Xoán III Ducas Vatatzés: Diferenzas entre revisións

Xoán III Ducas Vatatzés
	;
Nome orixinal	(el) Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης
Biografía
Nacemento	c. 1192 (Gregoriano) ; Didymoteicho, Grecia (pt)
Morte	3 de novembro de 1254 (61/62 anos); Kemalpaşa (pt)
Emperador bizantino
	15 de decembro de 1221 – 3 de novembro de 1254 ; ← Teodoro I Láscaris – Teodoro II Láscaris →
Datos persoais
País de nacionalidade	Imperio Bizantino
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Actividade
Ocupación	monarca
Enaltecemento
	santo ;
Familia
Familia	Dinastia dos Ducas (pt)
Cónxuxe	Ana de Hohenstaufen (pt) (1241 (Gregoriano)–); Irene Lascarina (pt)
Fillos	Teodoro II Láscaris; () Irene Lascarina (pt)
Pais	Basílio Vatatzes (pt) e NN Angelina (en)
Irmáns	Isaac Doukas Vatatzes (en)

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 9 de agosto de 2018 ás 18:21

Xoán III Ducas Vatatzés, nado en 1193 e finado o 3 de novembro de 1254, foi un emperador bizantino, no exilio no Imperio de Nicea, de 1222 a 1254.

Traxectoria

Aínda que sufría epilepsia, logrou distinguirse tanto como soldado que en 1222 foi elixido para suceder ao seu sogro Teodoro I Láscaris. Casou coa filla de Láscaris, Irene Láscaris (Eirene Laskarina) en 1212. Tiveron un fillo, Teodoro, pero tras un accidente de cabalo de Irene, esta non puido volver ter fillos; entón, retirouse a un convento, tomando o nome de irmá Uxía, e alí morreu en 1239. Xoán volveu a casar con Constanza (Ana) de Sicilia, filla ilexítima de Federico II Hohenstaufen, emperador do Sacro Imperio, pero non tiveron descendencia.

Reorganizou os restos do Imperio bizantino (Imperio de Nicea) e grazas ás súas capacidades administrativas, fixo del un dos estados máis ricos e fortes do Mediterráneo oriental. Tras asegurarse a fronteira oriental cun acordo cos turcos selxúcidas, dedicouse a intentar recuperar as posesións europeas dos seus predecesores. Mentres a súa frota atacaba aos latinos no mar Exeo e estendía o seu reino a Rodas, o seu exército, reforzado con mercenarios occidentais, derrotaba ás forzas do emperador latino.

Aínda que non tivo éxito no asedio de Constantinopla, que levou a cabo de común acordo cos búlgaros en 1235, logrou a supremacía sobre os despotados de Tesalónica e Epiro. A definitiva reconquista de Constantinopla, algúns anos despois da súa morte, débese en gran medida aos seus esforzos previos.

Imperio Bizantino
Segue a: Teodoro I Láscaris	Xoán III Ducas Vatatzés (1222-1254)	Precede a: Teodoro II Láscaris
Segue a: Teodoro I Láscaris	Dinastía Láscaris	Precede a: Teodoro II Láscaris

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
 {{Biografía}}
-'''Xoán III Ducas Vatatzés''' ([[1193]]– [[3 de novembro]] de [[1254]]) foi un [[Lista de Emperadores Bizantinos|emperador bizantino]], no exilio no [[Imperio de Nicea]], de [[1222]] a [[1254]].
+'''Xoán III Ducas Vatatzés''', nado en [[1193]] e finado o [[3 de novembro]] de [[1254]], foi un [[Lista de Emperadores Bizantinos|emperador bizantino]], no exilio no [[Imperio de Nicea]], de [[1222]] a [[1254]].
+== Traxectoria ==
-Aínda que sufría [[epilepsia]], logrou distinguirse tanto como soldado que en [[1222]] foi elixido para suceder ao seu sogro [[Teodoro I Láscaris]]. Casou coa filla de Láscaris, Irene Láscaris (Eirene Laskarina) en [[1212]]. Tiveron un fillo, [[Teodoro II Láscaris|Teodoro]], pero tras un accidente de cabalo de Irene, esta non puido volver ter fillos; entón, retirouse a un convento, tomando o nome de irmá Uxía, e alí morreu en [[1239]]. Xoán volveu a casar con Constanza (Ana) de Sicilia, filla ilexítima de [[Federico II Hohenstaufen]], emperador do [[Sacro Imperio]], pero non tiveron descendencia.
+Aínda que sufría [[epilepsia]], logrou distinguirse tanto como soldado que en [[1222]] foi elixido para suceder ao seu sogro [[Teodoro I Láscaris]]. Casou coa filla de Láscaris, [[Irene Láscaris]] (Eirene Laskarina) en [[1212]]. Tiveron un fillo, [[Teodoro II Láscaris|Teodoro]], pero tras un accidente de cabalo de Irene, esta non puido volver ter fillos; entón, retirouse a un convento, tomando o nome de irmá Uxía, e alí morreu en [[1239]]. Xoán volveu a casar con Constanza (Ana) de Sicilia, filla ilexítima de [[Federico II Hohenstaufen]], emperador do [[Sacro Imperio]], pero non tiveron descendencia.
-Reorganizou os restos do [[Imperio bizantino]] ([[Imperio de Nicea]]) e grazas ás súas capacidades administrativas, fixo del un dos Estados máis ricos e fortes do Mediterráneo oriental. Tras asegurarse a fronteira oriental cun acordo cos [[Selxúcidas|turcos selxúcidas]], dedicouse a intentar recuperar as posesións europeas dos seus predecesores. Mentres a súa frota atacaba aos latinos no [[mar Exeo]] e estendía o seu reino a [[Rodas]], o seu exército, reforzado con mercenarios occidentais, derrotaba ás forzas do emperador latino.
+Reorganizou os restos do [[Imperio bizantino]] ([[Imperio de Nicea]]) e grazas ás súas capacidades administrativas, fixo del un dos estados máis ricos e fortes do Mediterráneo oriental. Tras asegurarse a fronteira oriental cun acordo cos [[Selxúcidas|turcos selxúcidas]], dedicouse a intentar recuperar as posesións europeas dos seus predecesores. Mentres a súa frota atacaba aos latinos no [[mar Exeo]] e estendía o seu reino a [[Rodas]], o seu exército, reforzado con mercenarios occidentais, derrotaba ás forzas do emperador latino.
 Aínda que non tivo éxito no asedio de [[Constantinopla]], que levou a cabo de común acordo cos [[Bulgaria|búlgaros]] en [[1235]], logrou a supremacía sobre os despotados de [[Reino de Tesalónica|Tesalónica]] e [[Despotado de Epiro|Epiro]]. A definitiva reconquista de Constantinopla, algúns anos despois da súa morte, débese en gran medida aos seus esforzos previos.
@@ Liña 16: / Liña 17: @@
 DATA_SAIDA=[[1254]]|
 }}
+{{emperadores de Nicea}}
 {{Control de autoridades}}