Francesco II Acciaioli: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Servando2 (conversa | contribucións)
Creada como tradución da páxina "Francesco II Acciaioli"
 
Servando2 (conversa | contribucións)
arranxos e modelos
Etiqueta: edición de código 2017
Liña 1: Liña 1:
{{biografía}}
'''Francesco II Acciaioli''', finado en 1460), chamado '''Franco''', foi o último [[Ducado de Atenas|duque de Atenas.]] TraxectoriaEra o fillo do duque Antonio II Acciaioli pero só gobernou durante dous anos (1455-1456), cando o exército turco baixo Turahanoğlu Ömer Bey chegou a [[Atenas|Atenas.]] O duque e os seus cidadáns escondéronse na [[Acrópole]] e mantivéronse contra os turcos até xuño de 1458, cando se viron obrigados a renderse. [[Mehmed II]] entrou en Atenas en agosto de 1458, e permitiu a Franco conservar o señorío de [[Tebas, Grecia|Tebas]] como vasalo seu.
'''Francesco II Acciaioli''', finado en [[1460]], chamado '''Franco''', foi o último [[Ducado de Atenas|duque de Atenas.]]


== Traxectoria ==
En 1460, Mehmed foi informado polos seus [[Xanízaro|xanízaros]] dun complot para colocar a Francisco unha vez máis en Atenas. Francisco foi convocado a [[Peloponeso|Morea]] por Zağanos Pasha, un dos gobernadores do sultán. Despois dunha longa noite de entretemento, Zağanos Pasha dixo a Francisco que a súa última hora chegara. A última petición de Francisco foi ser asasinado na súa propia tenda de campaña, cousa que lle foi concedida.
Era o fillo do duque [[Antonio II Acciaioli]] pero só gobernou durante dous anos (1455-1456), cando o exército turco baixo [[Turahanoğlu Ömer Bey]] chegou a [[Atenas|Atenas.]] O duque e os seus cidadáns escondéronse na [[Acrópole]] e mantivéronse contra os turcos até xuño de 1458, cando se viron obrigados a renderse. [[Mehmed II]] entrou en Atenas en agosto de 1458, e permitiu a Franco conservar o señorío de [[Tebas, Grecia|Tebas]] como vasalo seu.

== Véxase tamén Bibliografía ==


En 1460, Mehmed foi informado polos seus [[Xanízaro|xanízaros]] dun complot para colocar a Francisco unha vez máis en Atenas. Francisco foi convocado a [[Peloponeso|Morea]] por [[Zağanos Pasha]], un dos gobernadores do sultán. Despois dunha longa noite de entretemento, Zağanos Pasha dixo a Francisco que a súa última hora chegara. A última petición de Francisco foi ser asasinado na súa propia tenda de campaña, cousa que lle foi concedida.
== Véxase tamén ==
=== Bibliografía ===
* Babinger, Franz. ''Mehmed der Eroberer und seine Zeit'', 1953.
* Babinger, Franz. ''Mehmed der Eroberer und seine Zeit'', 1953.
{{duques de Atenas}}
{{control de autoridades}}
[[Categoría:Finados en 1460]]
[[Categoría:Finados en 1460]]

Revisión como estaba o 17 de outubro de 2018 ás 18:21

Infotaula de personaFrancesco II Acciaioli

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1430 Editar o valor em Wikidata
Morte1460 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata (29/30 anos)
Peloponeso, Grecia Editar o valor em Wikidata
Duke of Athens (en) Traducir
1455 – 1458 Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónaristócrata Editar o valor em Wikidata
Familia
FamiliaFamília Accioli (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaiAntonio II Acciaioli Editar o valor em Wikidata

Francesco II Acciaioli, finado en 1460, chamado Franco, foi o último duque de Atenas.

Traxectoria

Era o fillo do duque Antonio II Acciaioli pero só gobernou durante dous anos (1455-1456), cando o exército turco baixo Turahanoğlu Ömer Bey chegou a Atenas. O duque e os seus cidadáns escondéronse na Acrópole e mantivéronse contra os turcos até xuño de 1458, cando se viron obrigados a renderse. Mehmed II entrou en Atenas en agosto de 1458, e permitiu a Franco conservar o señorío de Tebas como vasalo seu.

En 1460, Mehmed foi informado polos seus xanízaros dun complot para colocar a Francisco unha vez máis en Atenas. Francisco foi convocado a Morea por Zağanos Pasha, un dos gobernadores do sultán. Despois dunha longa noite de entretemento, Zağanos Pasha dixo a Francisco que a súa última hora chegara. A última petición de Francisco foi ser asasinado na súa propia tenda de campaña, cousa que lle foi concedida.

Véxase tamén

Bibliografía

  • Babinger, Franz. Mehmed der Eroberer und seine Zeit, 1953.