Xacobe II de Inglaterra: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Introduciendo ficha |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Biografía}} |
{{Biografía}} |
||
[[Ficheiro:James II by Peter Lely.jpg|miniatura|250px|Retrato por [[Peter Lely]].]] |
[[Ficheiro:James II by Peter Lely.jpg|miniatura|250px|Retrato por [[Peter Lely]].]] |
||
'''Xacobe II e |
'''Xacobe II e VII''', nado o [[14 de outubro]] de [[1633]], e finado o [[16 de setembro]] de [[1701]], foi [[Reino de Inglaterra|rei de Inglaterra]] e [[Reino de Irlanda|Irlanda]] como '''Xacobe II''' e [[Reino de Escocia|Escocia]] como '''Xacobe VII''',<ref name="ReferenceA">{{London Gazette|issue=2009|page=1|date=16 February 1684}}</ref> dende o 6 de febreiro de 1685 até que foi deposto pola [[Revolución Gloriosa]] de 1688. Foi o derradeiro monarca [[Igrexa católica|católico]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]], [[Reino de Escocia|Escocia]] e [[Reino de Irlanda|Irlanda]]. |
||
O segundo fillo sobrevivente de [[Carlos I de Inglaterra|Carlos I]], ascendeu ó trono despois da morte do seu irmán, [[Carlos II de Inglaterra|Carlos II]]. Os membros da elite política protestante sospeitaban del por ser pro-francés, pro-católico e por desexar converterse en [[Monarquía absoluta|monarca absoluto]]. Cando tivo un [[Xacobe Francisco Eduardo Estuardo|herdeiro católico]], os nobres animaron ó seu sobriño protestante [[Guillerme III de Inglaterra|Guillerme de Orange]] a realizar unha invasión militar dende as [[Provincias Unidas]], o cal faría na Revolución Gloriosa de 1688. Xacobe abandonou Inglaterra (e así considerouse que abdicara).<ref>The [[Convention Parliament (1689)|Convention Parliament of England]] deemed James to have abdicated on 11 December 1688, and the [[Parliament of Scotland]] declared him to have forfeited the throne on 11 April 1689.</ref> Foi substituído pola súa filla maior protestante, [[María II de Inglaterra|María]] e polo seu marido Guillerme de Orange. Xacobe levou a cabo un serio intento de recuperar a coro cando chegou a Irlanda en 1689. Despois da derrota das [[Xacobismo|forzas xacobitas]] na [[batalla do Boyne]] en xullo de 1690, Xacobe regresou a [[Reino de Francia|Francia]]. Viviu o resto da súa vida como un pretendente ó trono na corte do seu curmán e aliado [[Luís XIV de Francia|Luís XIV]]. |
O segundo fillo sobrevivente de [[Carlos I de Inglaterra|Carlos I]], ascendeu ó trono despois da morte do seu irmán, [[Carlos II de Inglaterra|Carlos II]]. Os membros da elite política protestante sospeitaban del por ser pro-francés, pro-católico e por desexar converterse en [[Monarquía absoluta|monarca absoluto]]. Cando tivo un [[Xacobe Francisco Eduardo Estuardo|herdeiro católico]], os nobres animaron ó seu sobriño protestante [[Guillerme III de Inglaterra|Guillerme de Orange]] a realizar unha invasión militar dende as [[Provincias Unidas]], o cal faría na Revolución Gloriosa de 1688. Xacobe abandonou Inglaterra (e así considerouse que abdicara).<ref>The [[Convention Parliament (1689)|Convention Parliament of England]] deemed James to have abdicated on 11 December 1688, and the [[Parliament of Scotland]] declared him to have forfeited the throne on 11 April 1689.</ref> Foi substituído pola súa filla maior protestante, [[María II de Inglaterra|María]] e polo seu marido Guillerme de Orange. Xacobe levou a cabo un serio intento de recuperar a coro cando chegou a Irlanda en 1689. Despois da derrota das [[Xacobismo|forzas xacobitas]] na [[batalla do Boyne]] en xullo de 1690, Xacobe regresou a [[Reino de Francia|Francia]]. Viviu o resto da súa vida como un pretendente ó trono na corte do seu curmán e aliado [[Luís XIV de Francia|Luís XIV]]. |
||
Revisión como estaba o 21 de outubro de 2018 ás 14:25
.svg)
Xacobe II e VII, nado o 14 de outubro de 1633, e finado o 16 de setembro de 1701, foi rei de Inglaterra e Irlanda como Xacobe II e Escocia como Xacobe VII,[1] dende o 6 de febreiro de 1685 até que foi deposto pola Revolución Gloriosa de 1688. Foi o derradeiro monarca católico de Inglaterra, Escocia e Irlanda.
O segundo fillo sobrevivente de Carlos I, ascendeu ó trono despois da morte do seu irmán, Carlos II. Os membros da elite política protestante sospeitaban del por ser pro-francés, pro-católico e por desexar converterse en monarca absoluto. Cando tivo un herdeiro católico, os nobres animaron ó seu sobriño protestante Guillerme de Orange a realizar unha invasión militar dende as Provincias Unidas, o cal faría na Revolución Gloriosa de 1688. Xacobe abandonou Inglaterra (e así considerouse que abdicara).[2] Foi substituído pola súa filla maior protestante, María e polo seu marido Guillerme de Orange. Xacobe levou a cabo un serio intento de recuperar a coro cando chegou a Irlanda en 1689. Despois da derrota das forzas xacobitas na batalla do Boyne en xullo de 1690, Xacobe regresou a Francia. Viviu o resto da súa vida como un pretendente ó trono na corte do seu curmán e aliado Luís XIV.
Notas
- ↑ "No. 2009". The London Gazette: 1. 16 February 1684.
- ↑ The Convention Parliament of England deemed James to have abdicated on 11 December 1688, and the Parliament of Scotland declared him to have forfeited the throne on 11 April 1689.
| Control de autoridades |
|
|---|
