Rávena: Diferenzas entre revisións

Monumentos paleocristianos de Rávena
	O Mausoleo de Teodorico en Rávena.
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Italia
Localización	44°25′04″N 12°11′58″L / 44.41778, -12.19944
Tipo	Cultural
Criterios	I, II, III, IV
Inscrición	1996 (20ª sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	788
	v; c; e;

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 25 de maio de 2019 ás 09:07

Coordenadas: 44°25′N 12°12′L / 44.417, -12.200 Modelo:Cidade Rávena^[1] (en italiano Ravenna, en romañolo Ravèna) é unha cidade ao norte de Italia na Emilia-Romaña, é a capital da provincia homónima, xorde na chaira nororiental da Romaña a poucos quilómetros do Mar Adriático. Ten unha poboación de 138.000 habitantes.

Rávena é famosa polos seus monumentos bizantinos e paleocristiáns que revelan a súa orixe antiga e o seu papel histórico no desenvolvemento italiano. A 36 quilómetros da cidade esténdense os lidi ravennati, praias inmensas no verde da famosa costa romañola.

En Rávena atópase enterrado Dante Alighieri, autor d’A Divina Comedia.

Historia

As orixes de Rávena remóntanse á metade do II milenio antes da nosa era. No período romano, a cidade tivo certa importancia estratéxica pola súa situación fronteiriza. En tempos de Xulio César construíuse un porto na localidade veciña de Classe, a uns oito quilómetros do centro de Rávena.
No ano 402 o emperador Honorio trasladou trasladou á cidade desde Milán a capital do Imperio Romano de Occidente. A solidez das súas murallas e as excelentes comunicacións do seu porto co Mediterráneo oriental motivaron esta decisión.
Logo da desaparición do Imperio Romano de Occidente no 476, a cidade continuou a ser capital dos reinos xermánicos de Italia. Os reis Odoacro (476-493) e Teodorico (493-526) continuaron o engrandecemento da cidade.
O reino ostrogodo entrou en crise trala morte de Teodorico. Os bizantinos interviron abertamente na política do reino a partir do 535, en que se desencadean as Guerras Góticas. A cidade será tomada polo xeneral bizantino Belisario no 540. Converterase entón en sé do exarca enviado desde Constantinopla para gobernar Italia. A cidade permanecerá baixo dominio bizantino até o 751, cando é ocupada polos longobardos. Os compases iniciais do exarcado, baixo a autoridade do emperador Xustiniano e da súa esposa Teodora (século VI), sinalan o momento de máximo esplendor da cidade.
No século XV pasou aos venecianos e no século seguinte á Igrexa, baixo a que permaneceu ata a Unidade de Italia.

Monumentos

Ten importantes edificios paleocristiáns, como o oratorio de San Lorenzo, coñecido como o mausoleo de Gala Placidia, e os baptisterios ortodoxo e ariano. Os edificios máis impoñentes son a basílica ariana, construída por Teodorico (hoxe dedicada a San Apolinar) e a da San Vital, construída por Xustiniano I.

Nas proximidades da cidade atópase a basílica de San Apolinar, que pertencía ao porto de Clase, hoxe desaparecido. Este edificio é máis antigo que as basílicas da cidade.

Demografía

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para basílica.

Véxase tamén

Outros artigos

Basílica de San Vital de Rávena

Ligazóns externas

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para basílica.

[1]

@@ Liña 41: / Liña 41: @@
 == Historia ==
 [[Ficheiro:Ravenna Dom Turm.jpg|miniatura|250px|Torre da Catedral]]
-* As orixes de Rávena remóntanse á metade do II milenio antes da nosa era. No período [[Roma antiga|romano]], a cidade tivo certa importancia estratéxica pola súa situación fronteiriza e construíuse un porto na próxima [[Classe]].
+* As orixes de Rávena remóntanse á metade do II milenio antes da nosa era. No período [[Roma antiga|romano]], a cidade tivo certa importancia estratéxica pola súa situación fronteiriza. En tempos de Xulio César construíuse un porto na localidade veciña de [[Classe]], a uns oito quilómetros do centro de Rávena.
 * No ano 402 o emperador [[Flavio Honorio|Honorio]] trasladou trasladou á cidade desde Milán a capital do [[Imperio Romano de Occidente]]. A solidez das súas murallas e as excelentes comunicacións do seu porto co Mediterráneo oriental motivaron esta decisión.
-*Logo da desaparición do Imperio Romano de Occidente no 476, a cidade continuou a ser capital dos reinos xermánicos de Italia. Tamén se converteu en [[Exarcado de Rávena|sé do exarca]] enviado desde [[Constantinopla]] para gobernar [[Italia]].
+*Logo da desaparición do Imperio Romano de Occidente no 476, a cidade continuou a ser capital dos reinos xermánicos de Italia. Os reis [[Odoacro]] (476-493) e [[Teodorico o Grande|Teodorico]] (493-526) continuaron o engrandecemento da cidade.
-* O florecemento da cidade continuou durante os reinos romano-bárbaros de [[Odoacro]] (476-493), [[Teodorico o Grande|Teodorico]] (493-526) e, a partir do 540, baixo dominio [[Imperio bizantino|bizantino]] ao cargo do emperador [[Xustiniano]] e da súa esposa Teodora ([[século VI]]).
+*O reino ostrogodo entrou en crise trala morte de Teodorico. Os bizantinos interviron abertamente na política do reino a partir do 535, en que se desencadean as Guerras Góticas. A cidade será tomada polo xeneral bizantino Belisario no 540. Converterase entón en [[Exarcado de Rávena|sé do exarca]] enviado desde [[Constantinopla]] para gobernar [[Italia]]. A cidade permanecerá baixo dominio [[Imperio bizantino|bizantino]] até o 751, cando é ocupada polos longobardos. Os compases iniciais do exarcado, baixo a autoridade do emperador [[Xustiniano]] e da súa esposa Teodora ([[século VI]]), sinalan o momento de máximo esplendor da cidade.
 * No [[século XV]] pasou aos [[venecia]]nos e no século seguinte á [[Igrexa católica|Igrexa]], baixo a que permaneceu ata a Unidade de Italia.