Erignathus barbatus: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Miguelferig (conversa | contribucións)
242.088 edicións
Miguelferig (conversa | contribucións)
242.088 edicións
Liña 48: Liña 48:


== Alimentación ==
== Alimentación ==
⚫
Teñen unha alimentación principalmente [[bentos|bentónica]], e comen diversas pequenas presas que encontran no fondo do océano, como [[ameixa]]s, [[lura]]s e [[peixe]]s. Os seus bigores sérvenlles para tentear o terreo<ref>Saundry, Peter. 2010. [http://www.eoearth.org/article/Bearded_seal ''Bearded seal''] {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20100704151159/http://www.eoearth.org/article/Bearded_seal |date=July 4, 2010 }}. Encyclopedia of Earth. Topic editor C. Michael Hogan, Ed.in Chief: Cutler Cleveland, NCSE, Washington DC</ref> nos brandos sedimentos do fondo. Os adultos non adoitan mergullarse moito durante os meses de verán, preferindo zonas costeiras pouco profundas de non máis de 300&nbsp;m de profundidade. As crías dun ano de idade aventúranse a moita maior profundidade, mergullándose ata os 450&nbsp;m. Nun estudo realizado durante os meses de verán comprobouse que se alimentaban de invertebrados como [[anemone]]s, [[cogombro de mar|cogombro de mar]] e vermes [[poliquetos]].<ref name="Finley"/> O mesmo estudo encontrou que os peixes ''[[Cottoidea]]'' e o ''[[Arctogadus glacialis]]'' constituían a maior parte d súa dieta de verán. Os cotoideos eran os peixes máis grandes que comían. Poden comer peixes peláxicos e [[demersal|demersais]] ademais das súas presas bentónicas.<ref>{{Cite journal|last=Finley|first=K. J.|last2=Evans|first2=C. R.|date=1983-01-01|title=Summer Diet of the Bearded Seal ( Erignathus barbatus ) in the Canadian High Arctic|url=https://arctic.journalhosting.ucalgary.ca/arctic/index.php/arctic/article/view/2246|journal=ARCTIC|language=en-US|volume=36|issue=1|pages=82–89|doi=10.14430/arctic2246|issn=1923-1245}}</ref>
⚫
<!--
⚫
Primarily [[benthic]], bearded seals feed on a variety of small prey found along the ocean floor, including [[clam]]s, [[squid]], and [[fish]]. Their whiskers serve as feelers<ref>Saundry, Peter. 2010. [http://www.eoearth.org/article/Bearded_seal ''Bearded seal''] {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20100704151159/http://www.eoearth.org/article/Bearded_seal |date=July 4, 2010 }}. Encyclopedia of Earth. Topic editor C. Michael Hogan, Ed.in Chief: Cutler Cleveland, NCSE, Washington DC</ref> in the soft bottom sediments. Adults tend not to dive very deep, favoring shallow coastal areas no more than {{convert|300|m|abbr=on}} deep. Pups up to one year old, however, will venture much deeper, diving as deep as {{convert|450|m|abbr=on}}. In a study conducted during the summer months, the seals have been found to feed on invertebrates such as [[anemones]], [[sea cucumbers]], and [[polychaete worms]].<ref name="Finley"/> The same study found that sculpins and [[arctic cod]] made up most of their summer diet. [[Sculpin]] were also found to be the largest fish consumed by the seals. Bearded seals are capable of preying on pelagic and [[demersal]] fish in addition to their benthic prey.<ref>{{Cite journal|last=Finley|first=K. J.|last2=Evans|first2=C. R.|date=1983-01-01|title=Summer Diet of the Bearded Seal ( Erignathus barbatus ) in the Canadian High Arctic|url=https://arctic.journalhosting.ucalgary.ca/arctic/index.php/arctic/article/view/2246|journal=ARCTIC|language=en-US|volume=36|issue=1|pages=82–89|doi=10.14430/arctic2246|issn=1923-1245}}</ref>


== Reprodución e forma de vida ==
==Reproduction and lifecycle==
[[Image:Beardedsealpup.jpg|thumb|left|Bearded seal pup]]
[[Ficheiro:Beardedsealpup.jpg|miniatura|esquerda|Cría de foca barbuda]]
⚫
<!--
Bearded seals give birth in the spring. In the [[Northern Canada|Canadian Arctic]], seal pupping occurs in May.<ref name="uoguelph"/> In Svalbard, bearded seals reach [[sexual maturity]] at 5 or 6 years of age.<ref>Andersen, Magnus, et al. "[https://brage.bibsys.no/xmlui/bitstream/handle/11250/174308/AndersenPolarBiol1999.pdf?sequence=1 Growth, age at sexual maturity and condition in bearded seals (Erignathus barbatus) from Svalbard, Norway]." Polar Biology 21.3 (1999): 179-185.</ref> Further south, in [[Alaska]], most pups are born in late April.{{clarify|reason=See talk page|date=March 2013}} Pups are born on small drifting ice floes in shallow waters, usually weighing around {{convert|30|–|40|kg|abbr=on}}. They enter the water only hours after they are born, and quickly become proficient divers. Mothers care for the pups for 18–24 days, during which time the pups grow at an average rate of {{convert|3.3|kg|abbr=on}} per day. During this time, pups consume an average of {{convert|8|l|abbr=on}} of milk a day. By the time they are weaned, the pups have grown to about {{convert|100|kg|abbr=on}}.
Bearded seals give birth in the spring. In the [[Northern Canada|Canadian Arctic]], seal pupping occurs in May.<ref name="uoguelph"/> In Svalbard, bearded seals reach [[sexual maturity]] at 5 or 6 years of age.<ref>Andersen, Magnus, et al. "[https://brage.bibsys.no/xmlui/bitstream/handle/11250/174308/AndersenPolarBiol1999.pdf?sequence=1 Growth, age at sexual maturity and condition in bearded seals (Erignathus barbatus) from Svalbard, Norway]." Polar Biology 21.3 (1999): 179-185.</ref> Further south, in [[Alaska]], most pups are born in late April.{{clarify|reason=See talk page|date=March 2013}} Pups are born on small drifting ice floes in shallow waters, usually weighing around {{convert|30|–|40|kg|abbr=on}}. They enter the water only hours after they are born, and quickly become proficient divers. Mothers care for the pups for 18–24 days, during which time the pups grow at an average rate of {{convert|3.3|kg|abbr=on}} per day. During this time, pups consume an average of {{convert|8|l|abbr=on}} of milk a day. By the time they are weaned, the pups have grown to about {{convert|100|kg|abbr=on}}.


Revisión como estaba o 20 de maio de 2019 ás 16:37

Erignathus barbatus
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Mammalia
Orde: Carnivora
Suborde: Pinnipedia (clado)
Familia: Phocidae
Xénero: Erignathus
Gill, 1866
Especie: Erignathus barbatus
Erxleben, 1777
Distribución de E. barbatus
Distribución de E. barbatus

Distribución de E. barbatus

Erignathus barbatus, a foca barbuda, é unha especie de pinnípede de mediano tamaño, que se encontra no Océano Glacial Ártico e as súas proximidades.[2] O seu nome xenérico procedente do grego significa mandíbula pesada, e o seu nome específico refírese á súa peculiar característica de ter uns bigotes moi grandes e abondosos, aos que se debe o nome de foca barbuda ou equivalente que ten en varios idiomas.[2]

Son os fócidos de maior tamaño do Ártico. Poden pesar ata 300 kg e as femias son as máis grandes, aínda que o dimorfismo sexual non é moi acusado.[2]

A especie é o único membro do xénero Erignathus, con características intermedias entre as típicas das das dúas subfamilias en que se divide a fámilia dos fócidos: Phocinae e Monachinae.[2]

Certos fósiles que foron descritos en 2002 indican que, durante o Plistoceno, a especie chegaba moito máis ao sur, ata as costas de Carolina do Sur.[3]

Descrición

As características distintivas desta foca son as aletas anteriores cadradas e os seus grosos e abondosos bigotes do seu fociño. O adultos son de cor marrón agrisado, máis escuro no dorso e con algunhas manchas difuminadas no dorso ou manchas escuras nos laterais do corpo. Ocasionalmente a cara e pescozo son de cor marrón avermellado. As crías nacen con pelaxe marrón agrisada con manchas espelladas de cor branca no dorso e na cabeza. A especie é única dentro da subfamilia Phocinae porque ten dous pares de mamilas, unha característica que comparte coas focas monxe.

Chegan a medir entre 2,1 e 2,7 m do fociño á cola e a pesar de 200 a 430 kg.[4] A femia é meirande, o que significa que hai un dimorfismo sexual, pero non moi acusado.

As E. barbatus, xunto coas Pusa hispida, son a principal fonte de alimento do oso polar.[5] Son tamén un importante alimento para o pobo inuit (esquimós), que denominan esta foca no seu idioma ugjuk[6][7] (plural: ugjuit) ou oogrook ou oogruk. Aínda que os inuit prefiren a Pusa hispida como alimento, a pel da E. barbatus úsase para facer zapatos, botes (umiak), tendas (tupiq), látegos e arneses, xa que é moi resistente.[8]

o contido en graxa corporal da foca barbuda é do 25 a 40%.[9]

Distribución

Viven nas rexións marítimas árticas e subárticas. Na rexión do Pacífico, esténdense desde o mar de Chukchi no Ártico, cara ao sur no mar de Bering[10] onde se atopan desde a baía Bristol na costa de Alasca ata o mar de Okhotsk na costa rusa,[11] e seguen ata preto da costa norte do Xapón, pero sen incluíla.[11] No Océano Glacial Ártico, atópanse ao longo da costa norte de Rusia, Noruega, Canadá e Alasca,[11] incluíndo as illas Svalbard[12] e o arquipélago ártico candense.[13] No Atlántico, atópanse ns costas do norte de Islandia, as costas do leste e oeste de Groenlandia e nas costas continentais de Canadá ata o Labrador como límite sur.[14]

Aínda que a súa área de distribución só se estende cara ao sur ás zonas subárticas, foron vistas no Xapón e a China, ou mesmo tan ao sur como nas costas de Alemaña, Países Baixos, Reino Unido, Francia, España (Galicia incluída) e Portugal, polo que figura na Lista dos mamíferos de Galicia.[11]

Alimentación

Teñen unha alimentación principalmente bentónica, e comen diversas pequenas presas que encontran no fondo do océano, como ameixas, luras e peixes. Os seus bigores sérvenlles para tentear o terreo[15] nos brandos sedimentos do fondo. Os adultos non adoitan mergullarse moito durante os meses de verán, preferindo zonas costeiras pouco profundas de non máis de 300 m de profundidade. As crías dun ano de idade aventúranse a moita maior profundidade, mergullándose ata os 450 m. Nun estudo realizado durante os meses de verán comprobouse que se alimentaban de invertebrados como anemones, cogombro de mar e vermes poliquetos.[13] O mesmo estudo encontrou que os peixes Cottoidea e o Arctogadus glacialis constituían a maior parte d súa dieta de verán. Os cotoideos eran os peixes máis grandes que comían. Poden comer peixes peláxicos e demersais ademais das súas presas bentónicas.[16]

Reprodución e forma de vida

Cría de foca barbuda

Notas

  1. ↑ {{{assessors}}} (2008). "Erignathus barbatus". Lista Vermella da IUCN de Especies en Perigo (en inglés). IUCN 2008. Consultado o 28 January 2009. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Perrin, William F.; Würsig, Bernd; Thewissen, J. G. M. (2009-02-26). Encyclopedia of Marine Mammals (en inglés). Academic Press. ISBN 9780080919935. 
  3. ↑ Berta, A. & Churchill, M. (2012). "Pinniped Taxonomy: evidence for species and subspecies". Mammal Review 42 (3): 207–234. doi:10.1111/j.1365-2907.2011.00193.x. 
  4. ↑ Erignathus barbatus. The Animal Diversity Web
  5. ↑ "Arctic Bears". PBS Nature. 17 February 2008. 
  6. ↑ Ohokak, G.; M. Kadlun; B. Harnum. Inuinnaqtun-English Dictionary (PDF). Kitikmeot Heritage Society. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 2012-09-04. Consultado o 2013-03-20. 
  7. ↑ "Bearded seal". Asuilaak Living Dictionary. Consultado o 2013-03-20. [Ligazón morta]
  8. ↑ Ugjuk — Bearded Seal
  9. ↑ Ryg, Morten; Lydersen, Christian; Markussen, Nina H.; Smith, Thomas G.; Øritsland, Nils Are (18 January 1990). "Estimating the Blubber Content of Phocid Seals". Canadian Journal of Fisheries and Aquatic Sciences 47 (6): 1223–1227. ISSN 0706-652X. doi:10.1139/f90-142. 
  10. ↑ Lowry, Lloyd F.; Frost, Kathryn J.; Burns, John J. (1980). "Variability in the Diet of Ringed Seals, Phoca hispida, in Alaska". Canadian Journal of Fisheries and Aquatic Sciences 37 (12): 2254–2261. ISSN 0706-652X. doi:10.1139/f80-270. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 "Erignathus barbatus: Kovacs, K.M.". 2016-02-17. doi:10.2305/iucn.uk.2016-1.rlts.t8010a45225428.en. 
  12. ↑ Hjelset, A. M.; Andersen, M.; Gjertz, I.; Lydersen, C.; Gulliksen, B. (1999-02-23). "Feeding habits of bearded seals ( Erignathus barbatus ) from the Svalbard area, Norway". Polar Biology (en inglés) 21 (3): 186–193. ISSN 0722-4060. doi:10.1007/s003000050351. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Finley, K.J.; Evans, C.R. (1983-01-01). "Summer Diet of the Bearded Seal (Erignathus barbatus) in the Canadian High Arctic". ARCTIC (en inglés) 36 (1). ISSN 1923-1245. doi:10.14430/arctic2246. 
  14. ↑ "Bearded Seal - NAMMCO". NAMMCO (en inglés). 2017-01-16. Consultado o 2018-06-07. 
  15. ↑ Saundry, Peter. 2010. Bearded seal Arquivado July 4, 2010, en Wayback Machine.. Encyclopedia of Earth. Topic editor C. Michael Hogan, Ed.in Chief: Cutler Cleveland, NCSE, Washington DC
  16. ↑ Finley, K. J.; Evans, C. R. (1983-01-01). "Summer Diet of the Bearded Seal ( Erignathus barbatus ) in the Canadian High Arctic". ARCTIC (en inglés) 36 (1): 82–89. ISSN 1923-1245. doi:10.14430/arctic2246. 

Bibliografía

Ligazóns externas


Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erignathus_barbatus&oldid=5153765»