Xoán Casiano: Diferenzas entre revisións

Xoán Casiano
Pai da Igrexa
Biografía
Nacemento	arredor do 360 en Escitia Menor
Pasamento	435 en Marsella, Francia
Proceso de canonización
Veneración
Venerado/a en	Igrexa Católica, Igrexa Ortodoxa, Comuñón Anglicana
Festividade	29 de febreiro (igrexas orientais e episcopaliana de EEUU), 23 de xullo (igrexas occidentais)

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 23 de novembro de 2016 ás 21:28

Xoán Casiano ou Cassiano, nado en Escitia Menor entre os anos 360 e 365 e finado en Marsella en 435, foi un sacerdote, asceta e Pai da Igrexa.

Traxectoria

Descoñécese o seu lugar de nacemento, probablemente Escitia Menor, na desembocadura do Danubio, aínda que é seguro que se formou en Belén e viviu durante sete anos como eremita no deserto de Exipto. Posteriormente recibiu o diaconado en Constantinopla de mans de san Xoán Crisóstomo, e foi ordenado sacerdote en Roma polo papa Inocencio I.

Cara ó 415 fundou a Abadía de San Víctor de Marsella, formada por dous mosteiros, un masculino e outro feminino, para os que redactou os seus escritos máis importantes: as Institutiones, nas que expón as obrigas do monxe e examina os vicios contra os que ten que estar prevido; e as súas vinte e catro Collationes, onde, en forma de diálogos con monxes famosos da antigüidade —como un complemento ás Institutiones— trata diversos aspectos da vida monacal, alaba a vida eremítica e indica que a vida ascética é a mellor vía para loitar contra o pecado.

Os seus escritos teolóxicos influíron nas doutrinas semipelaxianas.

Posteridade

San Bieito de Nursia recomendou ós seus monxes a lectura dos escritos de Xoán Casiano, e empregounos como fundamento para a súa regra, onde en certas pasaxes repítese palabra a palabra citas de Casiano e a mesma regra afirma que debe ser prolongada polas Conferencias dos Padres e as súas Institucións de Casiano.

Os monxes de Occidente apréciano como un dos principais mestres da vida monástica e consideran bo que lles teñan permitido beneficiarse da experiencia dos primeiros monxes de Oriente.

Despois do seu pasamento, o segundo Concilio de Orange, en 529, condenou o semipelaxianismo e deu unha formulación teolóxica da graza tal como preconizaba Santo Agostiño. O concilio pronunciouse contra os que, como Xoán Casiano de Marsella, Vicente de Lerins e Fausto de Riez, daban un papel máis importante ó libre albedrío.

Algunhas localidades preto de Lérins levan o seu nome. Porén os seus escritos foron lidos amplamente nos mosteiros de Occidente.

Figura no calendario de santos da Igrexa ortodoxa onde é moi estimado polos seus escritos e a súa posición sobre a graza, onde os ortodoxos se recoñecen, mellor que nas de Agostiño de Hipona. Así é como moitos monxes e bispos ortodoxos levan o seu nome.

Bibliografía

San Juan Casiano: Instituciones. Tradución en castelán por L. e P. Sansegundo, Ediciones Rialp, col. Neblí n. 15, Madrid, 1957.
San Juan Casiano: Colaciones. Tradución en castelán por L. e P. Sansegundo, Ed. Rialp, col. Neblí nn. 19 e 20, Madrid, 1958 e 1962.

@@ Liña 11: / Liña 11: @@
 }}
 '''Xoán Casiano''' ou '''Cassiano''', nado en [[Escitia Menor]] entre os anos [[360]] e [[365]] e finado en [[Marsella]] en [[435]], foi un sacerdote, asceta e [[Pais da Igrexa|Pai da Igrexa]].
 == Traxectoria ==
 Descoñécese o seu lugar de nacemento, probablemente [[Escitia Menor]], na desembocadura do [[Danubio]], aínda que é seguro que se formou en [[Belén]] e viviu durante sete anos como [[eremita]] no deserto de [[Exipto]]. Posteriormente recibiu o [[diácono|diaconado]] en [[Constantinopla]] de mans de san [[Xoán Crisóstomo]], e foi ordenado sacerdote en [[Roma]] polo papa [[Inocencio I, papa|Inocencio I]].
 Cara ó [[415]] fundou a [[Abadía de San Víctor de Marsella]], formada por dous [[mosteiro]]s, un masculino e outro feminino, para os que redactou os seus escritos máis importantes: as ''Institutiones,'' nas que expón as obrigas do monxe e examina os vicios contra os que ten que estar prevido; e as súas vinte e catro ''Collationes'', onde, en forma de diálogos con monxes famosos da antigüidade —como un complemento ás ''Institutiones''— trata diversos aspectos da vida monacal, alaba a vida eremítica e indica que a vida ascética é a mellor vía para loitar contra o pecado.
 Os seus escritos teolóxicos influíron nas doutrinas [[semipelaxianismo|semipelaxianas]].
 == Posteridade ==
 San [[Bieito de Nursia]] recomendou ós seus monxes a lectura dos escritos de Xoán Casiano, e empregounos como fundamento para a súa [[Regra de San Bieito|regra]], onde en certas pasaxes repítese palabra a palabra citas de Casiano e a mesma regra afirma que debe ser prolongada polas ''Conferencias dos Padres e as súas Institucións'' de Casiano.
 Os monxes de Occidente apréciano como un dos principais mestres da vida monástica e consideran bo que lles teñan permitido beneficiarse da experiencia dos primeiros monxes de Oriente.
@@ Liña 27: / Liña 27: @@
 Despois do seu pasamento, o [[Concilio de Orange (529)|segundo Concilio de Orange]], en [[529]], condenou o [[semipelaxianismo]] e deu unha formulación teolóxica da graza tal como preconizaba [[Agostiño de Hipona|Santo Agostiño]]. O concilio pronunciouse contra os que, como '''Xoán Casiano de Marsella''', [[Vicente de Lerins]] e [[Fausto de Riez]], daban un papel máis importante ó [[libre albedrío]].
 Algunhas localidades preto de [[Lérins]] levan o seu nome. Porén os seus escritos foron lidos amplamente nos mosteiros de Occidente.
 Figura no calendario de santos da [[Igrexa ortodoxa]] onde é moi estimado polos seus escritos e a súa posición sobre a [[graza]], onde os ortodoxos se recoñecen, mellor que nas de [[Agostiño de Hipona]]. Así é como moitos monxes e bispos ortodoxos levan o seu nome.