Eduardo o Confesor: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
Edición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Creada como tradución da páxina "Eduardo el Confesor"
 
Sen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
{{enuso}}
'''Eduardo o Confesor''', coñecido tamén como san '''Eduardo o Confesor, '''nado en 1003 e finado o [[5 de xaneiro]] de [[1066]], foi [[Monarquía británica|rei de Inglaterra]] entre [[1042]] e [[1066]]. Fillo de [[Etelredo II el Indeciso|Etelredo II o Indeciso]] e [[Emma de Normandía]], foi un dos últimos reis [[anglosaxóns]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]] e é xeralmente considerado como o último rei da [[casa de Wessex]].<ref>La numeración de los monarcas ingleses comienza nuevamente después de la [//es.wikipedia.org/wiki/Conquista_normanda_de_Inglaterra conquista normanda], lo que explica por qué los numerales asignados a los reyes ingleses llamados Eduardo comienzan con [//es.wikipedia.org/wiki/Eduardo_I_de_Inglaterra Eduardo I de Inglaterra] y no incluyen a Eduardo el confesor (que fue el tercer rey Eduardo).</ref><ref>Su sucesor, [//es.wikipedia.org/wiki/Haroldo_II_de_Inglaterra Haroldo Godwinson], era de la casa de Godwin. [//es.wikipedia.org/wiki/Edgar_Atheling Edgar Atheling], el heredero legítimo de Eduardo, fue proclamado rey después de la [//es.wikipedia.org/wiki/Batalla_de_Hastings batalla de Hastings] en 1066, pero nunca gobernó y fue depuesto después de ocho semanas.</ref>
'''Eduardo o Confesor''', coñecido tamén como san '''Eduardo o Confesor, '''nado en 1003 e finado o [[5 de xaneiro]] de [[1066]], foi [[Monarquía británica|rei de Inglaterra]] entre [[1042]] e [[1066]]. Fillo de [[Etelredo II el Indeciso|Etelredo II o Indeciso]] e [[Emma de Normandía]], foi un dos últimos reis [[anglosaxóns]] de [[Reino de Inglaterra|Inglaterra]] e é xeralmente considerado como o último rei da [[casa de Wessex]].<ref>La numeración de los monarcas ingleses comienza nuevamente después de la [//es.wikipedia.org/wiki/Conquista_normanda_de_Inglaterra conquista normanda], lo que explica por qué los numerales asignados a los reyes ingleses llamados Eduardo comienzan con [//es.wikipedia.org/wiki/Eduardo_I_de_Inglaterra Eduardo I de Inglaterra] y no incluyen a Eduardo el confesor (que fue el tercer rey Eduardo).</ref><ref>Su sucesor, [//es.wikipedia.org/wiki/Haroldo_II_de_Inglaterra Haroldo Godwinson], era de la casa de Godwin. [//es.wikipedia.org/wiki/Edgar_Atheling Edgar Atheling], el heredero legítimo de Eduardo, fue proclamado rey después de la [//es.wikipedia.org/wiki/Batalla_de_Hastings batalla de Hastings] en 1066, pero nunca gobernó y fue depuesto después de ocho semanas.</ref>


Liña 7: Liña 8:
A Eduardo chámaselle confesor no sentido de [[Confesor de la fe|confesor da fe]], como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu una vida santa pero que non foi un mártir, en [[Lingua latina|latín]]: ''S. Eduardus Confesor rex Anglorum'', en contraposición a S. Eduardus [[Mártir|Martyr]] rex Anglorum.<ref name="Rex, p. 226">Rex, p. 226</ref> Foi canonizado polo papa [[Alexandre III, papa|Alexandre III]] en 1161 e é conmemorado o [[13 de outubro]] pola [[Igrexa de Inglaterra]] e a [[Igrexa católica]] en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei [[Eduardo III de Inglaterra|Eduardo III]] adoptou como patrón a [[Xurxo de Capadocia|san Xurxo]] aproximadamente en 1350.<ref name="Summerson">Summerson, Henry (2004). «[http://www.oxforddnb.com/view/article/60304?docPos=14 Saint George]» (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography''.</ref>
A Eduardo chámaselle confesor no sentido de [[Confesor de la fe|confesor da fe]], como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu una vida santa pero que non foi un mártir, en [[Lingua latina|latín]]: ''S. Eduardus Confesor rex Anglorum'', en contraposición a S. Eduardus [[Mártir|Martyr]] rex Anglorum.<ref name="Rex, p. 226">Rex, p. 226</ref> Foi canonizado polo papa [[Alexandre III, papa|Alexandre III]] en 1161 e é conmemorado o [[13 de outubro]] pola [[Igrexa de Inglaterra]] e a [[Igrexa católica]] en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei [[Eduardo III de Inglaterra|Eduardo III]] adoptou como patrón a [[Xurxo de Capadocia|san Xurxo]] aproximadamente en 1350.<ref name="Summerson">Summerson, Henry (2004). «[http://www.oxforddnb.com/view/article/60304?docPos=14 Saint George]» (en inglés). ''Oxford Dictionary of National Biography''.</ref>


== Referencias ==
== Notas ==
{{listaref|2}}
{{listaref|2}}
{{control de autoridades}}
[[Categoría:Finados en 1066]]
[[Categoría:Finados en 1066]]
[[Categoría:Santos do catolicismo]]
[[Categoría:Santos do catolicismo]]

Revisión como estaba o 9 de outubro de 2018 ás 18:26

Eduardo o Confesor, coñecido tamén como san Eduardo o Confesor, nado en 1003 e finado o 5 de xaneiro de 1066, foi rei de Inglaterra entre 1042 e 1066. Fillo de Etelredo II o Indeciso e Emma de Normandía, foi un dos últimos reis anglosaxóns de Inglaterra e é xeralmente considerado como o último rei da casa de Wessex.[1][2]

Eduardo foi o sucesor de Canuto Hardeknut, fillo de Canoto o Grande, e restaurou o goberno da casa de Wessex, despois do período do mandato danés desde que Canoto conquistou Inglaterra en 1016. Cando Eduardo morreu en 1066, foi sucedido por Haroldo Godwinson, que foi derrotado e asasinado ese mesmo ano polos normandos, comandados por Guillerme o Conquistador, durante a batalla de Hastings.[3]

Tradicionalmente descríbeselle como inxenuo e piadoso e crese que o seu reinado foi notable pola desintegración do poder real en Inglaterra e o avance no poder da familia Godwin. Con todo, os seus biógrafos Frank Barlow e Peter Rex están en desacordo, paira eles Eduardo foi un rei eficiente, dinámico, enxeñoso e ás veces implacable, pero cuxa reputación foi inxustamente embazada pola conquista normanda que aconteceu pouco despois da súa morte.[4][5] Outros historiadores consideran que esta imaxe é só parcialmente certa, pero que non o é en absoluto na última fase do seu reinado. En opinión de Richard Mortimer, o retorno dos Godwin desde o exilio en 1052, «significaba o fin efectivo do seu exercicio do poder». A diferenza no seu nivel de actividade en comparación coa primeira parte do seu reinado «implica una retirada das responsabilidades».[6]

A Eduardo chámaselle confesor no sentido de confesor da fe, como se denomina na tradición cristiá a alguén que se cre que viviu una vida santa pero que non foi un mártir, en latín: S. Eduardus Confesor rex Anglorum, en contraposición a S. Eduardus Martyr rex Anglorum.[7] Foi canonizado polo papa Alexandre III en 1161 e é conmemorado o 13 de outubro pola Igrexa de Inglaterra e a Igrexa católica en Inglaterra e Gales. san Eduardo foi un dos santos nacionais de Inglaterra ata que o rei Eduardo III adoptou como patrón a san Xurxo aproximadamente en 1350.[8]

Notas

  1. ↑ La numeración de los monarcas ingleses comienza nuevamente después de la conquista normanda, lo que explica por qué los numerales asignados a los reyes ingleses llamados Eduardo comienzan con Eduardo I de Inglaterra y no incluyen a Eduardo el confesor (que fue el tercer rey Eduardo).
  2. ↑ Su sucesor, Haroldo Godwinson, era de la casa de Godwin. Edgar Atheling, el heredero legítimo de Eduardo, fue proclamado rey después de la batalla de Hastings en 1066, pero nunca gobernó y fue depuesto después de ocho semanas.
  3. ↑ "King Harold of Wessex". 
  4. ↑ Barlow, Frank. «Edward the Confessor» (en inglés). Oxford Dictionary of National Biography, 2004.
  5. ↑ Rex, Peter (2008). King and Saint: The Life of Edward the Confessor, The History Press, p. 224.
  6. ↑ Mortimer, Edward the Confessor, p. 29.
  7. ↑ Rex, p. 226
  8. ↑ Summerson, Henry (2004). «Saint George» (en inglés). Oxford Dictionary of National Biography.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduardo_o_Confesor&oldid=4945105»