Sacarina: Diferenzas entre revisións
m Desfixéronse as edicións de 186.255.220.227 (conversa); cambiado á última versión feita por Miguelferig |
m Arranxos varios |
||
| Liña 50: | Liña 50: | ||
}} |
}} |
||
[[Ficheiro:Sodium_saccharin_molecule.png|miniatura|dereita| [[Estrutura química]] da sacarina sódica.]] |
[[Ficheiro:Sodium_saccharin_molecule.png|miniatura|dereita| [[Estrutura química]] da sacarina sódica.]] |
||
A '''sacarina''' é un dos máis antigos [[edulcorante]]s. Foi descuberta en [[1879]] por [[Ira Remsen]] e [[Constantine Fahlberg]] da [[Universidade Johns Hopkins]]. Quimicamente é unha [[Imida]] o-sulfobenzoica. Denominada na industria alimentaria coas siglas |
A '''sacarina''' é un dos máis antigos [[edulcorante]]s. Foi descuberta en [[1879]] por [[Ira Remsen]] e [[Constantine Fahlberg]] da [[Universidade Johns Hopkins]]. Quimicamente é unha [[Imida]] o-sulfobenzoica. Denominada na industria alimentaria coas siglas '''E 954''' |
||
== Características == |
== Características == |
||
| Liña 59: | Liña 59: | ||
== A polémica == |
== A polémica == |
||
Dende que comezou o seu uso, a sacarina veuse sometida a ataques por razóns de tipo económico, ó provocar co seu uso a diminución do consumo de azucre, así como polo seu posible efecto sobre a saúde dos consumidores. Nos anos setenta varios grupos de investigadores indicaron que doses altas de sacarina (5% do peso total da dieta) eran capaces de inducir a aparición de [[cancro de vexiga]] nas ratas. |
Dende que comezou o seu uso, a sacarina veuse sometida a ataques por razóns de tipo económico, ó provocar co seu uso a diminución do consumo de azucre, así como polo seu posible efecto sobre a saúde dos consumidores. Nos anos setenta varios grupos de investigadores indicaron que doses altas de sacarina (5% do peso total da dieta) eran capaces de inducir a aparición de [[cancro de vexiga]] nas ratas. |
||
A sacarina non é [[mutáxeno|mutáxena]]. O seu efecto na [[vexiga]] das [[rata]]s prodúcese mediante unha irritación continua deste órgano debido ós cambios na composición global da urina que, entre outros efectos, dan lugar a cambios no [[pH]] e a formación de precipitados minerais. O ataque continuo ten como resposta a proliferación celular para reparar os danos, e nalgúns casos esta proliferación queda fóra de control e da lugar á produción de tumores. É interesante constatar que o efecto de formación de precipitados na urina das ratas se debe en gran parte ou na súa totalidade ó sodio que contén a sacarina, xa que a forma libre ou o sal de calcio non producen este efecto. |
A sacarina non é [[mutáxeno|mutáxena]]. O seu efecto na [[vexiga]] das [[rata]]s prodúcese mediante unha irritación continua deste órgano debido ós cambios na composición global da urina que, entre outros efectos, dan lugar a cambios no [[pH]] e a formación de precipitados minerais. O ataque continuo ten como resposta a proliferación celular para reparar os danos, e nalgúns casos esta proliferación queda fóra de control e da lugar á produción de tumores. É interesante constatar que o efecto de formación de precipitados na urina das ratas se debe en gran parte ou na súa totalidade ó sodio que contén a sacarina, xa que a forma libre ou o sal de calcio non producen este efecto. |
||
| Liña 67: | Liña 67: | ||
== A sacarina noutros países == |
== A sacarina noutros países == |
||
Porén, o uso da sacarina está prohibido nalgúns países como [[Canadá]]. En Estados Unidos planeouse a súa prohibición en 1977, pero as campañas das empresas afectadas e dalgunhas asociacións, entre elas as de diabéticos, motivaron que se ditara unha moratoria á prohibición. |
Porén, o uso da sacarina está prohibido nalgúns países como [[Canadá]]. En Estados Unidos planeouse a súa prohibición en 1977, pero as campañas das empresas afectadas e dalgunhas asociacións, entre elas as de diabéticos, motivaron que se ditara unha moratoria á prohibición. |
||
A situación da sacarina quedou inestable en [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], estando sometida a normas de etiquetado estritas con frases do tipo "Este produto contén sacarina, da que se determinou que produce cancro en animais de laboratorio" e "o uso deste produto pode ser perigoso para a súa saúde". |
A situación da sacarina quedou inestable en [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]], estando sometida a normas de etiquetado estritas con frases do tipo "Este produto contén sacarina, da que se determinou que produce cancro en animais de laboratorio" e "o uso deste produto pode ser perigoso para a súa saúde". |
||
Revisión como estaba o 27 de xullo de 2016 ás 08:17
| Sacarina[1] | |
|---|---|
 | |
 | |
2H-1λ6,2-benzotiazol-1,1,3-triona | |
Outros nomes Sulfimida benzoica | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 81-07-2 |
| PubChem | 5143 |
| ChemSpider | 4959 |
| UNII | FST467XS7D |
| KEGG | D01085 |
| ChEBI | CHEBI:32111 |
| ChEMBL | CHEMBL310671 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C7H5NO3S |
| Masa molar | 183,18 g mol−1 |
| Aspecto | sólido cristalino branco |
| Densidade | 0,828 g/cm3 |
| Punto de fusión | 2 288–2 297 °C; 4 150–4 167 °F; 2 561–2 570 K |
| Solubilidade en auga | 1 g por 290 mL |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
A sacarina é un dos máis antigos edulcorantes. Foi descuberta en 1879 por Ira Remsen e Constantine Fahlberg da Universidade Johns Hopkins. Quimicamente é unha Imida o-sulfobenzoica. Denominada na industria alimentaria coas siglas E 954
Características
A sacarina foi sintetizada en 1878, utilizándose como edulcorante desde principios do século XX. Provén do petróleo e do alcatrán de hulla, unha substancia que se deriva do carbón mineral. É de 300 a 500 veces máis doce que a sacarosa. A forma máis utilizada é o sal sódico, xa que a forma ácida é pouco soluble en auga. Ten un resaibo amargo, sobre todo cando se utiliza a concentracións altas, pero este resaibo pode minimizarse mesturándoa con outras substancias. É un edulcorante resistente ó quecemento e ós medios ácidos, polo que é útil en moitos procesos de elaboración de alimentos.
Usos
Emprégase como edulcorante non calórico, e en medicina cando está contraindicada a inxesta de azucre. Emprégase na elaboración de iogures, refrescos, produtos para diabéticos, produtos baixos en calorías, e como edulcorante de mesa.
A polémica
Dende que comezou o seu uso, a sacarina veuse sometida a ataques por razóns de tipo económico, ó provocar co seu uso a diminución do consumo de azucre, así como polo seu posible efecto sobre a saúde dos consumidores. Nos anos setenta varios grupos de investigadores indicaron que doses altas de sacarina (5% do peso total da dieta) eran capaces de inducir a aparición de cancro de vexiga nas ratas.
A sacarina non é mutáxena. O seu efecto na vexiga das ratas prodúcese mediante unha irritación continua deste órgano debido ós cambios na composición global da urina que, entre outros efectos, dan lugar a cambios no pH e a formación de precipitados minerais. O ataque continuo ten como resposta a proliferación celular para reparar os danos, e nalgúns casos esta proliferación queda fóra de control e da lugar á produción de tumores. É interesante constatar que o efecto de formación de precipitados na urina das ratas se debe en gran parte ou na súa totalidade ó sodio que contén a sacarina, xa que a forma libre ou o sal de calcio non producen este efecto.
A sacarina non é pois carcinóxena por si mesma, senón a través do seu efecto como desencadeante dunha agresión fisicoquímica á vexiga da rata, que induce a proliferación celular. Con concentracións na dieta (as utilizadas realmente polas persoas) nas que non exista absolutamente ningunha posibilidade de que se produza esta agresión á vexiga, o risco non será moi pequeno, senón simplemente nulo. Estudos epidemiolóxicos levados a cabo en USA, Gran Bretaña, Xapón, Dinamarca, en persoas que consumían sacarina dende facía moitos anos, non encontraron unha incidencia de cancros máis elevada que na poboación normal.
A sacarina noutros países
Porén, o uso da sacarina está prohibido nalgúns países como Canadá. En Estados Unidos planeouse a súa prohibición en 1977, pero as campañas das empresas afectadas e dalgunhas asociacións, entre elas as de diabéticos, motivaron que se ditara unha moratoria á prohibición.
A situación da sacarina quedou inestable en Estados Unidos, estando sometida a normas de etiquetado estritas con frases do tipo "Este produto contén sacarina, da que se determinou que produce cancro en animais de laboratorio" e "o uso deste produto pode ser perigoso para a súa saúde".
Véxase tamén
Ligazóns externas
- ↑ Merck Index, 11th Edition, 8282.