Carádridos: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
m Arranxos varios, replaced: {{cite book → {{Cita libro (3), {{Cite journal → {{Cita publicación periódica |
||
| Liña 28: | Liña 28: | ||
== Taxonomía == |
== Taxonomía == |
||
A [[familia (bioloxía)|familia]] Charadriidae foi introducida polo zoólogo inglés [[William Elford Leach]] nunha guía dos contidos do [[Museo Británico]] publicada en 1820.<ref>{{ cite book | last=Leach | first=William Elford | author-link=William Elford Leach | year=1820 | chapter=Eleventh Room | title=Synopsis of the Contents of the British Museum | place=London | publisher=British Museum | edition=17th| pages=65–70 | oclc=6213801 }} Aínda que no documento non se especifica o nome do autor, Leach era daquela o Coidador de Zooloxía.</ref><ref>{{ |
A [[familia (bioloxía)|familia]] Charadriidae foi introducida polo zoólogo inglés [[William Elford Leach]] nunha guía dos contidos do [[Museo Británico]] publicada en 1820.<ref>{{ cite book | last=Leach | first=William Elford | author-link=William Elford Leach | year=1820 | chapter=Eleventh Room | title=Synopsis of the Contents of the British Museum | place=London | publisher=British Museum | edition=17th| pages=65–70 | oclc=6213801 }} Aínda que no documento non se especifica o nome do autor, Leach era daquela o Coidador de Zooloxía.</ref><ref>{{Cita libro | last=Bock | first=Walter J. | year=1994 | title=History and Nomenclature of Avian Family-Group Names | series=Bulletin of the American Museum of Natural History | volume= Number 222 | publisher=American Museum of Natural History | place=New York | page=137 | url=http://digitallibrary.amnh.org/handle/2246/830 }}</ref> A familia divídese en dúas subfamilias: os [[caradrinos]] (Charadrinae), que inclúen as píllaras e píldoras, e os [[vanelinos]] (Vanellinae), que inclúen as avefrías. |
||
== Descrición == |
== Descrición == |
||
| Liña 36: | Liña 36: | ||
== Distribución e hábitat == |
== Distribución e hábitat == |
||
Viven nois campos abertos de todo o mundo, principalmente en hábitats próximos á auga, aínda que hai algunhas excepcións: o ''[[Peltohyas australis]]'', por exemplo, prefire terreos pedregosos dos desertos de Australia central e occidental.<ref name=EoB>{{ |
Viven nois campos abertos de todo o mundo, principalmente en hábitats próximos á auga, aínda que hai algunhas excepcións: o ''[[Peltohyas australis]]'', por exemplo, prefire terreos pedregosos dos desertos de Australia central e occidental.<ref name=EoB>{{Cita libro |editor=Forshaw, Joseph|author= Harrison, Colin J.O.|year=1991|title=Encyclopaedia of Animals: Birds|publisher= Merehurst Press|location=London|pages= 105|isbn= 1-85391-186-0}}</ref> |
||
== Comportamento e ecoloxía == |
== Comportamento e ecoloxía == |
||
| Liña 44: | Liña 44: | ||
=== Reprodución === |
=== Reprodución === |
||
A gran maioría dos carádridos son monógamos. Algúns, como ''[[Vanellus vanellus]]'' (avefría), son [[políxino]]s, outros, como o ''[[Charadrius moontanus]]'' ten un sistema de múltiples postas rápidas que pode ir acompañado de poliandria secuencial. En ''[[Charadrius morinellus]]'', as femias compiten polos machos e os machos proporcionan todos os coidados parentais ás crías.<ref name=":0">{{ |
A gran maioría dos carádridos son monógamos. Algúns, como ''[[Vanellus vanellus]]'' (avefría), son [[políxino]]s, outros, como o ''[[Charadrius moontanus]]'' ten un sistema de múltiples postas rápidas que pode ir acompañado de poliandria secuencial. En ''[[Charadrius morinellus]]'', as femias compiten polos machos e os machos proporcionan todos os coidados parentais ás crías.<ref name=":0">{{Cita libro|title=[[Handbook of the Birds of the World]]. Volume 3, Hoatzin to Auks|last=Piersma|first=Theunis|publisher=Lynx Edicions|year=1996|isbn=84-87334-20-2|editor-last=del Hoyo|editor-first=Joseph|location=Barcelona|pages=400–401|chapter=Family Charadriidae (Plovers)|quote=|editor-last2=Elliott|editor-first2=Andrew|editor-last3=Sargatal|editor-first3=Jordi|via=}}</ref> Cando están reproducíndose, defenden os seus territorios con exhibicións aéreas visibles.<ref name="EoB" /> |
||
Poñen de dous a catro ovos no niño, que adoita ser unha escavación pouco profunda en campo aberto, e incuban a posta durante de 21 a 30 días.<ref name=":0" /> En especies nas que ambos os proxenitores incuban os ovos, as femias e os machos varían na maneira en que comparten as tarefas de incubación, tanto dentro dunha especie coma entre especies. Nalgunhas parellas, os proxenitores intercámbianse no niño pola mañá e ao serán para facer unha incubación ininterrompida durante as 24 horas, noutras as femias e machos intercámbianse facendo quendas unhas 20 veces ao día.<ref>{{ |
Poñen de dous a catro ovos no niño, que adoita ser unha escavación pouco profunda en campo aberto, e incuban a posta durante de 21 a 30 días.<ref name=":0" /> En especies nas que ambos os proxenitores incuban os ovos, as femias e os machos varían na maneira en que comparten as tarefas de incubación, tanto dentro dunha especie coma entre especies. Nalgunhas parellas, os proxenitores intercámbianse no niño pola mañá e ao serán para facer unha incubación ininterrompida durante as 24 horas, noutras as femias e machos intercámbianse facendo quendas unhas 20 veces ao día.<ref>{{Cita publicación periódica|last=Bulla|first=Martin|last2=Valcu|first2=Mihai|last3=Dokter|first3=Adriaan M.|last4=Dondua|first4=Alexei G.|last5=Kosztolányi|first5=András|last6=Rutten|first6=Anne L.|last7=Helm|first7=Barbara|last8=Sandercock|first8=Brett K.|last9=Casler|first9=Bruce|title=Unexpected diversity in socially synchronized rhythms of shorebirds|url=http://doi.org/10.1038/nature20563|journal=Nature|volume=540|issue=7631|pages=109–113|doi=10.1038/nature20563}}</ref> |
||
Son aves que protexen moito os seus ovos e crías. Os proxenitores protexen os pitos emitindo unha chamada de alarma, realizando unha [[exhibición de distración]] e mesmo poden atacar o predador ou intruso. Os pitos son precoces e non son alimentados polos pais. |
Son aves que protexen moito os seus ovos e crías. Os proxenitores protexen os pitos emitindo unha chamada de alarma, realizando unha [[exhibición de distración]] e mesmo poden atacar o predador ou intruso. Os pitos son precoces e non son alimentados polos pais. |
||
Revisión como estaba o 30 de marzo de 2019 ás 20:19
| Carádridos | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Charadrius nivosus | |||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||
| |||||||||||
| Xéneros | |||||||||||
Os carádridos[1] (Charadriidae) son unha familia de aves da orde Charadriiformes que comprende de 64 a 66 especies, das cales en Galicia viven seis especies do xénero Charadrius (píllaras), catro do xénero Pluvialis (píldoras) e unha do xénero Vanellus (avefrías).
Taxonomía
A familia Charadriidae foi introducida polo zoólogo inglés William Elford Leach nunha guía dos contidos do Museo Británico publicada en 1820.[2][3] A familia divídese en dúas subfamilias: os caradrinos (Charadrinae), que inclúen as píllaras e píldoras, e os vanelinos (Vanellinae), que inclúen as avefrías.
Descrición
Son aves pequenas ou de medio tamaño con corpos compactos, curtos, pescozos grosos e ás longas e xeralmente bicudas, pero a maioría das especies de vanelinos adoitan ter ás arredondadas. Os seus peteiros son xeralmente rectos (excepto no caso do Anarhynchus frontalis de Nova Zelandia) e curtos, as dedas curtas, e a deda traseira pode estar reducida ou ausente, dependendo das especies. A maioría dos Charadriidae teñen tamén colas relativamente curtas, pero o Charadrius vociferus é unha excepción. Na maior parte dos xéneros, os sexos son similares, e só hai un pequeno dimorfismo sexual. En tamaño van desde o Charadrius collaris, de 26 g e 14 cm, ao Vanellus miles, de 368 g e 35 cm.
Distribución e hábitat
Viven nois campos abertos de todo o mundo, principalmente en hábitats próximos á auga, aínda que hai algunhas excepcións: o Peltohyas australis, por exemplo, prefire terreos pedregosos dos desertos de Australia central e occidental.[4]
Comportamento e ecoloxía
Cazan utilizando a vista en lugar de sentir a presenza das presas cos peteiros como fan os limícolas de peteiros longos como os escolopácidos. Os alimentos que comen son invertebrados acuáticos e terrestres como insectos, vermes, moluscos e crustáceos dependendo do hábitat, e captúranos normalmente usando unha técnica de correr e parar, en vez de permanecer quedos sondando como fan outros grupos limícolas. Tamén comen materia vexetal.
Reprodución
A gran maioría dos carádridos son monógamos. Algúns, como Vanellus vanellus (avefría), son políxinos, outros, como o Charadrius moontanus ten un sistema de múltiples postas rápidas que pode ir acompañado de poliandria secuencial. En Charadrius morinellus, as femias compiten polos machos e os machos proporcionan todos os coidados parentais ás crías.[5] Cando están reproducíndose, defenden os seus territorios con exhibicións aéreas visibles.[4]
Poñen de dous a catro ovos no niño, que adoita ser unha escavación pouco profunda en campo aberto, e incuban a posta durante de 21 a 30 días.[5] En especies nas que ambos os proxenitores incuban os ovos, as femias e os machos varían na maneira en que comparten as tarefas de incubación, tanto dentro dunha especie coma entre especies. Nalgunhas parellas, os proxenitores intercámbianse no niño pola mañá e ao serán para facer unha incubación ininterrompida durante as 24 horas, noutras as femias e machos intercámbianse facendo quendas unhas 20 veces ao día.[6]
Son aves que protexen moito os seus ovos e crías. Os proxenitores protexen os pitos emitindo unha chamada de alarma, realizando unha exhibición de distración e mesmo poden atacar o predador ou intruso. Os pitos son precoces e non son alimentados polos pais.
Notas
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para carádridos.
- ↑ Leach, William Elford (1820). "Eleventh Room". Synopsis of the Contents of the British Museum (17th ed.). London: British Museum. pp. 65–70. OCLC 6213801. Aínda que no documento non se especifica o nome do autor, Leach era daquela o Coidador de Zooloxía.
- ↑ Bock, Walter J. (1994). History and Nomenclature of Avian Family-Group Names. Bulletin of the American Museum of Natural History. Number 222. New York: American Museum of Natural History. p. 137.
- ↑ 4,0 4,1 Harrison, Colin J.O. (1991). Forshaw, Joseph, ed. Encyclopaedia of Animals: Birds. London: Merehurst Press. p. 105. ISBN 1-85391-186-0.
- ↑ 5,0 5,1 Piersma, Theunis (1996). "Family Charadriidae (Plovers)". En del Hoyo, Joseph; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi. Handbook of the Birds of the World. Volume 3, Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions. pp. 400–401. ISBN 84-87334-20-2.
- ↑ Bulla, Martin; Valcu, Mihai; Dokter, Adriaan M.; Dondua, Alexei G.; Kosztolányi, András; Rutten, Anne L.; Helm, Barbara; Sandercock, Brett K.; Casler, Bruce. "Unexpected diversity in socially synchronized rhythms of shorebirds". Nature 540 (7631): 109–113. doi:10.1038/nature20563.
Véxase tamén
Ligazóns externas
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Carádridos |
- Vídeos de Charadriidae en the Internet Bird Collection
- Vídeos de Charadriidae incubando en Incubating shorebirds
- Sons de Charadriidae en xeno-canto.org
