Muralla de Hadrián: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Corrixo formato imaxes e engado galería
m →‎top: Arranxos varios
Liña 17: Liña 17:
O '''Muro''' ou '''Muralla de Hadrián''' (en [[latín]]: ''Vallum Hadriani'') é unha antiga construción defensiva da illa de [[Gran Bretaña]], erguida entre os anos [[122]]-[[132]] por orde do emperador romano [[Hadriano (emperador)|Hadrián]] para defender o territorio britano sometido, ao sur da muralla, das belicosas tribos dos [[picto]]s que se estendían ao norte da mesma, no que chegaría a ser [[Escocia]] trala invasión dos [[escotos]] provenientes de [[Irlanda]]. A muralla tiña como función tamén manter a estabilidade económica e crear condicións de paz na provincia romana de [[Britania]] ao sur, así como marcar fisicamente a fronteira do Imperio. Hoxe día aínda subsisten importantes treitos da muralla.
O '''Muro''' ou '''Muralla de Hadrián''' (en [[latín]]: ''Vallum Hadriani'') é unha antiga construción defensiva da illa de [[Gran Bretaña]], erguida entre os anos [[122]]-[[132]] por orde do emperador romano [[Hadriano (emperador)|Hadrián]] para defender o territorio britano sometido, ao sur da muralla, das belicosas tribos dos [[picto]]s que se estendían ao norte da mesma, no que chegaría a ser [[Escocia]] trala invasión dos [[escotos]] provenientes de [[Irlanda]]. A muralla tiña como función tamén manter a estabilidade económica e crear condicións de paz na provincia romana de [[Britania]] ao sur, así como marcar fisicamente a fronteira do Imperio. Hoxe día aínda subsisten importantes treitos da muralla.


Este ''[[limes]]'' fortificado estendíase durante 117 km desde o golfo de Solway, no oeste, ata o esteiro do [[Tyne]] no leste, e estaba flanqueado polas poboacións de ''Pons Aelius'' (actual [[Newcastle upon Tyne|Newcastle]]) e ''Maglona'' ([[Carlisle]]). A muralla en si estaba construída na súa totalidade con perpiaños, tiña un canto de 2,4 a 3 m e unha altura de entre 3,6 e 4,8 m. Contaba con 14 fortes principais e 80 fortíns que albergaban gornicións en puntos claves de vixilancia, así como un foxo na súa parte setentrional de 10 m e un camiño militar que a percorría polo seu lado meridional. O seu nome úsase en ocasións como sinónimo da fronteira entre [[Escocia]] e [[Inglaterra]], aínda que na maioría da súa lonxitude, o muro segue unha liña máis ao sur que a fronteira moderna.
Este ''[[limes]]'' fortificado estendíase durante 117 km desde o golfo de Solway, no oeste, ata o esteiro do [[Tyne]] no leste, e estaba flanqueado polas poboacións de ''Pons Aelius'' (actual [[Newcastle upon Tyne|Newcastle]]) e ''Maglona'' ([[Carlisle]]). A muralla en si estaba construída na súa totalidade con perpiaños, tiña un canto de 2,4 a 3 m e unha altura de entre 3,6 e 4,8 m. Contaba con 14 fortes principais e 80 fortíns que albergaban gornicións en puntos claves de vixilancia, así como un foxo na súa parte setentrional de 10 m e un camiño militar que a percorría polo seu lado meridional. O seu nome úsase en ocasións como sinónimo da fronteira entre [[Escocia]] e [[Inglaterra]], aínda que na maioría da súa lonxitude, o muro segue unha liña máis ao sur que a fronteira moderna.


A súa función defensiva foi asumida pola [[muralla de Antonino]], erguida máis ao norte e abandonada tras un breve período de tempo diante da hostilidade dos tribos caledonias, volvendo a muralla de Hadrián a ser o límite setentrional do territorio romano de [[Britania]]. Os pictos atravesaron a muralla en tres ocasións, en [[197]], [[296]] e [[367]]. Foi reparada e ampliada en [[209]], durante o reinado de [[Septimio Severo]], e definitivamente abandonada no ano [[383]].
A súa función defensiva foi asumida pola [[muralla de Antonino]], erguida máis ao norte e abandonada tras un breve período de tempo diante da hostilidade dos tribos caledonias, volvendo a muralla de Hadrián a ser o límite setentrional do territorio romano de [[Britania]]. Os pictos atravesaron a muralla en tres ocasións, en [[197]], [[296]] e [[367]]. Foi reparada e ampliada en [[209]], durante o reinado de [[Septimio Severo]], e definitivamente abandonada no ano [[383]].

Revisión como estaba o 11 de agosto de 2018 ás 22:45

Coordenadas: 55°01′27″N 2°17′33″O / 55.02417, -2.29250

Muralla de Hadrián
Vista dos restos do Muro.
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País Reino Unido
Localización55°01′27″N 2°17′33″O / 55.02417, -2.29250
TipoCultural
Criteriosii, iii, iv
Inscrición1987
Rexión da UNESCOEuropa
Identificador430ter

O Muro ou Muralla de Hadrián (en latín: Vallum Hadriani) é unha antiga construción defensiva da illa de Gran Bretaña, erguida entre os anos 122-132 por orde do emperador romano Hadrián para defender o territorio britano sometido, ao sur da muralla, das belicosas tribos dos pictos que se estendían ao norte da mesma, no que chegaría a ser Escocia trala invasión dos escotos provenientes de Irlanda. A muralla tiña como función tamén manter a estabilidade económica e crear condicións de paz na provincia romana de Britania ao sur, así como marcar fisicamente a fronteira do Imperio. Hoxe día aínda subsisten importantes treitos da muralla.

Este limes fortificado estendíase durante 117 km desde o golfo de Solway, no oeste, ata o esteiro do Tyne no leste, e estaba flanqueado polas poboacións de Pons Aelius (actual Newcastle) e Maglona (Carlisle). A muralla en si estaba construída na súa totalidade con perpiaños, tiña un canto de 2,4 a 3 m e unha altura de entre 3,6 e 4,8 m. Contaba con 14 fortes principais e 80 fortíns que albergaban gornicións en puntos claves de vixilancia, así como un foxo na súa parte setentrional de 10 m e un camiño militar que a percorría polo seu lado meridional. O seu nome úsase en ocasións como sinónimo da fronteira entre Escocia e Inglaterra, aínda que na maioría da súa lonxitude, o muro segue unha liña máis ao sur que a fronteira moderna.

A súa función defensiva foi asumida pola muralla de Antonino, erguida máis ao norte e abandonada tras un breve período de tempo diante da hostilidade dos tribos caledonias, volvendo a muralla de Hadrián a ser o límite setentrional do territorio romano de Britania. Os pictos atravesaron a muralla en tres ocasións, en 197, 296 e 367. Foi reparada e ampliada en 209, durante o reinado de Septimio Severo, e definitivamente abandonada no ano 383.

A UNESCO declarouna Patrimonio da Humanidade en 1987. A "English Heritage", unha organización gobernamental a cargo do contorno histórico de Inglaterra, descríbeo como "o monumento máis importante construído polos romanos en Gran Bretaña".

Galería

Véxase tamén

Ligazóns externas