Uxía de Alexandría: Diferenzas entre revisións
m →Haxiografía: Arranxos varios |
|||
| Liña 6: | Liña 6: | ||
Uxía era filla dun nobre romano, Filippo, que foi nomeado [[Prefecto romano|prefecto]] de [[Exipto]] polo emperador [[Galieno]], polo que se trasladou a [[Alexandría]] coa súa familia, a súa dona Claudia, Uxía e mailos seus irmáns Serxio e Avito. Aló Uxía converteuse ao cristianismo cos seus esclavos [[Proto e Xacinto]]. Como consagrara secretamente a súa virxinidade a Deus, fuxiu da súa casa vestida de home para evitar o seu casamento concertado co mozo Aquilino, fillo do [[Cónsul romano|cónsul]], e baixo falsa identidade ingresou nun mosteiro masculino. |
Uxía era filla dun nobre romano, Filippo, que foi nomeado [[Prefecto romano|prefecto]] de [[Exipto]] polo emperador [[Galieno]], polo que se trasladou a [[Alexandría]] coa súa familia, a súa dona Claudia, Uxía e mailos seus irmáns Serxio e Avito. Aló Uxía converteuse ao cristianismo cos seus esclavos [[Proto e Xacinto]]. Como consagrara secretamente a súa virxinidade a Deus, fuxiu da súa casa vestida de home para evitar o seu casamento concertado co mozo Aquilino, fillo do [[Cónsul romano|cónsul]], e baixo falsa identidade ingresou nun mosteiro masculino. |
||
Siguiu finxindo ser home e co tempo chegou a ser abade e a súa sona estendeuse dentro e fóra do convento. Daquela, unha nobre romana chamada de Melanzia intentou seducilo, mais ao ser rexeitada por despecho acusouno de intentar abusar dela. No xuízo, presidido polo seu propio pai, para demostrar a súa inocencia tivo que revelar a súa verdadeira identidade. Tras reencontrar á súa filla perdida o seu pai se convertería tamén ao cristianismo. |
Siguiu finxindo ser home e co tempo chegou a ser abade e a súa sona estendeuse dentro e fóra do convento. Daquela, unha nobre romana chamada de Melanzia intentou seducilo, mais ao ser rexeitada por despecho acusouno de intentar abusar dela. No xuízo, presidido polo seu propio pai, para demostrar a súa inocencia tivo que revelar a súa verdadeira identidade. Tras reencontrar á súa filla perdida o seu pai se convertería tamén ao cristianismo. |
||
Foi mandada decapitar polo prefecto de Alexandría Nicezio un 25 de decembro.<ref>''Bibliotheca Sanctorum'', vol. V, coll. 181-183, voce a cura di Gian Domenico Gordini.</ref> e foi sepultada na [[vía Latina]].<ref>G.B. De Rossi, ''RSC'', I, pp. 180-181.</ref> |
Foi mandada decapitar polo prefecto de Alexandría Nicezio un 25 de decembro.<ref>''Bibliotheca Sanctorum'', vol. V, coll. 181-183, voce a cura di Gian Domenico Gordini.</ref> e foi sepultada na [[vía Latina]].<ref>G.B. De Rossi, ''RSC'', I, pp. 180-181.</ref> |
||
Revisión como estaba o 23 de novembro de 2016 ás 22:06
Santa Uxía (coñecida por veces coma Santa Euxenia ou Euxea) foi unha mártir cristiá nada na antiga Roma do século III e finada en Roma ou Alexandría en 258, venerada pola Igrexa católica e a Igrexa ortodoxa, cuxa festividade celébrase o 23 e 24 de decembro, respectivamente. A súa haxiografía inclúese na Lenda dourada. O seu culto é moi antigo, e tornouse moi popular por relatos de fabulosas milagres espalladas en varias linguas.[1] En Galicia é patroa de numerosas parroquias (Véxase: Parroquias de Galicia baixo a advocación de Santa Uxía).
Haxiografía
Uxía era filla dun nobre romano, Filippo, que foi nomeado prefecto de Exipto polo emperador Galieno, polo que se trasladou a Alexandría coa súa familia, a súa dona Claudia, Uxía e mailos seus irmáns Serxio e Avito. Aló Uxía converteuse ao cristianismo cos seus esclavos Proto e Xacinto. Como consagrara secretamente a súa virxinidade a Deus, fuxiu da súa casa vestida de home para evitar o seu casamento concertado co mozo Aquilino, fillo do cónsul, e baixo falsa identidade ingresou nun mosteiro masculino.
Siguiu finxindo ser home e co tempo chegou a ser abade e a súa sona estendeuse dentro e fóra do convento. Daquela, unha nobre romana chamada de Melanzia intentou seducilo, mais ao ser rexeitada por despecho acusouno de intentar abusar dela. No xuízo, presidido polo seu propio pai, para demostrar a súa inocencia tivo que revelar a súa verdadeira identidade. Tras reencontrar á súa filla perdida o seu pai se convertería tamén ao cristianismo.
Foi mandada decapitar polo prefecto de Alexandría Nicezio un 25 de decembro.[2] e foi sepultada na vía Latina.[3]
Influencias modernas
É recoñecida pola moderna comunidade LGBT coma un exemplo de santo transxénero, particularmente reflectida na obra de 1996 de Lorae Parry, Eugenia, sobre unha inmigrante italiana para a Nova Zelandia no século XX que vive como un home.[4]
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Jacques Paul Migne, Patrologia Latina (218 voll.), 1844-1855.
- Giovanni Battista de Rossi, La Roma Sotterranea Cristiana descritta ed illustrata (6 voll.), Roma 1864-1877.
- Monumenta Germaniae Historica, Auctores Antiquissimi (15 voll.), Berlín 1877-1916.
- Liber Pontificalis. Texte, introduction et commentaire par l'abbé L. Duchesne (2 voll.), Parigi-Turín 1886-1892.
- Bibliotheca Hagiographica Latina, antiquae et mediae aetatis, ediderunt Socii Bollandiani, Bruxelas 1900-1901.
- Bibliotheca Sanctorum (12 voll.), Istituto Giovanni XXIII della Pontificia Università Lateranense, Città nuova, Roma 1961-1971.
Outros artigos
| Control de autoridades |
|
|---|
