao bispo Otgar de Mainz; miniatura do manuscrito Fuldense (ca. 836) (Österreichische Nationalbibliothek Wien)
-
Manuscrito con De laude crucis, ca. 840 (Viena, Österreichische Nationalbibliothek)
-
computación dixital, un número de Rábano Mauro, s. XIII (Lisboa, Instituto Nacional da Biblioteca e o libro)
En 847 foi elixido bispo de Maguncia, cargo que mantivo ata a súa morte en 856. Intentou resolver os problemas da diocese, especialmente durante a gran carestía de 850. Nas controversias teolóxicas e eclesiásticas que tivo que resolver, adoptou posturas bastante ríxidas. No outono de 848 presidiu o sínodo de Maguncia, onde se discutiron as teses do monxe Godescalco sobre a predestinación divina; o sínodo rematou coa condena de Godescalco, que foi fustrigado e condenado a reclusión perpetua.
En política, Rábano apoiou a Luís I do Sacro Imperio Romano na polémica que tivo cos seus fillos arredor da sucesión ao imperio. Despois, apoiou a Lotario I, fillo máis vello e sucesor de Luís I, e contra Carlos o Calvo e Luís o Xermánico. Con este acabou reconciliándose e el mesmo, en 847, cando xa era rei de Alemaña, aceptou o seu nomeamento como bispo de Maguncia.
Morreu o 4 de febreiro de 856 en Winkel e foi enterrado na abadía de Sankt Alban en Maguncia.
Pensamento e obras
A reputación de Ràban Maur está ligada á súa gran produción literaria: teólogo, exexeta, poeta e erudito enciclopedista. As súas obras, en xeral, son recompilacións do coñecemento conservado na época, como era costume daquela[3], baseadas
na literatura patrística, de Agostiño de Hipona a Beda o Venerábel ou Isidoro de Sevilla, e en autores clásicos.
Entre as súas principais obras están:
- Comentario en libros veterinarios e novos testamentos
- Liber de laudibus Sanctae Crucis, un dos máis copiados durante a Idade Media
- Da institución clericorum
- De ordenador
- De oblatione puerorum
- Praescientia et praedestinatione, de gratia e libero arbitrio
- De disciplina eclesiástica
- Paenitentialia
- De universo (ou De rerum naturis )
- Liber de originibus rerum ) libri XXII
- Martyrologium
- De alma
- Carmina e Epístulae
Atribúeselle o himno Veni creator spiritus, pero probabelmente reelaborouno a partir dun himno precedente.
No 855, por orde de Lotario II, reelaborou a polémica Coena Cypriani, converténdoa nun compendio didáctico que se empregaba para memorizar as principais figuras da Biblia.
Máis que un autor orixinal, organizou, sistematizou e difundiu a cultura anterior. Posibelmente por iso tivo unha gran influencia nos séculos centrais da Idade Media: os manuscritos con copias das súas obras abundan en toda Europa occidental e central. Entre os seus discípulos directos había figuras importantes da cultura carolinxia como Lupus Servatus, Walafrid Estrabón, Otfrid de Weissenburg, Godescalco, ... A súa actividade educativa valeulle o título de Praeceptor Germaniae (Mestre de Alemaña ).
Veneración
Foi sepultado na abadía de Sankt Alban de Maguncia e pronto comezou a ser venerado como un santo. Cando a abadía foi destruída, a mediados do século XVI, os restos foron trasladados a Aschaffenburg, pero hoxe non se coñece o sitio da súa tumba. Está representado como un abade benedictino ou como un bispo erudito que levaba un códice coa inscrición "Veni creator spiritus". A súa festa celébrase o 4 de febreiro.
Notas
- ↑ Totes aquestes formes representen adaptacions al llatí (Hrăbănus) del nom propi fràncic Hraban, que, literalment, significa Corb. Quant a l'accentuació correcta del mot, cal dir que és pla, no pas agut. En castellà s'ha imposat l'accentuació plana Rabano per comptes del correcte Rábano a fi i efecte d'evitar, mitjançant aquest recurs, la confusió amb el nom comú rábano. En català, en canvi, no hi ha cap argument raonable que justifiqui una pronúncia aguda Raban.
- ↑ Conscient, tanmateix, que en fràncic el nom propi quedava convertit en un nom parlant: Corb Negre, que, en la seva profunda simbologia medieval podem interpretar com a equivalent de mestre de benedictins. De la mateixa manera que el corb no alimenta pas els seus pollets fins que no els surt el plomatge negre i pot així reconèixer que són realment fills seus, així el veritable Mestre tampoc no explica als seus pollets -els estudiants- els misteris de la Sagrada Escriptura fins que no reconeix que realment estan preparats interiorment per a rebre'ls. Maur/môr “negre” fa referència aquí al color negre de l'hàbit dels benedictins.
- ↑ Ernst Robert Curtius va definir l'autor com a "monòton compilador".
Bibliografía
Edicións de obras modernas de Ràban Maur:
Obras sobre o autor:
- Rabanus Maurus in Seiner Zeit: 780-1980, catálogo da exposición de Mainz, 1980. Mainz: von Zabern, 1980.
- Maria Angeles Navarro Girón, La carne de Cristo: el misterio eucarístico a la luz de la polémica entre Pascasio Radberto, Ratramno, Rabano Mauro y Godescalco, Madrid : Universidad Pontificia Comillas, 1989.
- Raffaele Savigni, Tradizione patristica e cultura carolingia in alcune opere esegetiche de Alcuino e Rabano Mauro, Bolonia : Lo Scarabeo, 1991
- Mayke de Jong, The empireimperio a ecclesia: Hrabanus Maurus e historia bíblica para gobernantes, en Os usos do pasado na Idade Media temperá, coidado de Y. Hen e M. Innes, Cambridge : Cambridge UP, 2000.
Ligazóns externas
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Rábano Mauro |