Paixón de Cristo

A oración do Horto das Oliveiras, de Andrea Mantegna (ca. 1450).

Prendemento de Xesús no retablo maior da Cartuxa de Miraflores (Burgos, ca. 1500).

Paixón de Cristo ou de Xesús é a denominación convencional utilizada para englobar os episodios evanxélicos que narran os sucesos protagonizados por Xesucristo entre a Última Cea e a súa crucifixión e morte (o ciclo narrativo pode deterse aí -comprendendo aproximadamente unha noite e o día seguinte- ou continuarse con o seu enterro e resurrección, ao terceiro día -o cómputo cronolóxico foi historicamente obxecto de debate-). Tamén é o tema máis utilizado na arte cristiá.

A palabra galega "paixón" provén da latina passĭo, -ōnis, sendo esta un calco da grega πάθος (pathos). Fai referencia aos sufrimentos de Cristo, entre os que se inclúen: a traizón dun dos seus discípulos (Xudas Iscariote) e a negación doutro (san Pedro), a oración do horto (aceptación tráxica do seu destino mentres os apóstolos, durmidos, deixábanlle só no Horto das Oliveiras -Xetsemaní-), o seu prendemento (tras ser sinalado co "bico de Xudas" e renunciar a que os seus discípulos defendésenlle), o seu periplo xudicial entre Anás, Caifás, Pilatos e Herodes (o xuízo de Cristo, cos seus interrogatorios e enigmáticas respostas), no transcurso do cal prodúcense diversos episodios de burlas e torturas a cargo dos saións (Cristo na columna, coroación de espiñas, os chamados "improperios"), a presentación á multitude (Ecce Homo), a alternativa presentada a elección popular (salvar a Cristo ou a Barrabás), a súa condena a matar co "lavado de mans" de Pilatos, o Via Crucis (o camiño, cargado coa cruz, atravesando Xerusalén -pola actualmente chamada Vía Dolorosa- ata o monte Calvario -Gólgota-, con varias caídas -debe ser axudado por Simón de Cirene- e encontros -con Verónica, que lle seca o rostro, con a súa nai, coas mulleres de Xerusalén-), o expolio (ser desposuído das súas roupas), e a crucifixión entre dous ladróns (Dimas e Xestas).

Liturxia e devocións

A liturxia da Semana Santa conmemora todo o ciclo da Paixón. O símbolo cristián máis estendido: a cruz, é precisamente o da morte de Xesús (ou máis ben, tal como interprétase teolóxicamente, o do seu triunfo sobre a morte). Hai moi numerosas devocións vinculadas á Paixón, como o Vía Crucis (que recorda en catorce "estaciones" cada escena da Paixón, deténdose fronte a unha imaxe ou unha cruz e rezando), os "misterios dolorosos" do rosario ou as representacións dramatizadas da Paixón (A Paixón de Olesa de Montserrat, A Paixón de Callosa de Segura etc.)

Véxase tamén

Outros artigos

• Crucifixión de Xesús
• Descendemento de Xesús
• Resurrección de Xesús
• Ascensión de Xesús

Ligazóns externas

• A Paixón de Xesucristo
• www.laverdadcatolica.org
• Enciclopedia Católica