Henri Becquerel: Diferenzas entre revisións
Marie Curie |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Sen referencias|data=xuño de 2017}} |
|||
{{Científico |
{{Científico |
||
|nome = Antoine Henri Becquerel {{Icona nobel física}} |
|nome = Antoine Henri Becquerel {{Icona nobel física}} |
||
| Liña 8: | Liña 9: | ||
|morte = [[25 de agosto]] de [[1908]] {{Idade|15|12|1852|25|8|1908}} |
|morte = [[25 de agosto]] de [[1908]] {{Idade|15|12|1852|25|8|1908}} |
||
|lugar_morte =Le Croisic, [[Francia]] |
|lugar_morte =Le Croisic, [[Francia]] |
||
|campo = |
|campo = [[Física]] |
||
|alma_máter = |
|alma_máter = |
||
|director_tese = |
|director_tese = |
||
Revisión como estaba o 13 de xuño de 2017 ás 08:57
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Antoine Henri Becquerel, nado o 15 de decembro de 1852 e falecido o 25 de agosto de 1908, foi un físico francés. En 1896, un ano despois do descubrimento dos raios X por Röntgen, Becquerel descubriu accidentalmente a radioactividade mentres investigaba a fosforescencia cun cristal dun composto de uranio.
Biografía
O seu pai, Alexandre Edmond Becquerel, e o seu avó, Antoine Becquerel, eran eles mesmos físicos, profesores no Museo nacional de historia natural de París. Antoine naceu nestes edificios onde a familia vive e traballa, e onde tamén o seu pai nacera.
Cursou os seus estudos no instituto Louis-le-Grand (Lycée Louis-le-Grand), onde tivo, entre outros profesores, o matemático Gaston Darboux. En 1872, entrou na Escola Politécnica de Francia, despois en 1874 profesou a enxeñaría civil de camiños, canles e portos.
En 1874, casou con Lucie Jamin, filla de Jules Jamin, un dos seus profesores de física na Escola Politécnica, coa cal tivo un fillo, Jean Becquerel, en 1878.
Obtivo o seu diploma de enxeñeiro en 1877.
Morreu prematuramente á idade de 55 anos sen parar de traballar sobre a radioactividade cos Curie. O seu fillo, Jean Becquerel, sucedeuno na cátedra do Museo.
Traxectoria
O experimento consistía en envolver unha placa fotográfica xunto cunha cruz feita de cobre cun papel negro, a mostra da sal de uranio púñase sobre a placa (Becquerel probou con varios sales, incluída a pechblenda, que producía un efecto máis potente) e todo iso expoñíase á luz solar. Ao revelar a placa parecía que os raios emitidos polo sal atravesaban o papel. Víase unha área exposta na que se distinguía o perfil branco da cruz. Días máis tarde do primeiro experimento, o tempo non era favorable. Como a luz solar era escasa, Becquerel gardou a placa nun caixón. Cando a revelou, observou unha imaxe intensa que non podía proceder da fosforescencia. Repetiu o experimento na escuridade total e obtivo os mesmos resultados, probando que o sal de uranio emitía raios que afectaban a emulsión fotográfica, sen necesidade de ser exposta á luz. Marie Curie tempo despois chamou a iso radioactividade. En 1903 Becquerel recibiu o Premio Nobel de Física xunto con Pierre Curie e Marie Curie por tal descuberta.
Véxase tamén
| Predecesor: Hendrik Lorentz Pieter Zeeman |
Premio Nobel de Física 1903 con Marie Curie e Pierre Curie |
Sucesor: John William Strutt |
Modelo:Premios Nobel de Física
| Control de autoridades |
|
|---|
