Frederico II de Suabia

Federico II o Torto
Duque de Suabia
Federico II, duque de Suabia
Reinado	1105-1147
Nacemento	1090
Falecemento	6 de abril de 1147 Alzey (cidade situada hoxe no Land de Renania-Palatinado)
Predecesor	Federico I de Suabia
Sucesor	Federico III
Consorte	Xudite de Baviera Inés de Saarbrücken
Descendencia	Véxase Descendencia
Proxenitores	Federico I de Suabia Inés de Babenberg
Escudo da familia Hohenstaufen
Na rede

Federico II, chamado o Torto, nado en 1090 e finado en Alzey o 6 de abril de 1147, foi un nobre alemán, o segundo Hohenstaufen que ostentou o título de duque de Suabia desde 1105, en que sucedeu ao seu pai, até 1147, ano no que morreu.

Era o fillo maior do duque Federico I de Suabia e da súa esposa Inés de Babenberg. Foi o pai de Federico I Barbarroxa.

Traxectoria

Á morte de seu pai, en 1105, sucedeuno como duque de Suabia. En 1108 participou na campaña contra Colomán de Hungría. En 1110-1111, acompañou o emperador Henrique V, seu tío, a Roma para entrevistarse co papa Pascual II.

Despois de probar a súa lealdade ao emperador durante as revoltas da oposición en Alemaña en 1116, Henrique V declarouno o seu representante.

En 1120 (ou en 1121, segundo os autores) Federico casou con Xudite de Baviera, filla de Henrique o Negro, membro da poderosa (e inimiga) casa de Welf.

Despois da morte de Henrique V, o 24 de setembro de 1125, reuníronse os grandes do Reino para elixir sucesor do rei dos Romanos (título oficial dos reis de Alemaña). O duque Federico II de Suabia foi o primeiro pretendente á coroa, para o que contaba co apoio do seu irmán menor Conrado, duque de Franconia e outras casas nobres. Pero, por razóns políticas, os electores, liderados polos saxóns, elixiron o duque Lotario de Suplinburgo, que foi coroado anos despois, en 1133, como emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico, reinando como Lotario II.

Federico recoñeceu, nun principio, ao novo rei dos Romanos, pero no outono de 1125 rebelouse contra el. Durante unha batalla, Federico perdeu un ollo e, consecuentemente, perdeu tamén os dereitos ao trono, porque carecía da necesaria integridade corporal. En 1135 compareceu ante o rei Lotario como penitente, e foi indultado.

Despois da morte de Xudite, en 1132 casou con Inés de Saarbrücken, filla do conde Federico de Saarbrücken.

Segundo Otón de Frisinga (Otto von Frising) Federico era un apaixonado dos cabalos. Fundou varias cidades e mandou construír moitos castelos. E que «era un cabaleiro tan fiel ao seu soberano e un amigo tan útil ao seu tío que, co seu valor, foi quen de soster o honor vacilante de todo o Reino».

O duque Federico II encontrou o seu lugar final de descanso no mosteiro de Santa Valpurga, na Baixa Alsacia. Faleceu o 6 de abril de 1147.

Sucedeuno o seu fillo Federico como Federico III, duque de Suabia, que asumiu o trono do Sacro Imperio en 1152 como o emperador Federico I Barbarroxa.

Descendencia

• Con Xudite de Baviera (1103-1131), Federico II tivo os seguintes fillos:
  • Federico III (1122-1190) duque de Suabia e emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico (como Federico I Barbarroxa.
  • Berta (1123-1195), que casou con Matías I, duque de Lorena.
• Con Inés de Saarbrücken (?-1147) tivo a:
  • Conrado (1134-1195) conde palatino do Rin.
  • Xuta (1135-1191), que casou con Luís II, margrave de Turinxia.
• Ademais, Federico II tivo tamén tres fillos naturais:
  • Terrikus
  • Federico
  • Henrique

Antepasados

Antepasados de Federico II, duque de Suabia

8. Federico, conde de Riesgau

4. Federico von Büren

9. Adelaida de Filsgau

2. Federico I, duque de Suabia

10. Xerardo III de Egisheim-Dagsburg

5. Hildegard de Egisheim

11. Berta

1. Federico II, duque de Suabia

12. Henrique III do Sacro Imperio Romano Xermánico

6. Henrique IV do Sacro Imperio Romano Xermánico

13. Agnes de Poitou

3. Inés de Alemaña

14. Otón de Savoia

7. Berta de Savoia

15. Adelaida de Susa

Predecesor: Federico I

Duque de Suabia 1105-1147

Sucesor: Federico III

Véxase tamén

Bibliografía

• Bryce, James (1913): The Holy Roman Empire. London: MacMillan.
• Calmette, Joseph (1951): ‎Le Reich allemand au Moyen-Age.‎ ‎Paris: Payot.
• Canduci, Alexander (2010): Triumph and Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors. Sydney: Pier 9. ISBN 978-1-7419-6598-8.
• Comyn, Robert (1851): History of the Western Empire from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V. Volume 1.
• Hampe, Karl (1973): Germany under the Salian and Hohenstaufen Emperors. Oxford (UK): Basil Blackwell Publishers. ISBN 0-6311-4180-4.
• Rizzi, Ruggiero (2009): Federico I e Federico II Hohenstaufen. Genesi di due personalità alla luce della storia, della medicina e della psicologia. Manduria: Barbieri Editore. ISBN 978-88-7533-045-3.

Outros artigos

• Sacro Imperio Romano Xermánico
• Güelfos e xibelinos