Soro fisiolóxico: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →top: Arranxos varios |
|||
| Liña 4: | Liña 4: | ||
O '''soro fisiolóxico''' é unha [[disolución|solución]] [[auga|acuosa]] de [[electrólito]]s e, ás veces, outras substancias como, por exemplo, [[glicosa]]. |
O '''soro fisiolóxico''' é unha [[disolución|solución]] [[auga|acuosa]] de [[electrólito]]s e, ás veces, outras substancias como, por exemplo, [[glicosa]]. |
||
O cualificativo de [[fisioloxía|fisiolóxico]] débese a que está formado por substancias compatíbeis cos [[ser vivo|organismos vivos]], e ás súas características de [[Presión osmótica|osmoticidade]], [[pH]] e [[forza iónica]]. |
O cualificativo de [[fisioloxía|fisiolóxico]] débese a que está formado por substancias compatíbeis cos [[ser vivo|organismos vivos]], e ás súas características de [[Presión osmótica|osmoticidade]], [[pH]] e [[forza iónica]]. |
||
É unha fonte de [[carbono]] e [[enerxía]] para o organismo, e para a síntese dalgúns [[polisacárido]]s. |
É unha fonte de [[carbono]] e [[enerxía]] para o organismo, e para a síntese dalgúns [[polisacárido]]s. |
||
Emprégase como substituto, en certo modo, do [[sangue]], cando diminúe drasticamente a [[volemia]], e como vía de aplicación de diversas substancias por [[vía parenteral]]. |
Emprégase como substituto, en certo modo, do [[sangue]], cando diminúe drasticamente a [[volemia]], e como vía de aplicación de diversas substancias por [[vía parenteral]]. |
||
Revisión como estaba o 21 de novembro de 2016 ás 23:39
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Soro.
 | Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. |
O soro fisiolóxico é unha solución acuosa de electrólitos e, ás veces, outras substancias como, por exemplo, glicosa.
O cualificativo de fisiolóxico débese a que está formado por substancias compatíbeis cos organismos vivos, e ás súas características de osmoticidade, pH e forza iónica.
É unha fonte de carbono e enerxía para o organismo, e para a síntese dalgúns polisacáridos.
Emprégase como substituto, en certo modo, do sangue, cando diminúe drasticamente a volemia, e como vía de aplicación de diversas substancias por vía parenteral.
Tamén está indicado na curación de perforacións da pel, en vómitos constantes (por vía oral) e para resolver as obstrucións nasais, especialmente en nenos pequenos (bebés).