Amén: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado {{Control de autoridades}}; cambios estética |
m →top: Arranxos varios |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Amén''' (en hebreo '' אָמֵן''; así sexa; verdadeiramente) é unha palabra que aparece na [[Antigo Testamento|Biblia Hebrea]] e no [[Novo Testamento]] como declaración de afirmación que se no [[xudaísmo]] desde os seus máis antigos textos e que o [[cristianismo]] adoptou, converténdose nunha das aclamacións [[liturxia|litúrxicas]] máis frecuentes <ref>PÉREZ-RIOJA, José Antonio (1971). Diccionario de Símbolos y Mitos. Madrid (España): Editorial Tecnos. p. 60. ISBN 84-309-4535-0.</ref>e que se emprega para rematar [[oración (relixión)|oracións]] e [[himno]]s; adoptado tamén no [[islam]] emprégase no [[Corán]] e mais é a conclusión habitual da ''duʿāʾ'' (súplica). |
'''Amén''' (en hebreo '' אָמֵן''; así sexa; verdadeiramente) é unha palabra que aparece na [[Antigo Testamento|Biblia Hebrea]] e no [[Novo Testamento]] como declaración de afirmación que se no [[xudaísmo]] desde os seus máis antigos textos e que o [[cristianismo]] adoptou, converténdose nunha das aclamacións [[liturxia|litúrxicas]] máis frecuentes <ref>PÉREZ-RIOJA, José Antonio (1971). Diccionario de Símbolos y Mitos. Madrid (España): Editorial Tecnos. p. 60. ISBN 84-309-4535-0.</ref> e que se emprega para rematar [[oración (relixión)|oracións]] e [[himno]]s; adoptado tamén no [[islam]] emprégase no [[Corán]] e mais é a conclusión habitual da ''duʿāʾ'' (súplica). |
||
== Notas == |
== Notas == |
||
<references/> |
<references/> |
||
Revisión como estaba o 10 de setembro de 2017 ás 17:45
Amén (en hebreo אָמֵן; así sexa; verdadeiramente) é unha palabra que aparece na Biblia Hebrea e no Novo Testamento como declaración de afirmación que se no xudaísmo desde os seus máis antigos textos e que o cristianismo adoptou, converténdose nunha das aclamacións litúrxicas máis frecuentes [1] e que se emprega para rematar oracións e himnos; adoptado tamén no islam emprégase no Corán e mais é a conclusión habitual da duʿāʾ (súplica).
Notas
- ↑ PÉREZ-RIOJA, José Antonio (1971). Diccionario de Símbolos y Mitos. Madrid (España): Editorial Tecnos. p. 60. ISBN 84-309-4535-0.
