Lingua aimará: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
arranxo
Breogan2008 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 20: Liña 20:
| fontes =
| fontes =
| escrita =
| escrita =
<!-- Estatuto oficial -->
| oficial = [[Perú]] e [[Bolivia]]
| oficial = [[Perú]] e [[Bolivia]]
| regulador =
| regulador =
<!-- Códigos de linguas -->
| iso1 = ay
| iso1 = ay
| iso2 = aym
| iso2 = aym
| iso3 = aym
| iso3 = aym
| sil = AYM
| sil = AYM
<!-- Mapa -->
| mapa = [[Ficheiro:Idioma aimara.png|280px]]
| mapa = [[Ficheiro:Idioma aimara.png|280px]]
}}
}}
O '''aimará'''<ref>{{DRAG|aimará}}</ref> é a lingua que falan os [[pobo aimará|aimarás]] dos [[Andes]]. Ten o rango de lingua oficial en [[Perú]]<ref name=constitucion_peru>{{cita web |url=http://pdba.georgetown.edu/Constitutions/Peru/per93reforms05.html |título=Constitución Política do Perú, 1993. Art. 48 |dataacceso=24 de agosto de 2008 |autor= |cita=Son idiomas oficiais o castelán e, nas zonas onde predominen, tamén o son o quechua, o aimará e as demais linguas orixinarias do continente, segundo a lei }} En Perú non se desenvolveu unha lexislación que puxera en práctica a oficialidade do aimara, nin ten uso oficial ningún na administración do Estado, agás cos programas rurais de [[Educación Bilingüe Intercultural|EBI]]</ref> e [[Bolivia]]; conta tamén cuns miles de falantes en [[Chile]] e na [[Arxentina]]. En total hai entre dous e tres millóns de falantes.
O '''aimará'''<ref>{{DRAG|aimará}}</ref><ref>{{cita libro|apelidos=García-Miguel|nome=José M.|ano=2000|capítulo=Linguas do mundo e tipoloxía lingüística|editor1=F. Ramallo|editor2=G. Rei-Doval|editor3=X.P. Rodríguez Yáñez|título=Manual de Ciencias da Linguaxe|lugar=Vigo|editorial=[[Edicións Xerais de Galicia]]|pp= 173-220|ISBN= 84-8302-588-4|url=https://uwm.edu/spanish-portuguese/wp-content/uploads/sites/216/2015/04/ManualDeCienciasDaLinguaxe.pdf}}</ref> é a lingua que falan os [[pobo aimará|aimarás]] dos [[Andes]]. Ten o rango de lingua oficial en [[Perú]]<ref name=constitucion_peru>{{cita web |url=http://pdba.georgetown.edu/Constitutions/Peru/per93reforms05.html |título=Constitución Política do Perú, 1993. Art. 48 |dataacceso=24 de agosto de 2008 |autor= |cita=Son idiomas oficiais o castelán e, nas zonas onde predominen, tamén o son o quechua, o aimará e as demais linguas orixinarias do continente, segundo a lei }} En Perú non se desenvolveu unha lexislación que puxera en práctica a oficialidade do aimara, nin ten uso oficial ningún na administración do Estado, agás cos programas rurais de [[Educación Bilingüe Intercultural|EBI]]</ref> e [[Bolivia]]; conta tamén cuns miles de falantes en [[Chile]] e na [[Arxentina]]. En total hai entre dous e tres millóns de falantes.


Constitúe a primeira lingua dun terzo da poboación de Bolivia e é o principal idioma [[amerindio]] do sur peruano e o norte chileno.<ref>(Hardman 2000: p. 1)</ref>
Constitúe a primeira lingua dun terzo da poboación de Bolivia e é o principal idioma [[amerindio]] do sur peruano e o norte chileno.<ref>(Hardman 2000: p. 1)</ref>

Revisión como estaba o 18 de decembro de 2017 ás 08:15

Aimará
Aymara aru
Falado en: Bolivia, Perú, Chile e Arxentina
Rexións: Andes centrais
Total de falantes: 2.2 millóns
Familia: Linguas aimarás
Estatuto oficial
Lingua oficial de: Perú e Bolivia
Códigos de lingua
ISO 639-1: ay
ISO 639-2: aym
ISO 639-3: aym
SIL: AYM
Mapa
Status

O aimará[1][2] é a lingua que falan os aimarás dos Andes. Ten o rango de lingua oficial en Perú[3] e Bolivia; conta tamén cuns miles de falantes en Chile e na Arxentina. En total hai entre dous e tres millóns de falantes.

Constitúe a primeira lingua dun terzo da poboación de Bolivia e é o principal idioma amerindio do sur peruano e o norte chileno.[4]

O aimará ten outras dúas linguas irmás: o kawki, que se dá por extinto e o jaqaru, falado no distrito de Tupe (provincia de Yauyos, Lima) por uns poucos millares de persoas.

Notas

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para aimará.
  2. García-Miguel, José M. (2000). "Linguas do mundo e tipoloxía lingüística". En F. Ramallo; G. Rei-Doval; X.P. Rodríguez Yáñez. Manual de Ciencias da Linguaxe (PDF). Vigo: Edicións Xerais de Galicia. pp. 173–220. ISBN 84-8302-588-4. 
  3. "Constitución Política do Perú, 1993. Art. 48". Consultado o 24 de agosto de 2008. Son idiomas oficiais o castelán e, nas zonas onde predominen, tamén o son o quechua, o aimará e as demais linguas orixinarias do continente, segundo a lei  En Perú non se desenvolveu unha lexislación que puxera en práctica a oficialidade do aimara, nin ten uso oficial ningún na administración do Estado, agás cos programas rurais de EBI
  4. (Hardman 2000: p. 1)

Véxase tamén