Sociobioloxía: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 21 de novembro de 2017 ás 21:14

Sociobioloxía é unha póla da bioloxía que estuda o comportamento social dos animais, empregando conceptos da etoloxía, evolución, socioloxía e xenética de poboacións. O termo foi popularizado por Edward Osborne Wilson, no seu libro Sociobiology: The New Synthesis, publicado en 1975.

Esa disciplina científica propón que comportamentos e sentimentos animais, tamén existentes nos seres humanos, como o altruísmo e a agresividade, son en parte derivados da xenética, e non son só culturais ou socialmente adquiridos. Ese tipo de afirmación causou gran controversia no escenario intelectual, e até hoxe divide os investigadores. Porén, boa parte das críticas son interpretacións erróneas da teoría, moi confundida co darwinismo social.

Comportamento diferenciado por "castas" entre as abellas.

Entendendo a teoría

Como o home é tamén un animal, este non está eximo de ser un obxecto de estudo da sociobioloxía. O dualismo cartesiano, que separa as funcións mentais dos seus elementos corporais, é un obstáculo para o entendemento da sociobioloxía. Conforme defendido pola psicoloxía evolutiva, o cerebro dos humanos tamén sufriu presións selectivas específicas, que o adaptaron a determinadas circunstancias. Antes mesmo da vida en grandes sociedades, o home precisaba comunicarse. Un organismo xeneticamente propenso ó altruísmo, por exemplo, podería ter ganancias maiores se o ambiente fose propicio a iso, conforme demostrou o biólogo Robert Trivers. Así, sentimentos como a compaixón serían influenciados por factores xenéticos, e polo tanto deberían ser estudados con base na bioloxía.

A sociobiologia non propón o determinismo de calquera forma. A influencia da cultura é diminuída, mais non eliminada. A cultura e os xenes non deben ser vistos como factores antagónicos no comportamento, mais como factores que interactúan, a cultura sendo un factor ambiental que afecta a maneira como serán expresados os xenes que teñan relación co comportamento.

Véxase tamén

Bibliografía

GOULD, Stephen Jay. Darwin e os grandes enigmas da vida. 2 ed. São Paulo: Martins Fontes, 1999. 274p
KAMIN, Leon J., LEWONTIN,R. C. LEWONTIN, Richard C, Genética e Política. 1ª ed. S.l..: Europa-América, 1987, 336p.

@@ Liña 8: / Liña 8: @@
 == Entendendo a teoría ==
-Como o home é tamén un animal, este non está eximo de ser un obxecto de estudo da sociobioloxía. O dualismo cartesiano, que separa as funcións mentais dos seus elementos corporais, é un obstáculo para o entendemento da sociobioloxía. Conforme defendido pola psicoloxía evolutiva, o cerebro dos humanos tamén sufriu presións selectivas específicas, que o adaptaron a determinadas circunstancias. Antes mesmo da vida en grandes sociedades, o home precisaba comunicarse. Un organismo xeneticamente propenso ó altruísmo, por exemplo, podería ter ganancias maiores se o ambiente fose propicio a iso, conforme demostrou o biólogo [[Robert Trivers]]. Así, sentimentos como a [[compaixón]] serían influenciados por factores xenéticos, e polo tanto deberían ser estudados con base na bioloxía.
+Como o home é tamén un animal, este non está eximo de ser un obxecto de estudo da sociobioloxía. O dualismo cartesiano, que separa as funcións mentais dos seus elementos corporais, é un obstáculo para o entendemento da sociobioloxía. Conforme defendido pola psicoloxía evolutiva, o cerebro dos humanos tamén sufriu [[presión selectiva|presións selectivas]] específicas, que o adaptaron a determinadas circunstancias. Antes mesmo da vida en grandes sociedades, o home precisaba comunicarse. Un organismo xeneticamente propenso ó altruísmo, por exemplo, podería ter ganancias maiores se o ambiente fose propicio a iso, conforme demostrou o biólogo [[Robert Trivers]]. Así, sentimentos como a [[compaixón]] serían influenciados por factores xenéticos, e polo tanto deberían ser estudados con base na bioloxía.
 A sociobiologia non propón o determinismo de calquera forma. A influencia da cultura é diminuída, mais non eliminada. A cultura e os xenes non deben ser vistos como factores antagónicos no comportamento, mais como factores que interactúan, a cultura sendo un factor ambiental que afecta a maneira como serán expresados os xenes que teñan relación co comportamento.