Monte Apo: Diferenzas entre revisións
m Arranxos varios +cda |
m ligar a lonxitude (cartografía) (via JWB) |
||
| Liña 8: | Liña 8: | ||
| bgcolor="#e7dcc3" | [[Latitude]] ||7º 0' 30'' N |
| bgcolor="#e7dcc3" | [[Latitude]] ||7º 0' 30'' N |
||
|- |
|- |
||
| bgcolor="#e7dcc3" | [[Lonxitude]] ||125º 16' 33'' L |
| bgcolor="#e7dcc3" | [[Lonxitude (cartografía)|Lonxitude]] ||125º 16' 33'' L |
||
|- |
|- |
||
| bgcolor="#e7dcc3" | Rexión || [[Mindanao]] ([[Filipinas]]) |
| bgcolor="#e7dcc3" | Rexión || [[Mindanao]] ([[Filipinas]]) |
||
Revisión actual feita o 6 de xullo de 2018 ás 15:58
| Monte Apo | |
|---|---|
 | |
| Altitude | 2.954 m |
| Latitude | 7º 0' 30 N |
| Lonxitude | 125º 16' 33 L |
| Rexión | Mindanao (Filipinas) |
| Montaña | Montes de Mindanao |
| Primeiro ascenso | 1880 por Joaquín Rajal e outros. |
| Tipo de volcán | Estratovolcán, activo |
.png)
O Monte Apo é un estratovolcán e a montaña máis elevada das illas Filipinas cunha altura de 2.954 metros.
Nome[editar | editar a fonte]
O seu nome significa "amo" ou "avó".
Situación[editar | editar a fonte]
O Apo está situado ao sueste de Mindanao, a grande illa do arquipélago, na provincia de Cotobato, a poucos quilómetros ao suroeste da cidade de Davao. A cima presenta un cume aplanado, con tres picos, e un cráter de aproximadamente 500 metros de diámetro cun pequeno lago.
Erupcións[editar | editar a fonte]
Aínda que o volcán é potencialmente activo, do que son signo as súas solfataras, descoñécese a data da súa derradeira erupción, e non se coñecen rexistros históricos que poidan documentar algún dato ao respecto. É aproveitado para xerar enerxía xeotermal.
Ascensións[editar | editar a fonte]
Doadamente escalábel, o Apo foi ascendido, en subida rexistrada, por vez primeira o 10 de outubro de 1880 por Joaquín Rajal e outros acompañantes. Actualmente a cima do Monte Apo é un dos destinos preferidos polos filipinos. As sendas de subida están ben marcadas, aínda que presentan abundancia de lixo.
Contorno ambiental[editar | editar a fonte]
O presidente Manuel L. Quezón declarou a área do Apo parque nacional o 9 de maio de 1936. Ten sido tamén proposto para as candidaturas de Patrimonio Mundial da UNESCO.
O monte está considerado como o centro de endemismos da illa de Mindanao. A súa área alberga arredor de 270 especies distintas de aves, das que un centenar se consideran endémicas. A respecto da flora, o monte acolle tres tipos diferentes de bosques tropicais, desde a base até media ladeira, con bosque de montaña na parte superior.
