Diario de la Marina: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 24: Liña 24:


[[Categoría:Prensa]]
[[Categoría:Prensa]]
[[Categoría:A Habana]]
[[Categoría:Cultura da Habana]]

Revisión como estaba o 21 de abril de 2018 ás 20:23

Diario de la Marina foi un xornal cubano de carácter conservador, editado na Habana entre 1844 e 1960, autodenominado "El decano de la prensa cubana".

Historia e características

Diario de la Marina apareceu o 16 de setembro de 1832[1] co nome El Noticioso y Lucero (produto da fusión dos diarios El Noticioso, fundado o 12 de decembro de 1813; e El Lucero, fundado en 1830) fundado por Nicolás Rivero. Adoptou o nome Diario de la Marina o 1 de abril de 1844. A partir de 1857 pasou a ser propiedade dunha sociedade integrada por industriais da illa. Mantívose en circulación diaria durante máis de cen anos gañando o cualificativo de "El decano de la prensa cubana". Está considerado como un dos rotativos máis influentes de Cuba entre 1902 e 1959.

O edificio de Dario de la Marina en 2009.

Os seus directores foron: Isidoro Araújo de Lira (fundador), Dionisio Alcalá Galeano, José Ruiz de León, Fernando Fragoso, Luciano Pérez Acevedo, Nicolás Rivero Muñiz, José Ignacio Rivero Alonso (Pepín), e José Ignacio Rivero (Pepinillo), neto de Ignacio Rivero.

Na década dos anos 20 ampliou as súas páxinas coa inclusión dun suplemento literario, considerado o de maior transcendencia durante a República. O suplemento literario estivo dirixido por José Antonio Fernández de Castro e incluíu humorismo, cine, anuncios clasificados e folletíns. O suplemento foi un dos voceiros do vangardismo en Cuba e acolleu destacadas plumas das letras da illa e doutras latitudes como: Martí Casanovas, Raúl Roa, Enrique de la Osa, José Lezama Lima, Rafael Suárez Solís, Alejo Carpentier, Andrés Núñez Olano, Gastón Baquero, Manuel Navarro Luna, Luis Felipe Rodríguez, Ramiro Guerra, Pedro Henríquez Ureña, Miguel Ángel Asturias, Enrique Gómez Carrillo, Jorge Luis Borges e José Carlos Mariátegui, entre outros.

Como publicación monárquica, durante a época colonial apoiou a política española. Apoiou a ditadura de Fulgencio Batista, publicando informacións falsas contra os revolucionarios que atacaron o Cuartel Moncada en 1953.[2]

Publicou a súa última edición o 12 de maio de 1960.[3] Posteriormente continuou a súa publicación como un semanario editado en Miami ata 1961, logo do fracaso da invasión de Baía de Cochinos.[1]

Notas

Véxase tamén

Ligazóns externas