Estatuto de autonomía: Diferenzas entre revisións
A e e E |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
O '''estatuto de autonomía''' é a norma básica dos distintos gobernos das [[Comunidade autónoma|comunidades autónomas]] do Estado Español, e como tal figura na [[Constitución española de 1978]] no seu artigo 81. Nos estatutos recóllese o nome da comunidade, a súa delimitación territorial, os nomes e sedes dos seus órganos autonómicos, as competencias que asumen e as [[lingua oficial|linguas oficiais]] do territorio. |
O '''estatuto de autonomía''' é a norma básica dos distintos gobernos das [[Comunidade autónoma|comunidades autónomas]] do Estado Español, e como tal figura na [[Constitución española de 1978|Constitución Española de 1978]] no seu artigo 81. Nos estatutos recóllese o nome da comunidade, a súa delimitación territorial, os nomes e sedes dos seus órganos autonómicos, as competencias que asumen e as [[lingua oficial|linguas oficiais]] do territorio. |
||
== Historia e características == |
== Historia e características == |
||
Os estatutos de autonomía forman parte do ordenamento xurídico do Estado pero o seu réxime de elaboración e aprobación é diferente do resto de leis orgánicas ou ordinarias. Estas, teñen o rango de [[Lei orgánica]] e polo tanto, necesitan unha votación favorábel da [[maioría absoluta]] dos membros do [[Congreso dos Deputados]] |
Os estatutos de autonomía forman parte do ordenamento xurídico do Estado pero o seu réxime de elaboración e aprobación é diferente do resto de leis orgánicas ou ordinarias. Estas, teñen o rango de [[Lei orgánica]] e polo tanto, necesitan unha votación favorábel da [[maioría absoluta]] dos membros do [[Congreso dos Deputados]] Español. |
||
Hai dúas formas de acceder á autonomía, por medio do artigo 143 da Constitución |
Hai dúas formas de acceder á autonomía, por medio do artigo 143 da Constitución Española, accédese á autonomía "reducida" que foi ideada para as comunidades "non históricas", é dicir, todas aquelas que non aprobaran un estatuto de autonomía durante a [[Segunda República Española|II República]]. |
||
Poden acceder a ela tódalas provincias contiguas que teñan elementos históricos, culturais e territoriais comúns.<br />Tamén se pode formar unha [[comunidade autónoma]], cando así o exprese o interese xeral, que vén determinado polas Cortes Xerais. |
Poden acceder a ela tódalas provincias contiguas que teñan elementos históricos, culturais e territoriais comúns.<br />Tamén se pode formar unha [[comunidade autónoma]], cando así o exprese o interese xeral, que vén determinado polas Cortes Xerais. |
||
Revisión como estaba o 27 de maio de 2018 ás 16:50
O estatuto de autonomía é a norma básica dos distintos gobernos das comunidades autónomas do Estado Español, e como tal figura na Constitución Española de 1978 no seu artigo 81. Nos estatutos recóllese o nome da comunidade, a súa delimitación territorial, os nomes e sedes dos seus órganos autonómicos, as competencias que asumen e as linguas oficiais do territorio.
Historia e características
Os estatutos de autonomía forman parte do ordenamento xurídico do Estado pero o seu réxime de elaboración e aprobación é diferente do resto de leis orgánicas ou ordinarias. Estas, teñen o rango de Lei orgánica e polo tanto, necesitan unha votación favorábel da maioría absoluta dos membros do Congreso dos Deputados Español.
Hai dúas formas de acceder á autonomía, por medio do artigo 143 da Constitución Española, accédese á autonomía "reducida" que foi ideada para as comunidades "non históricas", é dicir, todas aquelas que non aprobaran un estatuto de autonomía durante a II República.
Poden acceder a ela tódalas provincias contiguas que teñan elementos históricos, culturais e territoriais comúns.
Tamén se pode formar unha comunidade autónoma, cando así o exprese o interese xeral, que vén determinado polas Cortes Xerais.
En troques, para Cataluña, Galiza e o País Vasco, consideradas nacionalidades históricas, o artigo 151 da Constitución española prevé unha forma de acceso máis rápido á autonomía plena.