Roque de Montpellier: Diferenzas entre revisións

Roque de Montpellier
	;
Biografía
Nacemento	1295 ; Montpellier (Coroa de Aragón)
Morte	16 de agosto de 1327 (Gregoriano) (31/32 anos); Montpellier
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Lingua	Occitano antigo
Orde relixiosa	Terceira orde de San Francisco
Enaltecemento
	taumaturgo ; santo ;
Día de festividade relixiosa	16 de agosto
Patrón de	Peste e peregrino

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 22 de febreiro de 2018 ás 11:40

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: San Roque.

Roque de Montpellier, nado segundo a tradición en Montpellier cara a 1348 (antigamente críase que cara a 1295) e finado en Voghera (Italia) o 15 ou 16 de agosto de 1376 ou 1379 (antigamente críase que en Montpellier en 1327), foi un peregrino francés que se dirixiu a Roma.

Percorreu a península Itálica curando infectados pola peste, e faleceu querido coma un santo. A súa devoción estendeuse rapidamente a partir do século XV. Desde Venecia propagouse o culto cara ao mundo xermánico e os Países Baixos. En 1477, por mor doutra epidemia de peste, fundouse en Venecia unha confraría baixo a súa advocación (Confraternità o Scuole di San Rocco), dedicada á hospedaxe de enfermos de peste. Esta agrupación fomentou a devoción ao santo construíndo capelas e máis centros de acollida por toda Italia. Unha das igrexas máis coñecidas dedicadas a este santo está en París, preto do museo do Louvre, ordenada edificar por Luís XIV en 1563. Actualmente a súa devoción esténdese por toda Europa e Latinoamérica.

O santoral da Igrexa Católica celebra o seu día o 16 de agosto. Santo protector ante a peste e epidemias, a súa intervención foi solicitada polos habitantes de moitas aldeas que, logo de desaparecer o mal, recoñecían a intervención do Santo, polo que era nomeado Santo patrón da localidade.

Represéntase vestido de peregrino (con bordón e cabaza), cunha ferida na perna e acompañado dun can que o auxiliaba. É patrón dos peregrinos, dos cans, dos contaxiados por epidemias (especialmente a peste e o cólera), dos falsamente acusados, dos inválidos e dos cirurxiáns.

Tradicións de culto

É o patrón de moitas parroquias galegas.

En Betanzos celébranse a romaría dos Caneiros, e o día 16, nas festas de San Roque de Betanzos, lánzase o globo de papel máis grande do mundo, elaborado artesanalmente pola familia Pita e veciños da vila.

Tamén se celebra, entre outros lugares, no barrio de San Roque de Vigo e en Carballedo (Cerdedo-Cotobade).

En Llanes é Festa de Interese Turístico Nacional, celebrándose unha gran procesión coa imaxe do Santo e un Festival Folclórico co baile do Pericote, así coma o Encontro Rexional de Gaiteiros.

Galería de imaxes

San Roque no Mosteiro de Santa María de Oia
San Roque en Macotera (Salamanca)

Bibliografía

Brugada, M.: San Roque. Editorial Centro de Pastoral Litúrgica, Barcelona 2000, Colección Santos y Santas n. 44.

Véxase tamén

Ligazóns externas

@@ Liña 5: / Liña 5: @@
 '''Roque de Montpellier''', nado segundo a tradición en [[Montpellier]] cara a [[1348]] (antigamente críase que cara a [[1295]]) e finado en [[Voghera]] ([[Italia]]) o 15 ou [[16 de agosto]] de [[1376]] ou 1379 (antigamente críase que en Montpellier en 1327), foi un peregrino francés que se dirixiu a [[Roma]].
-Percorreu a [[península Itálica]] curando infectados pola [[peste]], e faleceu querido coma un santo. A súa devoción estendeuse rapidamente a partir do [[século XV]]. Desde [[Venecia]] propagouse o culto cara o mundo xermánico e os [[Países Baixos]]. En [[1477]], por mor doutra [[epidemia]] de peste, fundouse en Venecia unha [[Confraría relixiosa|confraría]] baixo a súa advocación (Confraternità o Scuole di San Rocco), dedicada á hospedaxe de enfermos de peste. Esta agrupación fomentou a devoción ao santo construíndo capelas e máis centros de acollida por toda Italia. Unha das igrexas máis coñecidas dedicadas a este santo está en [[París]], preto do museo do [[Louvre]], ordenada edificar por [[Luís XIV]] en [[1563]]. Actualmente a súa devoción esténdese por toda [[Europa]] e [[Latinoamérica]].
+Percorreu a [[península Itálica]] curando infectados pola [[peste]], e faleceu querido coma un santo. A súa devoción estendeuse rapidamente a partir do [[século XV]]. Desde [[Venecia]] propagouse o culto cara ao mundo xermánico e os [[Países Baixos]]. En [[1477]], por mor doutra [[epidemia]] de peste, fundouse en Venecia unha [[Confraría relixiosa|confraría]] baixo a súa advocación (Confraternità o Scuole di San Rocco), dedicada á hospedaxe de enfermos de peste. Esta agrupación fomentou a devoción ao santo construíndo capelas e máis centros de acollida por toda Italia. Unha das igrexas máis coñecidas dedicadas a este santo está en [[París]], preto do museo do [[Louvre]], ordenada edificar por [[Luís XIV]] en [[1563]]. Actualmente a súa devoción esténdese por toda [[Europa]] e [[Latinoamérica]].
 O santoral da [[Igrexa Católica]] celebra o seu día o [[16 de agosto]]. Santo protector ante a [[peste]] e [[epidemia]]s, a súa intervención foi solicitada polos habitantes de moitas aldeas que, logo de desaparecer o mal, recoñecían a intervención do Santo, polo que era nomeado Santo patrón da localidade.