José María Chao Rodríguez: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
*estudi- > estud-. |
||
| Liña 2: | Liña 2: | ||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Fillo dunha familia de labregos ricos, estudou no colexio de Farmacia de Santiago de Compostela. Durante a invasión francesa alistouse no [[Batallón Literario]]. Participou en varias accións e ingresou como voluntario no Exército, servindo como practicante de farmacia ata 1814. Rematada a guerra, acabou os seus |
Fillo dunha familia de labregos ricos, estudou no colexio de Farmacia de Santiago de Compostela. Durante a invasión francesa alistouse no [[Batallón Literario]]. Participou en varias accións e ingresou como voluntario no Exército, servindo como practicante de farmacia ata 1814. Rematada a guerra, acabou os seus estudos de farmacia e estableceuse en [[Ribadavia]], onde iniciou a actividade política antiabsolutista. Contribuíu a que Galicia fose das primeiras en proclamar o establecemento da Constitución e durante o [[Trienio liberal]] (1820-1823) participou, como miliciano nacional voluntario en Ribadavia, en varias liortas cos absolutistas. |
||
En 1826 abriu a súa farmacia en [[Vigo]] que se converteu nun centro de conspiración política polo que, trala caída do réxime liberal na [[Década Ominosa]], foi encarcerado ata [[1829]]. Atribuíuselle o protagonismo do episodio do atentado ao Capitán Xeral [[Nazario Eguía]], carlista e obsesionado cos liberais, moitos dos cales foran fusilados baixo o seu mandato. En 1829 perdeu unha man ao estalarlle un explosivo que contiña unha carta dirixida ao seu nome e que segundo todas as sospeitas só podía ter sido fabricada por un químico experto en explosivos, como era Chao, que unía aos seus coñecementos de química a experiencia adquirida na Guerra da Independencia. Nos anos seguintes Chao sufriu prisión varias veces por cuestións políticas, o que lle supuxo graves problemas económicos. |
En 1826 abriu a súa farmacia en [[Vigo]] que se converteu nun centro de conspiración política polo que, trala caída do réxime liberal na [[Década Ominosa]], foi encarcerado ata [[1829]]. Atribuíuselle o protagonismo do episodio do atentado ao Capitán Xeral [[Nazario Eguía]], carlista e obsesionado cos liberais, moitos dos cales foran fusilados baixo o seu mandato. En 1829 perdeu unha man ao estalarlle un explosivo que contiña unha carta dirixida ao seu nome e que segundo todas as sospeitas só podía ter sido fabricada por un químico experto en explosivos, como era Chao, que unía aos seus coñecementos de química a experiencia adquirida na Guerra da Independencia. Nos anos seguintes Chao sufriu prisión varias veces por cuestións políticas, o que lle supuxo graves problemas económicos. |
||
Revisión como estaba o 22 de maio de 2017 ás 06:55
José María Chao Rodríguez, nado en Lebosende (Leiro) o 30 de marzo de 1790 e finado en Vigo o 1 de novembro de 1858, foi un farmacéutico e político galego.
Traxectoria
Fillo dunha familia de labregos ricos, estudou no colexio de Farmacia de Santiago de Compostela. Durante a invasión francesa alistouse no Batallón Literario. Participou en varias accións e ingresou como voluntario no Exército, servindo como practicante de farmacia ata 1814. Rematada a guerra, acabou os seus estudos de farmacia e estableceuse en Ribadavia, onde iniciou a actividade política antiabsolutista. Contribuíu a que Galicia fose das primeiras en proclamar o establecemento da Constitución e durante o Trienio liberal (1820-1823) participou, como miliciano nacional voluntario en Ribadavia, en varias liortas cos absolutistas.
En 1826 abriu a súa farmacia en Vigo que se converteu nun centro de conspiración política polo que, trala caída do réxime liberal na Década Ominosa, foi encarcerado ata 1829. Atribuíuselle o protagonismo do episodio do atentado ao Capitán Xeral Nazario Eguía, carlista e obsesionado cos liberais, moitos dos cales foran fusilados baixo o seu mandato. En 1829 perdeu unha man ao estalarlle un explosivo que contiña unha carta dirixida ao seu nome e que segundo todas as sospeitas só podía ter sido fabricada por un químico experto en explosivos, como era Chao, que unía aos seus coñecementos de química a experiencia adquirida na Guerra da Independencia. Nos anos seguintes Chao sufriu prisión varias veces por cuestións políticas, o que lle supuxo graves problemas económicos.
Marchou a Santiago de Compostela onde foi nomeado socio da Real Sociedade Económica de Amigos do País de Santiago. Regresou a Vigo e, a finais de 1835, o gobernador de Pontevedra deulle unha comisión para realizar as fumigacións dos buques sospeitosos de ser focos de contaxio de enfermidades infecciosas.
A Xunta Gobernativa de Santiago de Compostela nomeouno boticario do Gran Hospital compostelán, e en 1843 a Xunta Central de Galicia designouno catedrático de Farmacia Experimental do colexio de Farmacia que se pretendía reabrir na Universidade. En 1850, o Ministerio nomeouno profesor de química e historia natural da Escola do Porto de Vigo.
Tivo unha destacada actuación na epidemia de cólera morbo que padeceu a provincia de Pontevedra arredor en 1854, polo que recibiu o recoñecemento da Xunta de Sanidade. Por este motivo publicou Específico contra el cólera (1854), na que expón os síntomas do cólera e o emprego dun medicamento co que obtivo beneficiosos resultados entre a poboación afectada. A preocupación polo tema sanitario, manifestada tamén nas denuncias contra a violación das disposicións sanitarias e as irregularidades que se cometían no lazareto da illa de San Simón, fixo que en 1858 a Xunta provincial de Sanidade lle confiase a dirección facultativa do caixa de urxencias que debía establecerse neste lazareto e a subministración das fumigacións.
Pai de Eduardo e Alejandro Chao Fernández.
Obras
- Específico contra el cólera, 1854.
Véxase tamén
Ligazóns externas
- Anecdotario de los primeros años de la Facultad de Farmacia de Santiago de Compostela (Siglo XIX): Un recuerdo a sus profesores y alumnos distinguidos por José Miñones Trillo.
