Tines, Vimianzo: Diferenzas entre revisións
m Desfíxose a edición 456510 de 213.60.40.140 (disc.) |
m cc, ct |
||
Liña 7: | Liña 7: | ||
Santa Baia de Tines constitue un dos enclaves máis relevantes de Galicia polo seu testigo bárbaro, románico e prerrománico que botan luz sobre a época escura desde o [[século I]] ata unha baixa [[Idade Media]]. |
Santa Baia de Tines constitue un dos enclaves máis relevantes de Galicia polo seu testigo bárbaro, románico e prerrománico que botan luz sobre a época escura desde o [[século I]] ata unha baixa [[Idade Media]]. |
||
A igrexa parroquial era representación de [[Rui Pérez da Costa]] e, o subsolo do seu adro é un dos enclaves máis interesantes para a historia de Galicia nunha pronta [[Idade Media]]. Debaixo atópase unha necrópole romano-sueva con enterramentos que datan dende o [[século I]] ata o [[século VIII]] d.C. nos que se distinguen: |
A igrexa parroquial era representación de [[Rui Pérez da Costa]] e, o subsolo do seu adro é un dos enclaves máis interesantes para a historia de Galicia nunha pronta [[Idade Media]]. Debaixo atópase unha necrópole romano-sueva con enterramentos que datan dende o [[século I]] ata o [[século VIII]] d.C. nos que se distinguen: |
||
* Vestixios romanos: material da |
* Vestixios romanos: material da construción principalmente, ó que apunta á posible existencia dunha "vila romana" según [[Manuel Núñez]]. |
||
* Sarcófagos pétreos de dous formas distinguidas: unha máis primitiva e escasa de forma oval (datado da dominación sueva) e outra máis elaborada cun oco antropoide. Cabe dicir que a maior parte dos vestixios foron destruidos cando o descubrimento no 1954 e os restantes permanecen á intemperie nun profundo abandono. A tapa dos sarcófagos antropoides están grabados con letras, trazos e debuxos cun estilo que presumiblemente date do [[século VI]]. |
* Sarcófagos pétreos de dous formas distinguidas: unha máis primitiva e escasa de forma oval (datado da dominación sueva) e outra máis elaborada cun oco antropoide. Cabe dicir que a maior parte dos vestixios foron destruidos cando o descubrimento no 1954 e os restantes permanecen á intemperie nun profundo abandono. A tapa dos sarcófagos antropoides están grabados con letras, trazos e debuxos cun estilo que presumiblemente date do [[século VI]]. |
||
* Vestixios de enterramentos con tégulas, moi propios da donimación romana. |
* Vestixios de enterramentos con tégulas, moi propios da donimación romana. |
Revisión como estaba o 11 de setembro de 2007 ás 22:00
Parroquia do municipio de Vimianzo, A Coruña, arciprestado de Soneira e diócese de Santiago de Compostela.
Situación xeográfica
Está delimitada por Salto, Bamiro, Treos, Vilar e Cambeda, distando só 8,5 Qm. da capital do municipio.
Historia
Santa Baia de Tines constitue un dos enclaves máis relevantes de Galicia polo seu testigo bárbaro, románico e prerrománico que botan luz sobre a época escura desde o século I ata unha baixa Idade Media. A igrexa parroquial era representación de Rui Pérez da Costa e, o subsolo do seu adro é un dos enclaves máis interesantes para a historia de Galicia nunha pronta Idade Media. Debaixo atópase unha necrópole romano-sueva con enterramentos que datan dende o século I ata o século VIII d.C. nos que se distinguen:
- Vestixios romanos: material da construción principalmente, ó que apunta á posible existencia dunha "vila romana" según Manuel Núñez.
- Sarcófagos pétreos de dous formas distinguidas: unha máis primitiva e escasa de forma oval (datado da dominación sueva) e outra máis elaborada cun oco antropoide. Cabe dicir que a maior parte dos vestixios foron destruidos cando o descubrimento no 1954 e os restantes permanecen á intemperie nun profundo abandono. A tapa dos sarcófagos antropoides están grabados con letras, trazos e debuxos cun estilo que presumiblemente date do século VI.
- Vestixios de enterramentos con tégulas, moi propios da donimación romana.
A estela romana de Vitorino
Cabe mencionar que, aparte dos sarcófagos pétreos, o descubrimento da estela romana de Vitorino é un dos máis relevantes para a cultura de Galicia. Nela distínguese un rostro humano, gravado toscamente e con inscricións. Según Díaz y Díaz é o primeiro testimonio epigráfico cristián de Galicia do século IV. Pódese contemplar actualmente no Museo Arqueolóxico da Coruña.