Déixaas: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 3: | Liña 3: | ||
| nome = Déixaas |
| nome = Déixaas |
||
| portada = |
| portada = |
||
| banda = |
| banda = [[Mercedes Peón]] |
||
| publicado = [[27 de abril]] de [[2018]] |
| publicado = [[27 de abril]] de [[2018]] |
||
| gravación = |
| gravación = |
||
| estudio = |
| estudio = |
||
| duración = |
| duración = |
||
| xénero = |
| xénero = [[Folk]] e [[punk]] |
||
| selo = |
| selo = |
||
| produtor = |
| produtor = |
||
| anterior = |
| anterior = [[Sós]] |
||
| posterior = |
| posterior = |
||
| anterior_ano = |
| anterior_ano = 2010 |
||
| posterior_ano = |
| posterior_ano = |
||
}} |
}} |
Revisión como estaba o 9 de maio de 2018 ás 15:54
Déixaas | ||||
---|---|---|---|---|
Álbum de Mercedes Peón | ||||
Publicado | 27 de abril de 2018 | |||
Xénero(s) | Folk e punk | |||
Cronoloxía | ||||
| ||||
Déixaas é o quinto disco da cantante galega Mercedes Peón. O álbum publícase o 27 de abril de 2018.
Neste traballo, realizado con Mónica de Nut e Ana Fernández, a maquinaria pesada convértese en instrumento e nos temas inclúense sons gravados en estaleiros navais. O son, a contorna, a roupa e mais o traballo de arte do vídeoclip, subliñan unha estética industrial e pesada asociada ao punk, a angustia e a ira na contracultura. Mercedes Peón explica nunha entrevista cal foi o proceso que a levou a conseguir que Navantia pasase de ser un espazo laboral convencional, adicado á construción naval, para converterse nun lugar para compor música industrial.
O primeiro que fixen foi buscar provocacións sonoras e facer unha escolla. Pedín que me deixaran entrar en Navantia para gravar o proceso de construción nesa cidade-industria. Achegueime coas miñas gravadoras na nave da prancha fina e percorrín un portaavións en construción. Todos eses sons penetráronme e comecei a producir polirritmias cos martelos batendo nas pranchas, ambientes coas rebarbadoras, cos pasos subindo escaleiras metálicas, ventiladores etc.
Isto sería o espazo a onde levo a Mónica, a Ana, ou por exemplo a Fernando Abreu co seu clarinete. Imaxínome os departamentos en construción con Fernando sentado co seu clarinete baixo, a carón dunha radial que corta metal para un departamento, ou a Mónica chea de vexetación ferrosa na cima do porta-avións, ou a Ana facendo sons cun tubo de fontanería paseándose polo tremendo buque. Ir pasando polos distintos departamentos e que na radio saia a voz de Yolanda Castaño cos ritmos vogais de María Reimóndez etc.[1]
O director do vídeoclip, gravado en Navantia, é Alberto Castaño.
Lista de cancións
- "Déixaas" (04:30)
- "MK" (05:19)
- "Partículas" (04:33)
- "Plataforma" (05:04)
- "Tras o muro" (04:09)
- "Cabelo" (00:39)
- "Linguas elementais" (03:35)
- "Ela propón" (04:24)
- "Cabo de min" (04:01)
- "Transición" (01:02)
- "Olores perdidos" (06:40)