Anagnórise: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
modelo |
|||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Outros homónimos|para=a novela de [[María Victoria Moreno]]|Anagnórise (novela)}} |
|||
A '''anagnórise''' ou '''recoñecemento''' (do grego antigo ἀναγνώρισις, ''recoñecemento'') é un [[topos]] clásico da [[trama narrativa]] e, en particular, do [[teatro]] consistente en que un personaxe, após unha cadea máis ou menos complexa de vicisitudes, é recoñecido por outros (ou se dá conta el mesmo) na súa verdadeira identidade. |
A '''anagnórise''' ou '''recoñecemento''' (do grego antigo ἀναγνώρισις, ''recoñecemento'') é un [[topos]] clásico da [[trama narrativa]] e, en particular, do [[teatro]] consistente en que un personaxe, após unha cadea máis ou menos complexa de vicisitudes, é recoñecido por outros (ou se dá conta el mesmo) na súa verdadeira identidade. |
||
A anagnórise aparece mencionada na ''Poética'' de [[Aristóteles]] e foi moi usada na [[comedia latina]] e no [[teatro barroco]] ([[Tirso de Molina]], [[Calderón de la Barca]], [[Shakespeare]]). Un caso sería o de dous irmáns, separados por un naufraxio, que se atopan anos máis tarde, a punto de casar con alguén do contorno do outro. [[Edipo]] é un paradigma de recoñecemento tráxico, pois mata |
A anagnórise aparece mencionada na ''Poética'' de [[Aristóteles]] e foi moi usada na [[comedia latina]] e no [[teatro barroco]] ([[Tirso de Molina]], [[Calderón de la Barca]], [[Shakespeare]]). Un caso sería o de dous irmáns, separados por un naufraxio, que se atopan anos máis tarde, a punto de casar con alguén do contorno do outro. [[Edipo]] é un paradigma de recoñecemento tráxico, pois mata o seu pai e casa coa súa nai. |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Retórica e figuras da lingua]] |
[[Categoría:Retórica e figuras da lingua]] |
||
Revisión como estaba o 27 de agosto de 2017 ás 18:51
Para a novela de María Victoria Moreno véxase: Anagnórise (novela).
A anagnórise ou recoñecemento (do grego antigo ἀναγνώρισις, recoñecemento) é un topos clásico da trama narrativa e, en particular, do teatro consistente en que un personaxe, após unha cadea máis ou menos complexa de vicisitudes, é recoñecido por outros (ou se dá conta el mesmo) na súa verdadeira identidade.
A anagnórise aparece mencionada na Poética de Aristóteles e foi moi usada na comedia latina e no teatro barroco (Tirso de Molina, Calderón de la Barca, Shakespeare). Un caso sería o de dous irmáns, separados por un naufraxio, que se atopan anos máis tarde, a punto de casar con alguén do contorno do outro. Edipo é un paradigma de recoñecemento tráxico, pois mata o seu pai e casa coa súa nai.
