Theodor Mommsen

Christian Matthias Theodor Mommsen

Theodor Mommsen c.1870
Nome orixinal	(de) Theodor Mommsen
Biografía
Nacemento	(de) Christian Matthias Theodor Mommsen 30 de novembro de 1817 Garding, Schleswig (entón parte de Dinamarca)
Morte	1 de novembro de 1903 Berlín, Alemaña
Lugar de sepultura	Dreifaltigkeitskirchhof II (pt)
Member of the Reichstag of the German Empire (en)
1881 – 1884
Member of the Prussian House of Representatives (en)
1863 – 1879
Catedrático
1847 – 1885
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Prusia Ducado de Schleswig (pt)
Grupo étnico	Pobo alemán
Educación	Universidade de Kiel (pt) - xurisprudencia (1838–1843) Christianeum Hamburg (en) (1835–)
Actividade
Campo de traballo	Ciencia histórica, historia, xurisprudencia, Filoloxía clásica e Antigüidade clásica
Lugar de traballo	Berlín (1858–) Geographical region of Italy (en) (–1847) Leipzig (1847–1851) Francia (1844–)
Ocupación	historian of classical antiquity (en) , epigrafista , político , erudito clásico , arqueólogo clásico , historiador , profesor universitario , historiador do dereito , numismático , escritor , xurista , xornalista , xermanista
Empregador	Universidade de Frederico-Guilherme (pt) , profesor universitario (1861–1885) Academia Prusiana das Ciencias (1858–) Universidade de Breslau (1854–1858) Universidade de Zúric, profesor universitario (1852–1854) Universidade de Leipzig, catedrático (1847–1851)
Partido político	Partido Progressista Alemão (pt) (1861–) Liberal Union (en) Partido Nacional Liberal (pt)
Membro de	Austrian Archaeological Institute (en) (1898–) Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (pt) (foreign member of Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (en) ) (1895–1903) Society for Defense against Anti-Semitism (en) (1890–) Accademia Nazionale dei Lincei (foreign member (en) ) (1869–) Accademia delle Scienze di Torino (1861–) Academia Prusiana das Ciencias (1858–) Academia de Ciências da Saxônia (pt) (membro correspondente) (1849–) Burschenschaft Teutonia zu Kiel (en) (1838–) Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt) Academia de Ciencias de Rusia American Antiquarian Society (pt) Academia Serbia das Ciencias e das Artes Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia de Ciências da Hungria (pt) Instituto Arqueolóxico Alemán Freie Wissenschaftliche Vereinigung (en) (membro honorário (pt) ) Academia de Ciências da Baviera (pt) Academia das Ciencias de San Petersburgo Academia de Ciências de Göttingen (pt) Serbian Learned Society (en)
Xénero artístico	historia
Alumnos	Eduard Norden e Camille Jullian
Lingua	Lingua latina, Grego antigo e lingua alemá
Obra
Obras destacables (1856) The History of Rome (en) (1862) Corpus Inscriptionum Latinarum
Familia
Cónxuxe	Maria Auguste Mommsen (en) (1854–)
Fillos	Karl Mommsen (pt) , Hans Georg Mommsen, Wolfgang Mommsen (en) , Ernst Mommsen (en) , Marie Mommsen (en) , Konrad Mommsen (en) , Lisbet Mommsen (en)
Pai	Jens Mommsen
Irmáns	Tycho Mommsen (pt) e August Mommsen (pt)
Parentes	Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff (xenro) Tycho von Wilamowitz-Moellendorff (pt) (neto) Wolfgang Mommsen (neto)
Premios (1902)  Premio Nobel de Literatura, premiado polo traballo The History of Rome (en) (1871)  Ordem Maximiliana da Baviera para Ciência e Arte (pt) (1868)  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes  Honorary citizen of Rome (en)

Theodor Mommsen, nado en Garding, Schleswig, o 30 de novembro de 1817 e finado en Marchstrasse (Charlottenburg) Berlín, o 1 de novembro de 1903, foi xurista, filólogo e historiador alemán que recibiu o premio Nobel de Literatura en 1902.

Cando o home xa non atope pracer no seu traballo e traballe só para alcanzar os seus praceres canto antes, entón só será casualidade que non se converta en delincuente.

Theodor Mommsen

Traxectoria

Christian Matthias Theodor Mommsen naceu no seo dunha humilde familia de Garding, unha pequena localidade da rexión de Schleswig-Holstein que por aquel entón pertencía a Coroa de Dinamarca. O seu pai, pastor protestante, introduciuno na cultura e linguas clásicas, formación que consolidaría no Instituto de Altona (1834-1838).

A vocación e a carreira de Mommsen orientáronse decisivamente ao ingresar na Universidade de Kiel para seguir a carreira xurídica en 1838, onde se doutora en Dereito (1843),

Co financiamento da Academia de Berlín conseguiu pór en marcha (1854) un xigantesco proxecto para editar todas as inscricións latinas do Imperio romano (Corpus Inscriptionum Latinarum). No ano da súa morte publicáronse máis de 120.000 epígrafes.

Mommsen desenvolveu unha longa carreira como profesor universitario, ocupando sucesivamente postos docentes, Catedrático de Dereito romano da Universidade de Leipzig en 1848 (aínda que perdeu a cátedra polas súas actividades políticas, apoiou aos monárquicos fronte aos republicanos, posteriormente enfrontouse cos primeiros ao protestar polas súas violentas represalias), recibiu a cátedra de Dereito romano da Universidade de Zúric en 1852, foi profesor de Filosofía na Universidade de Breslau en 1854 e catedrático de Historia antiga na Universidade de Berlín en 1858.

No ano 1873 foi nomeado Secretario vitalicio da Academia de Ciencias de Berlín, da que era membro desde 1858.

Deputado no Reichstag desde 1881 e adversario de Otto von Bismarck.

En 1895 obtivo como recoñecemento a medalla de prata da Royal Numismatic Society de Londres.

O 1 de novembro de 1903 morría Theodor Mommsen na súa casa de Marchstrasse (Charlottenburg, Berlín). Intelectuais e homes de Estado de Europa enteira expresaron o seu pesar pola morte do máis grande dos investigadores da Roma antiga, do xenial coordinador de decisivos proxectos científicos, do infatigable estudoso da Antigüidade, do político comprometido coa vida pública do seu tempo.

As súas investigacións científicas estableceron as bases da dialectoloxía da Italia prerromana.

Obra literaria

Theodor Mommsen nun retrato de Ludwig Knaus (1881)

A impoñente obra de Mommsen (máis de 1.500 títulos) é unha excepcional contribución ao desenvolvemento da historia antiga. Os seus traballos xurídicos, filolóxicos, epigráficos e numismáticos son referentes fundamentais para os especialistas.

As súas principais obras son:

• Historia de Roma (1854-56), merecedora do Premio Nobel de Literatura en 1902,
• Dereito constitucional romano (1871-83),
• As provincias romanas (1884).