Tenzón: Diferenzas entre revisións
Mudo a "cantiga de escarnio e maldicir". Véxase no DRAG o apartado de expresións na entrada de "cantiga". |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Ficheiro:Juglar.jpg|miniatura|200px|Na tenzón interveñen dous interlocutores con teses contrarias.]] |
[[Ficheiro:Juglar.jpg|miniatura|200px|Na tenzón interveñen dous interlocutores con teses contrarias.]] |
||
A '''tenzón''' é unha [[cantiga]] de xénero xocoso<ref>Henrique Monteagudo. ''Tres poetas medievais da Ría de Vigo''. Galaxia, 1998, páxina 72</ref>, que constitúe un xénero menor da lírica occitana<ref>William Doremus Paden ''Medieval lyric: genres in historical context''. Urbana, 2000, páxina 28</ref> elaborada en forma de debate aberto entre dous e ás veces máis poetas<ref>Frank M. Chambers ''An introduction to old Provençal versification'', 1995. American Philosophical Society, páxina 41</ref>. É tamén un subxénero da [[trobadorismo|lírica medieval galego-portuguesa]] en que aparecen as críticas mutuas entre [[xograr]]es e [[trobador]]es. |
A '''tenzón''' é unha [[cantiga]] de xénero xocoso<ref>Henrique Monteagudo. ''Tres poetas medievais da Ría de Vigo''. Galaxia, 1998, páxina 72</ref>, que constitúe un xénero menor da lírica occitana<ref>William Doremus Paden ''Medieval lyric: genres in historical context''. Urbana, 2000, páxina 28</ref> elaborada en forma de debate aberto entre dous e ás veces máis poetas<ref>Frank M. Chambers ''An introduction to old Provençal versification'', 1995. American Philosophical Society, páxina 41</ref> que defenden cadansúa tese ao tempo que rexeitan aqueloutra que propón o contrario. É tamén un subxénero da [[trobadorismo|lírica medieval galego-portuguesa]] en que aparecen as críticas mutuas entre [[xograr]]es e [[trobador]]es. |
||
== Características == |
== Características == |
||
Revisión como estaba o 14 de febreiro de 2017 ás 15:41
A tenzón é unha cantiga de xénero xocoso[1], que constitúe un xénero menor da lírica occitana[2] elaborada en forma de debate aberto entre dous e ás veces máis poetas[3] que defenden cadansúa tese ao tempo que rexeitan aqueloutra que propón o contrario. É tamén un subxénero da lírica medieval galego-portuguesa en que aparecen as críticas mutuas entre xograres e trobadores.
Características
A tenzón é un xénero menor das cantigas de escarnio. É unha cantiga de carácter dialogado en que, polo xeral, un dos interlocutores fala nunha estrofa e outro na seguinte. Na Arte de Trobar dise que as tenzóns poden ser de amor, de amigo ou de escarnio, mais hoxe téndese a falar de tenzóns coma unha variedade das cantigas de escarnio e maldicir.
Nesta composición dialogan un trobador e un xograr, co interese conseguinte da diferenza social e cultural que podían presentar. O primeiro que intervén elixe o argumento, o outro debe responder aténdose ó mesmo esquema métrico e rítmico. Hai pois unha tendencia á ridiculización pública e son, sen dúbida ningunha, a mellor crónica da vida e da sociedade da época.
Consérvanse trinta tenzóns galego-portuguesas: vinte e oito son burlescas e só dúas son de amor. Este xénero tivo o seu apoxeo na época de Afonso X o Sabio, xa que case todas corresponden ao período entre 1250 e 1280.