Gándaras de Budiño: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
m Arranxos varios, replaced: {{Cite journal → {{Cita publicación periódica
Liña 16: Liña 16:
| Teléfonos de interese =
| Teléfonos de interese =
}}
}}
As '''Gándaras de Budiño''' son un [[espazo natural protexido|espazo natural]] declarado [[zona especial de conservación]] (ZEC) que está formado por un conxunto de [[lagoa]]s, [[balseiro]]s e [[regato]]s no curso do [[río Louro]] nos concellos do [[Porriño]], [[Salceda de Caselas]] e [[Tui]], máis preto da vila do [[O Porriño, O Porriño|Porriño]]. É unha das maiores extensión de lagoas, e outras augas continentais de [[Galiza]].
As '''Gándaras de Budiño''' son un [[espazo natural protexido|espazo natural]] declarado [[zona especial de conservación]] (ZEC) que está formado por un conxunto de [[lagoa]]s, [[balseiro]]s e [[regato]]s no curso do [[río Louro]] nos concellos do [[Porriño]], [[Salceda de Caselas]] e [[Tui]], máis preto da vila do [[O Porriño, O Porriño|Porriño]]. É unha das maiores extensión de lagoas, e outras augas continentais de [[Galiza]].


Os xacementos arqueolóxicos achelenses fixeron que se declarara como [[ben de interese cultural]].<ref name="consellocul_2007">{{Cita web | url = http://www.culturagalega.org/noticia.php?id=9447 | editores = Consello da cultura | título = As gándaras de Budiño, no Porriño, supoñen un humidal único no que se mesturan valores naturais e históricos | data = 22/2/2007 | lugar = Santiago de Compostela.}}</ref>
Os xacementos arqueolóxicos achelenses fixeron que se declarara como [[ben de interese cultural]].<ref name="consellocul_2007">{{Cita web | url = http://www.culturagalega.org/noticia.php?id=9447 | editores = Consello da cultura | título = As gándaras de Budiño, no Porriño, supoñen un humidal único no que se mesturan valores naturais e históricos | data = 22/2/2007 | lugar = Santiago de Compostela.}}</ref>
Liña 26: Liña 26:
===Patrimonio arqueolóxico===
===Patrimonio arqueolóxico===
Nas Gándaras de Budiño atopouse unha estación do [[Paleolítico inferior]] en [[1961]].
Nas Gándaras de Budiño atopouse unha estación do [[Paleolítico inferior]] en [[1961]].
Descubriunas o francés [[Henri Noon]], realizando unhas investigacións [[xeomorfoloxía|xeomorfolóxicas]], e [[Emiliano Aguirre]] investigouna en [[1963]]. [[Henri Noon]] publicou en [[1966]] investigacións detallando como ese asentamento tiña referencias [[estratigrafía|estratigráficas]] detalladas.
Descubriunas o francés [[Henri Noon]], realizando unhas investigacións [[xeomorfoloxía|xeomorfolóxicas]], e [[Emiliano Aguirre]] investigouna en [[1963]]. [[Henri Noon]] publicou en [[1966]] investigacións detallando como ese asentamento tiña referencias [[estratigrafía|estratigráficas]] detalladas.


Existen cinco niveis arqueolóxicos. No quinto no que se atoparon útiles e clasificaronse como [[achelense]]s ou [[camposanquiense]]s que corresponden a un depósito do [[Plistoceno medio]].<ref name="mendezquintas">{{Cite journal| volume = 18| last = Mendez-Quintas| first = Eduardo| title = El yacimiento achelense de As Gándaras de Budiño: la industria en facies fluviales| journal = Complutum| date = 25/10/2007-10-25}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica | autores = Arturo de Lombera Hermida, Xosé Pedro Rodríguez Álvarez (coord. por Eudald Carbonell, José María Bermúdez de Castro, Juan Luis Arsuaga; Robert Sala Ramos (aut.)) | título = Los cazadores recolectores del Pleistoceno y del Holoceno en Iberia y el Estrecho de Gibraltar: Estado actual del conocimiento del registro arqueológico | data = 2014 | isbn = 978-84-92681-85-3 | páxinas = 15-18 | idioma = español}}</ref> Os materiais utilizados para a fabricación dos útiles foron o [[cuarzo]] e a [[cuarcita]] (nunha proporción mínima o [[cristal de rocha]]), téndose destinado cada tipo de cuarzo a un útil distinto. Técnicas de datación con [[carbono 14]] indican unha idade deses restos de entre 182-28.7 mil anos. A estratigrafía corresponde ao [[Würm]] I local, que equivale aos Würm I e II europeos.
Existen cinco niveis arqueolóxicos. No quinto no que se atoparon útiles e clasificaronse como [[achelense]]s ou [[camposanquiense]]s que corresponden a un depósito do [[Plistoceno medio]].<ref name="mendezquintas">{{Cita publicación periódica| volume = 18| last = Mendez-Quintas| first = Eduardo| title = El yacimiento achelense de As Gándaras de Budiño: la industria en facies fluviales| journal = Complutum| date = 25/10/2007-10-25}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica | autores = Arturo de Lombera Hermida, Xosé Pedro Rodríguez Álvarez (coord. por Eudald Carbonell, José María Bermúdez de Castro, Juan Luis Arsuaga; Robert Sala Ramos (aut.)) | título = Los cazadores recolectores del Pleistoceno y del Holoceno en Iberia y el Estrecho de Gibraltar: Estado actual del conocimiento del registro arqueológico | data = 2014 | isbn = 978-84-92681-85-3 | páxinas = 15-18 | idioma = español}}</ref> Os materiais utilizados para a fabricación dos útiles foron o [[cuarzo]] e a [[cuarcita]] (nunha proporción mínima o [[cristal de rocha]]), téndose destinado cada tipo de cuarzo a un útil distinto. Técnicas de datación con [[carbono 14]] indican unha idade deses restos de entre 182-28.7 mil anos. A estratigrafía corresponde ao [[Würm]] I local, que equivale aos Würm I e II europeos.


==Notas==
==Notas==

Revisión como estaba o 24 de xaneiro de 2018 ás 09:47

Coordenadas: 42°06′55″N 8°38′12″O / 42.1151618, -8.6366027

Gándaras de Budiño
Gándaras de Budiño
Marco Legal
Figura de Protección: ZEC, BIC
Ano de constitución: Decembro de 2004
Superficie: 727 ha.
Lexislación: LIC o 29 de decembro de 2004, ZEC o 27 de marzo de 2004 e 31 de marzo de 2014.
Datos de interese
País: Galicia Galicia
Provincias: Pontevedra
Concellos: O Porriño, Salceda de Caselas e Tui
Ríos: río Louro
Picos
Direccións de interese:
Teléfonos:

As Gándaras de Budiño son un espazo natural declarado zona especial de conservación (ZEC) que está formado por un conxunto de lagoas, balseiros e regatos no curso do río Louro nos concellos do Porriño, Salceda de Caselas e Tui, máis preto da vila do Porriño. É unha das maiores extensión de lagoas, e outras augas continentais de Galiza.

Os xacementos arqueolóxicos achelenses fixeron que se declarara como ben de interese cultural.[1]

Xeografía e xeoloxía

Esta zona húmida formouse coa colmatación de antigas lagoas que se converteron en zonas pantanosas. O terreo afundiuse debido á aparición de varias fracturas tectónicas; a bacía encheuse con sedimentos da inundación do río Miño, que deixou gravas e areas. Polo leste, o río Louro serpea entre dous conxuntos graníticos, o Penedo Corucho e o Faro de Budiño, este último recuberto de grandes cristais de cuarzo. Polo oeste érguese a Serra do Galiñeiro, con máis de 700 m de altitude.

Patrimonio

Patrimonio arqueolóxico

Nas Gándaras de Budiño atopouse unha estación do Paleolítico inferior en 1961. Descubriunas o francés Henri Noon, realizando unhas investigacións xeomorfolóxicas, e Emiliano Aguirre investigouna en 1963. Henri Noon publicou en 1966 investigacións detallando como ese asentamento tiña referencias estratigráficas detalladas.

Existen cinco niveis arqueolóxicos. No quinto no que se atoparon útiles e clasificaronse como achelenses ou camposanquienses que corresponden a un depósito do Plistoceno medio.[2][3] Os materiais utilizados para a fabricación dos útiles foron o cuarzo e a cuarcita (nunha proporción mínima o cristal de rocha), téndose destinado cada tipo de cuarzo a un útil distinto. Técnicas de datación con carbono 14 indican unha idade deses restos de entre 182-28.7 mil anos. A estratigrafía corresponde ao Würm I local, que equivale aos Würm I e II europeos.

Notas

  1. Consello da cultura, eds. (22/2/2007). "As gándaras de Budiño, no Porriño, supoñen un humidal único no que se mesturan valores naturais e históricos". Santiago de Compostela. 
  2. Mendez-Quintas, Eduardo (25/10/2007-10-25). "El yacimiento achelense de As Gándaras de Budiño: la industria en facies fluviales". Complutum 18. 
  3. Arturo de Lombera Hermida, Xosé Pedro Rodríguez Álvarez (coord. por Eudald Carbonell, José María Bermúdez de Castro, Juan Luis Arsuaga; Robert Sala Ramos (aut.)) (2014). "Los cazadores recolectores del Pleistoceno y del Holoceno en Iberia y el Estrecho de Gibraltar: Estado actual del conocimiento del registro arqueológico" (en español): 15–18. ISBN 978-84-92681-85-3. 

Véxase tamén

Outros artigos