Plinio o Vello

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Plinio.

Plinio o Vello

Plinio o Vello: retrato imaxinario do século XIX. Descoñecese representación contemporánea de Plinio
Nome orixinal	Caio Plinio Segundo
Biografía
Nacemento	23 Comum, actual Como, en Italia
Morte	25 de agosto de 79 (56 anos) Estabia (hoxe Castellammare di Stabia).
Causa da morte	Morte accidental  (Erupción volcánica )
Q124256319
79 – 79
Procurador romano (pt)
70 – 72
Datos persoais
País de nacionalidade	romana
Actividade
Campo de traballo	Filosofía, ciencias naturais e xeografía
Lugar de traballo	Roma Antiga
Ocupación	escritor, científico, naturista e militar romano
Período de tempo	Imperio Romano
Profesores	Apião (pt) e Antonius Castor (en)
Alumnos	Plinio o Novo
Influencias	Séneca, Aristóteles
Influencias en	Cristovo Colón, Hernán Cortés, Odorico de Pordenone, Marco Polo, Fernão de Magalhães
Lingua	latín
Obra
Obras destacables Naturalis historia
Familia
Fillos	Plinio o Novo (sobriño adoptado)
Pais	Gaius Plinius Celer (en)   e Marcella (en)
Irmáns	Plinia Marcella (en)
Parentes	Plinio o Novo (sobriño)

Plinio o Vello

Caio Plinio Segundo (en latín: Gaius Plinius Secundus), coñecido como Plinio o Vello, naceu en Como no ano 23 e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano 79, vítima da súa curiosidade científica ao ir observar a erupción do volcán Vesuvio, que asolagou as cidades de Pompeia e Herculano.

Traxectoria

Tras estudar en Roma, comezou a súa carreira militar na Xermania, durante doce anos, onde chegou a ser comandante da cabalaría das lexións romanas. No ano 57 volveu a Roma en tempos do emperador Nerón, para dedicarse ao estudo e ás letras. Desempeñou diversos cargos en tempos do emperador Vespasiano, que o nomeou entre outros como Almirante. Escribiu diversos tratados de cabalaría, unha Historia de Roma e varias crónicas históricas, hoxe perdidas. Só se conserva a súa Naturalis Historia, rematada no ano 77, e que abrangue 37 libros, dedicados ao emperador Tito. Constitúe un auténtico tratado enciclopédico da Antigüidade, xa que escribiu sobre Cosmoloxía e Astronomía (1 libro), Xeografía e Historia (4 libros), Zooloxía (5), Botánica e Agricultura (8), Medicina (13), Xeoloxía, Mineraloxía, Metalurxia e Arte (5).

No libro Historia Natural mestura un grande número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a Idade Media, cunha grande influencia no bestiario desas épocas.