Gran Premio de Mónaco de 1982: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m Arranxos varios using AWB
Unhanova (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 43: Liña 43:
Esta foi a primeira carreira tras a morte de [[Gilles Villeneuve]] no [[Gran Premio de Bélxica de 1982|Gran Premio de Bélxica]] e, en consecuencia Ferrari participou cun só piloto, [[Didier Pironi]].
Esta foi a primeira carreira tras a morte de [[Gilles Villeneuve]] no [[Gran Premio de Bélxica de 1982|Gran Premio de Bélxica]] e, en consecuencia Ferrari participou cun só piloto, [[Didier Pironi]].


A partir da volta 67, cando comezou a chover, a carreira converteuse nunha carreira rocambolesca. [[Riccardo Patrese]] estaba apretando a [[Alain Prost]] cando na volta 74, Prost arriscou demasiado e estrelouse contra as barreiras Armco na saida da [[chicane]] du Port (tamén coñecida como a pata do can). Convértese en líder da carreira Riccardo Patrese, na volta 75, pero na pinza de Loews apágaselle momentaneamente o motor, sendo adiantado por varios pilotos, Didier Pironi toma a cabeza, pero é traizoado polo seu Ferrari no túnel. Sucedeo no liderado outro piloto italiano, Andrea De Cesaris con Alfa Romeo. Pero, queda sen combustible aos poucos metros e ponse de líder o irlandés Derek Daly, que uns poucos momentos despois choca contra as proteccións da pista. Patrese, que lograra encender o seu coche rodando costa abaixo, logrou a súa primeira vitoria. Pironi e de Cesaris clasificáronse segundo e terceiro, con Daly sexto. O comentarista da [[BBC]] e campión do mundo de {{f1|1976}} [[James Hunt]] fixó o famoso comentario: "Ben, temos esta ridícula situación na que estamos todos sentados na liña de chegada á espera de que veña un gañador e non parece que vaiamos ter un!".[http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/motorsport/formula_one/8055736.stm]
A partir da volta 67, cando comezou a chover, a carreira converteuse nunha carreira rocambolesca. [[Riccardo Patrese]] estaba apretando a [[Alain Prost]] cando na volta 74, Prost arriscou demasiado e estrelouse contra as barreiras Armco na saida da [[chicane]] du Port (tamén coñecida como a pata do can). Convértese en líder da carreira Riccardo Patrese, na volta 75, pero na pinza de Loews apágaselle momentaneamente o motor, sendo adiantado por varios pilotos, Didier Pironi toma a cabeza, pero é traizoado polo seu Ferrari no túnel. Sucedeo no liderado outro piloto italiano, Andrea De Cesaris con Alfa Romeo. Pero, queda sen combustible aos poucos metros e ponse de líder o irlandés Derek Daly, que uns poucos momentos despois choca contra as proteccións da pista. Patrese, que lograra acender o seu coche rodando costa abaixo, logrou a súa primeira vitoria. Pironi e de Cesaris clasificáronse segundo e terceiro, con Daly sexto. O comentarista da [[BBC]] e campión do mundo de {{f1|1976}} [[James Hunt]] fixó o famoso comentario: "Ben, temos esta ridícula situación na que estamos todos sentados na liña de chegada á espera de que veña un gañador e non parece que vaiamos ter un!".[http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/motorsport/formula_one/8055736.stm]


== Clasificación ==
== Clasificación ==

Revisión como estaba o 5 de decembro de 2016 ás 13:21

Gran Premio de Mónaco de 1982
Detalles da carreira
Carreira 6 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1982.
Trazado do circuíto de Mónaco.
Trazado do circuíto de Mónaco.
Data 23 de maio de 1982
Nome oficial XL Gran Premio de Mónaco
Localización Circuíto de Mónaco
Monte Carlo, Principado de Mónaco
Percorrido Circuíto urbano
3´34 km
Distancia 76 voltas, 253´84 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Francia René Arnoux Renault
Tempo 1:23.281
Volta rápida
Piloto Italia Riccardo Patrese Brabham-Ford
Tempo 1:26.354 na volta 69
Podio
Primeiro Italia Riccardo Patrese Brabham-Ford
Segundo Francia Didier Pironi Ferrari
Terceiro Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo

O Gran Premio de Mónaco de 1982 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 23 de maio de 1982 no Circuíto de Mónaco en Monte Carlo, Mónaco. Foi a sexta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1982.

Informe

Esta foi a primeira carreira tras a morte de Gilles Villeneuve no Gran Premio de Bélxica e, en consecuencia Ferrari participou cun só piloto, Didier Pironi.

A partir da volta 67, cando comezou a chover, a carreira converteuse nunha carreira rocambolesca. Riccardo Patrese estaba apretando a Alain Prost cando na volta 74, Prost arriscou demasiado e estrelouse contra as barreiras Armco na saida da chicane du Port (tamén coñecida como a pata do can). Convértese en líder da carreira Riccardo Patrese, na volta 75, pero na pinza de Loews apágaselle momentaneamente o motor, sendo adiantado por varios pilotos, Didier Pironi toma a cabeza, pero é traizoado polo seu Ferrari no túnel. Sucedeo no liderado outro piloto italiano, Andrea De Cesaris con Alfa Romeo. Pero, queda sen combustible aos poucos metros e ponse de líder o irlandés Derek Daly, que uns poucos momentos despois choca contra as proteccións da pista. Patrese, que lograra acender o seu coche rodando costa abaixo, logrou a súa primeira vitoria. Pironi e de Cesaris clasificáronse segundo e terceiro, con Daly sexto. O comentarista da BBC e campión do mundo de 1976 James Hunt fixó o famoso comentario: "Ben, temos esta ridícula situación na que estamos todos sentados na liña de chegada á espera de que veña un gañador e non parece que vaiamos ter un!".[1]

Clasificación

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2 Italia Riccardo Patrese Brabham-Ford 76 1:54:11.259 2 9
2 28 Francia Didier Pironi Ferrari 75 Sen combustible 5 6
3 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 75 Sen combustible 7 4
4 12 Nigel Mansell Lotus-Ford 75 + 1 volta 11 3
5 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Ford 75 + 1 volta 15 2
6 5 Derek Daly Williams-Ford 74 Accidente 8 1
7 15 Francia Alain Prost Renault 73 Accidente 4
8 4 Brian Henton Tyrrell-Ford 72 + 4 voltas 17
9 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 70 + 6 voltas 19
10 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 69 Suspensión 9
Ret 6 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 64 Colisión 6
Ret 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford 56 Motor 12
Ret 1 Nelson Piquet Brabham-BMW 49 Turbo 13
Ret 7 John Watson McLaren-Ford 35 Eléctico 10
Ret 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-Ford 31 Diferencial 14
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Matra 29 Erro de pilotaxe 18
Ret 25 Eddie Cheever Ligier-Matra 27 Fuga aceite 16
Ret 10 Chile Eliseo Salazar ATS-Ford 22 Mecánica 20
Ret 16 Francia René Arnoux Renault 14 Trompo 1
Ret 23 Italia Bruno Giacomelli Alfa Romeo 4 Semieixo 3
NSC 30 Italia Mauro Baldi Arrows-Ford
NSC 33 Países Baixos Jan Lammers Theodore-Ford
NSC 17 Alemaña Jochen Mass March-Ford
NSC 35 Derek Warwick Toleman-Hart
NSC 31 Francia Jean-Pierre Jarier Osella-Ford
NSC 14 Roberto Guerrero Ensign-Ford
NSCP 36 Italia Teo Fabi Toleman-Hart
NSCP 32 Italia Riccardo Paletti Osella-Ford
NSCP 18 Raul Boesel March-Ford
NSCP 20 Chico Serra Fittipaldi-Ford
NSCP 19 España Emilio de Villota March-Ford

Posicións logo da carreira

  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1982
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1982
Carreira seguinte:
Gran Premio de Detroit de 1982
Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1981
Gran Premio de Mónaco Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1983

Notas

Véxase tamén

Ligazóns externas