Cultura trobadoresca: Diferenzas entre revisións
Substitución automática de "Cancioneiro_ajuda.jpg" por "Cancioneiro_da_Ajuda_folio_21r.jpg" segundo o ordenou CommonsDelinker.... |
m →Outros artigos: +control autoridades using AWB |
||
| Liña 22: | Liña 22: | ||
* [[Trobador]] |
* [[Trobador]] |
||
* [[Idade Media]] |
* [[Idade Media]] |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Idade Media]] |
[[Categoría:Idade Media]] |
||
Revisión actual feita o 16 de xullo de 2018 ás 17:55
A cultura trobadoresca é un movemento cultural que tivo lugar na Europa do século XI.
Ese período da Idade Media foi un momento de prosperidade económica que beneficiou o desenvolvemento de actividades culturais e artísticas. Neste tempo as clases privilexiadas foron alfabetizándose e os contactos coa cultura árabe debido ás cruzadas trouxeron consigo novas influencias. Todo isto chegou a Galiza sobre todo por dúas vías: o Camiño de Santiago (os nobres, trobadores, franceses e occitanos) e a orde monacal de Cluny.
Características[editar | editar a fonte]
No sur de Francia, na Provenza, a partir do século XII, nace o amor cortés que deu lugar á cançó provenzal. Esta vai influír na cantiga de amor galego-portuguesa. Como tema de composición poética, o amor cortés combinaba a cultura cabaleiresca (o poeta traslada a relación de vasalaxe militar ó código amoroso onde el é o vasalo e o señor é a dama ou dona. Ela debe ter mesura (discreción)) e gardar un comportamento platónico, pero tamén observar uns principios relixiosos. A dama é perfecta moral e fisicamente, e polo tanto merece adoración.
Na cançó provenzal o trobador establece unha relación coa dama que pasa por varios graos de aproximación.
- Fenhedor: tímido, suspirante.
- Precador: suplicante
- Entendedor: pide doas ou regalos da súa namorada.
- Drut: amante. Na cançó provenzal, despois do camiño de perfección amorosa aspírase ó joi (gozo).
Ademais de abundar as descricións físicas e morais da señor tamén poden aparecer no comezo das composicións un exordio primaveral.
Cantiga de amor galego-portuguesa[editar | editar a fonte]
A cantiga de amor galego-portuguesa constitúe unha imitación consciente da cançó provenzal. Diferénciase en que nesa relación amorosa non adoita haber máis que os dous primeiros graos da relación entre o trobador e a dona, os sentimentos que se expresan case sempre rematan en coita (penitencia) ou loucura de amor. A dama aparece descrita dunha maneira máis esquemática e non hai referencias á natureza.