Constante

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Constante (homónimos).

Constante

Nome orixinal	(la) Flavius Iulius Constans
Biografía
Nacemento	320 (Gregoriano) Italia
Morte	18 de xaneiro de 350 (Gregoriano) (29/30 anos) Elne (Galia)
Causa da morte	Homicidio e pena de morte
Lugar de sepultura	Vila-mausoleo de Centcelles
Emperador romano
22 de maio de 337 (Gregoriano) – 350 (Gregoriano)
Emperador bizantino
22 de maio de 337 – xaneiro de 350 ← Constancio II – Xuliano →
Senador romano
Datos persoais
País de nacionalidade	Roma Antiga Imperio Bizantino
Actividade
Ocupación	político
Período de tempo	Baixo Imperio Romano
Lingua	Lingua latina
Outro
Título	Augusto (título)
Familia	Dinastia constantiniana (pt)
Cónxuxe	Olímpia da Armênia (pt)
Pais	Constantino I o Grande   e Fausta (pt)
Irmáns	Constantina (pt) , Helena (pt) , Constancio II, Constantino II e Flavio Xulio Crispo

Flavius Iulius Constante, nado no ano 320 e falecido no 350, foi un emperador romano entre os anos 337 e o 350.

Traxectoria

Foi o fillo máis pequeno do emperador Constantino o Grande e mais da súa segunda esposa Fausta, sendo nomeado César por Constantino, no ano 333.

No ano 337 morre o seu pai e, segundo estaba estipulado, o Imperio divídese entre os tres irmáns vivos e fillos de Constantino, correspondéndolle a Constante as provincias de África, Italia e tódolos Balcáns. Pero aínda era moi cativo e o seu irmán Constantino II quedou coma rexente e titor das súas provincias.

Ao acadar a maioría de idade, solicita a fin da titoría e rexencia, pero Constantino II negouse, considerando que sempre dobregara a vontade do seu irmán máis novo e desexando que a provincia de África pasase a ser gobernada por el e xunguila ás súas posesións. Pero Constante négase a isto e o enfrontamento entre os dous exércitos prodúcese en Aquileia, onde Constantino II morre, quedando polo tanto Constante coa parte Occidental do Imperio como único Emperador.

Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un emperador violento, cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero revelouse coma un gran militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, aos que derrotou, e a súa campaña nas Galias contra os francos, entre os anos 341 e 343, inclúe a pacificación das illas de Britannia

No 348 inicia co seu irmán Constancio II unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda de billón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano 350, fráguase unha conspiración no exército, e Magnencio, xeneral das tropas do Rhin, é nomeado Augustus polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e foxe de Italia cara a Hispania, pero é recoñecido en Helena, localidade na Galia preto dos Pireneos, sendo asasinado.

Magnencio fica coma único emperador de Occidente, mais o usurpador terá pronto que loitar co emperador de Oriente e irmán de Constante, Constancio II.

Imperio Romano
Segue a: Constantino II	Constante (337-350)	Precede a: Constancio II
	Constantina