Gran Premio de Italia de 1966: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Fendetestas (conversa | contribucións)
Fendetestas (conversa | contribucións)
Liña 108: Liña 108:
! 6
! 6
| 40
| 40
| '''{{GBRb}} [[Bob Anderson, piloto|Bob Anderson]]'''
| '''{{GBRb}} [[Bob Anderson (piloto)|Bob Anderson]]'''
| '''[[Brabham]]-[[Coventry Climax|Climax]]'''
| '''[[Brabham]]-[[Coventry Climax|Climax]]'''
| 66
| 66

Revisión como estaba o 20 de abril de 2018 ás 20:33

Italia Gran Premio de Italia de 1966
Detalles da carreira
Carreira 7 de 9 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1966.
Trazado do circuíto de Monza.
Trazado do circuíto de Monza.
Data 4 de setembro 1966
Nome oficial XXXVII Gran Premio d'Italia
Localización Circuíto de Monza, Monza,Italia
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´750 km
Distancia 68 voltas, 391´00 km
ClimaAsollado, seco, cálido
Pole position
Piloto Mike Parkes Ferrari
Tempo 1:31.3
Volta rápida
Piloto Italia Ludovico Scarfiotti Ferrari
Tempo 1:32.4
Podio
Primeiro Italia Ludovico Scarfiotti Ferrari
Segundo Mike Parkes Ferrari
Terceiro Denny Hulme Brabham-Repco

O Gran Premio de Italia de Fórmula 1 de 1966 (formalmente o XXXVII Gran Premio d'Italia) celebrouse en Monza o 4 de Setembro de 1966.

Foi a sétima rolda da tempada de Fórmula Un de 1966. A carreira foi a 37º Gran Premio de Italia e o 32º, que se celebraba en Monza. A carreira levouse a cabo sobre 68 voltas ao circuíto de cinco quilómetros cunha distancia de carreira de 391 quilómetros.

A carreira foi gañada polo piloto italiano Ludovico Scarfiotti pilotando un Ferrari 312 na súa única vitoria nun Gran Premio. Scarfiotti gañou ao seu compañeiro de equipo, o británico Mike Parkes por cinco segundos. Parkes batiu ao piloto neocelandes Denny Hulme no seu Brabham BT20, por menos de medio segundo.

O líder por puntos no campionato Jack Brabham detívose cunha fuga de aceite no seu Brabham BT19 na sétima volta, conseguiu o seu terceiro campionato mundial, sendo o único piloto en converterse en campión do mundo nun coche da súa propia marca, cando o seu único posible rival John Surtees detívose cunha fuga de combustible no seu Cooper T81 24 voltas máis tarde.

Informe da carreira

Jack Brabham era o favorito con maís probabilidades para gañar o campionato, só John Surtees podía superalo, e só gañando as tres últimas carreiras. Non puido facelo por unha impresionante actuación dos pilotos de Ferrari no seu circuíto de casa. Honda trouxera un novo motor V12 de 3 litros e 370 CV para Richie Ginther, mentres que Dan Gurney tiña o seu motor Weslake e Graham Hill tiña o BRM H16. Lorenzo Bandini e Mike Parkes lideraron desde o inicio, o motor de Hill rompeu na primeira volta, seguido do abandono de Jackie Stewart na volta 5 cunha fuga de combustible, e logo de Brabham na volta 8 cun fallo de motor que recubriu o coche en aceite. Jim Clark no Lotus H16 movíase con forza a través da pista. Na volta 17, Richie Ginther tivo un terrible accidente, estrelándose fortemente contra ás árbores e foi moi afortunado de sair con vida. Cando Clark entrou en boxes, Ludovico Scarfiotti, Parkes, Surtees disputaron o liderato ata que Surtees retirouse co tanque de gasolina raxado que derramaba gasolina sobre seus pneumáticos e poñía fin ás súas posibilidades no campionato. Denny Hulme avanzaba a través da pista no terceiro lugar. Pero a carreira foi para Scarfiotti, convertendose no primeiro italiano en gañar cun Ferrari en Monza desde Alberto Ascari en 1952. Parkes completou a ledicia de Ferrari, xa que superou a Hulme en 0´3 segundos, acadando o segundo lugar. No medio de todas as celebracións, Jack Brabham coroouse campión.

Clasificación

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 6 Italia Ludovico Scarfiotti Ferrari 68 1:47:14.8 2 9
2 4 Mike Parkes Ferrari 68 + 5.8 1 6
3 12 Denny Hulme Brabham-Repco 68 + 6.1 10 4
4 16 Austria Jochen Rindt Cooper-Maserati 67 + 1 volta 8 3
5 42 Mike Spence Lotus-BRM 67 + 1 volta 14 2
6 40 Bob Anderson Brabham-Climax 66 + 2 voltas 15 1
7 48 Bob Bondurant BRM 65 + 3 voltas 18
8 24 Peter Arundell Lotus-BRM 63 Motor 13
9 20 Italia Geki Lotus-Climax 63 + 5 voltas 20
NC 44 Italia Giancarlo Baghetti Ferrari 59 Non clasificado 16
Ret 22 Jim Clark Lotus-BRM 58 Caixa de cambios 3
Ret 36 Suíza Jo Siffert Cooper-Maserati 46 Motor 17
Ret 2 Italia Lorenzo Bandini Ferrari 33 Encendido 5
Ret 14 John Surtees Cooper-Maserati 31 Fuga gasolina 4
Ret 18 Richie Ginther Honda 16 Accidente 7
Ret 10 Australia Jack Brabham Brabham-Repco 7 Fuga aceite 6
Ret 30 Dan Gurney Eagle-Weslake 7 Motor 19
Ret 28 Jackie Stewart BRM 5 Fuga gasolina 9
Ret 38 Jo Bonnier Cooper-Maserati 3 Acelerador 12
Ret 26 Graham Hill BRM 0 Motor 11
NSC 34 Phil Hill Eagle-Climax
NSC 32 Chris Amon Brabham-BRM

Posicións logo da carreira

  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 5 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

Ligazóns externas


Carreira anterior:
Gran Premio de Alemaña de 1966
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1966
Carreira seguinte:
Gran Premio dos Estados Unidos de 1966
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1965
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1967