Linguas austronesias: Diferenzas entre revisións
Liña 1: | Liña 1: | ||
As '''linguas austronesias''' son unha [[familias de linguas|familia de linguas]] amplamente dispersos a través das illas do sueste de [[Asia]] e do [[Pacífico]], con algunhas linguas faladas en Asia continental. O [[lingua malgaxe|malgaxe]] é unha excepción, sendo falado en [[Madagascar]]. É un dos grupos de linguas maior do mundo, tanto en canto a número de linguas (1244 de acordo con [[Ethnologue]]) como en canto a extensión xeográfica (desde Madagascar ata a [[Illa de Pascua]]. O nome provén do [[lingua grega|grego]] ''austronesia'' que significa "illas do sur". |
As '''linguas austronesias''' son unha [[familias de linguas|familia de linguas]] amplamente dispersos a través das illas do sueste de [[Asia]] e do [[Pacífico]], con algunhas linguas faladas en Asia continental. O [[lingua malgaxe|malgaxe]] é unha excepción, sendo falado en [[Madagascar]]. É un dos grupos de linguas maior do mundo, tanto en canto a número de linguas (1244 de acordo con [[Ethnologue]]) como en canto a extensión xeográfica (desde Madagascar ata a [[Illa de Pascua]]. O nome provén do [[lingua grega|grego]] ''austronesia'' que significa "illas do sur". |
||
O descubrimento da familia precede ao das [[linguas indoeuropeas]] (establecida a partir do [[século XIX]] de forma certa). Desde [[1706]], o [[lingüista]] [[Hadrian Reland]] xa subliñara o parecido entre a lingua falada en [[Futuna]], o [[lingua malaia|malaio]] e o [[lingua malgaxe|malgaxe]], a partir do [[glosario]] recollido por [[Jacob Lle Maire]] en Futuna. A existencia dunha familia de linguas, que máis tarde será denominada austronesia, recoñécese definitivamente en ''Catalogo delle Lingue'' de [[Lorenzo Hervas y Panduro]] en [[1784]]. En [[1834]], a familia, estendida ata a [[illa de Pascua]], é bautizada como ''malaio-polinesia'' polo lingüista [[Wilhelm von Humboldt]] en ''Über die Kawi-Sprache auf der Insel Java'' ([[1836]]-[[1839]]). As ''linguas melanesias'' foron tratadas a parte durante longo tempo, en parte por prexuízos raciais, a pesar dos traballos do lingüista [[Otto Dempwolff]] ([[1920]]). |
O descubrimento da familia precede ao das [[linguas indoeuropeas]] (establecida a partir do [[século XIX]] de forma certa). Desde [[1706]], o [[lingüista]] [[Hadrian Reland]] xa subliñara o parecido entre a lingua falada en [[Futuna]], o [[lingua malaia|malaio]] e o [[lingua malgaxe|malgaxe]], a partir do [[glosario]] recollido por [[Jacob Lle Maire]] en Futuna. A existencia dunha familia de linguas, que máis tarde será denominada austronesia, recoñécese definitivamente en ''Catalogo delle Lingue'' de [[Lorenzo Hervas y Panduro]] en [[1784]]. En [[1834]], a familia, estendida ata a [[illa de Pascua]], é bautizada como ''malaio-polinesia'' polo lingüista [[Wilhelm von Humboldt]] en ''Über die Kawi-Sprache auf der Insel Java'' ([[1836]]-[[1839]]). As ''linguas melanesias'' foron tratadas a parte durante longo tempo, en parte por prexuízos raciais, a pesar dos traballos do lingüista [[Otto Dempwolff]] ([[1920]]). |
||
As '''linguas austronesias''' divídense en 10 ramas, nove das cales fálanse en [[Taiwán]] e algunhas illas próximas e que se agrupan dentro das [[linguas formosanas]], sen relación co [[lingua chinesa|chinés]]. As ramas que permaneceron en Taiwán mostran grandes diferenzas entre si. A rama restante é a chamada [[linguas malaio-polinesias|malaio-polinesia]] que engloba a todas as demais linguas da familia. Esta rama subdivídese en dous grandes subgrupos: o [[Linguas malaio-polinesias occidentais|grupo occidental]] cuns 300 millóns de falantes e o [[Linguas malaio-polinesias centrais e orientais|oriental]] con aproximadamente un millón de falantes. |
As '''linguas austronesias''' divídense en 10 ramas, nove das cales fálanse en [[Taiwán]] e algunhas illas próximas e que se agrupan dentro das [[linguas formosanas]], sen relación co [[lingua chinesa|chinés]]. As ramas que permaneceron en Taiwán mostran grandes diferenzas entre si. A rama restante é a chamada [[linguas malaio-polinesias|malaio-polinesia]] que engloba a todas as demais linguas da familia. Esta rama subdivídese en dous grandes subgrupos: o [[Linguas malaio-polinesias occidentais|grupo occidental]] cuns 300 millóns de falantes e o [[Linguas malaio-polinesias centrais e orientais|oriental]] con aproximadamente un millón de falantes. |
||
A [[lingüística comparativa]], apoiada por achados [[arqueoloxía|arqueolóxicos]], localiza a orixe dos devanceiros lingüísticos da familia no suroeste da actual [[China]] desde onde emigraron cara a Taiwán. |
A [[lingüística comparativa]], apoiada por achados [[arqueoloxía|arqueolóxicos]], localiza a orixe dos devanceiros lingüísticos da familia no suroeste da actual [[China]] desde onde emigraron cara a Taiwán. |
||
Algúns [[lingüista]]s cren que a [[linguas tai-kadai|familia tai-kadai]] debería colocarse dentro dunha versión expandida da '''familia austronesia'''. Outros se decantan a favor dunha relación coa [[linguas sino-tibetanas|familia sino-tibetana]]. E finalmente outros propuxeron unha relación coas [[linguas afroasiáticas]], formando unha [[linguas áustricas|superfamilia áustrica]]. Ningunha destas propostas gañouse a aceptación da comunidade científica. |
Algúns [[lingüista]]s cren que a [[linguas tai-kadai|familia tai-kadai]] debería colocarse dentro dunha versión expandida da '''familia austronesia'''. Outros se decantan a favor dunha relación coa [[linguas sino-tibetanas|familia sino-tibetana]]. E finalmente outros propuxeron unha relación coas [[linguas afroasiáticas]], formando unha [[linguas áustricas|superfamilia áustrica]]. Ningunha destas propostas gañouse a aceptación da comunidade científica. |
||
As linguas malaio-polinesias tenden á [[reduplicación]] (repetición de todo ou parte dunha palabra) para expresar o plural e todas as '''linguas austronesias''' teñen unha [[entropía lingüística|entropía]] baixa, é dicir, os textos son bastante repetitivos en canto á frecuencia dos sons. A maioría non posúe grupos de consonantes (como [str] ou [mpl]) e ten un número de vogais pequeno, sendo cinco o máis común. |
As linguas malaio-polinesias tenden á [[reduplicación]] (repetición de todo ou parte dunha palabra) para expresar o plural e todas as '''linguas austronesias''' teñen unha [[entropía lingüística|entropía]] baixa, é dicir, os textos son bastante repetitivos en canto á frecuencia dos sons. A maioría non posúe grupos de consonantes (como [str] ou [mpl]) e ten un número de vogais pequeno, sendo cinco o máis común. |
||
Algunhas das ramas e linguas máis importantes son: |
Algunhas das ramas e linguas máis importantes son: |
||
* [[Linguas formosianas]] (linguas vernáculas de [[Taiwán]] non emparentadas co [[lingua chinesa|chinés]], de chegada máis tardía á illa. En perigo de desaparición). |
* [[Linguas formosianas]] (linguas vernáculas de [[Taiwán]] non emparentadas co [[lingua chinesa|chinés]], de chegada máis tardía á illa. En perigo de desaparición). |
||
Liña 35: | Liña 35: | ||
****** [[lingua maorí|Maorí]] (100,000). |
****** [[lingua maorí|Maorí]] (100,000). |
||
****** [[lingua tahitiana|Tahitiano]]. |
****** [[lingua tahitiana|Tahitiano]]. |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Linguas austronesias|Austronesias, linguas]] |
[[Categoría:Linguas austronesias|Austronesias, linguas]] |
Revisión como estaba o 4 de maio de 2016 ás 22:42
As linguas austronesias son unha familia de linguas amplamente dispersos a través das illas do sueste de Asia e do Pacífico, con algunhas linguas faladas en Asia continental. O malgaxe é unha excepción, sendo falado en Madagascar. É un dos grupos de linguas maior do mundo, tanto en canto a número de linguas (1244 de acordo con Ethnologue) como en canto a extensión xeográfica (desde Madagascar ata a Illa de Pascua. O nome provén do grego austronesia que significa "illas do sur".
O descubrimento da familia precede ao das linguas indoeuropeas (establecida a partir do século XIX de forma certa). Desde 1706, o lingüista Hadrian Reland xa subliñara o parecido entre a lingua falada en Futuna, o malaio e o malgaxe, a partir do glosario recollido por Jacob Lle Maire en Futuna. A existencia dunha familia de linguas, que máis tarde será denominada austronesia, recoñécese definitivamente en Catalogo delle Lingue de Lorenzo Hervas y Panduro en 1784. En 1834, a familia, estendida ata a illa de Pascua, é bautizada como malaio-polinesia polo lingüista Wilhelm von Humboldt en Über die Kawi-Sprache auf der Insel Java (1836-1839). As linguas melanesias foron tratadas a parte durante longo tempo, en parte por prexuízos raciais, a pesar dos traballos do lingüista Otto Dempwolff (1920).
As linguas austronesias divídense en 10 ramas, nove das cales fálanse en Taiwán e algunhas illas próximas e que se agrupan dentro das linguas formosanas, sen relación co chinés. As ramas que permaneceron en Taiwán mostran grandes diferenzas entre si. A rama restante é a chamada malaio-polinesia que engloba a todas as demais linguas da familia. Esta rama subdivídese en dous grandes subgrupos: o grupo occidental cuns 300 millóns de falantes e o oriental con aproximadamente un millón de falantes.
A lingüística comparativa, apoiada por achados arqueolóxicos, localiza a orixe dos devanceiros lingüísticos da familia no suroeste da actual China desde onde emigraron cara a Taiwán.
Algúns lingüistas cren que a familia tai-kadai debería colocarse dentro dunha versión expandida da familia austronesia. Outros se decantan a favor dunha relación coa familia sino-tibetana. E finalmente outros propuxeron unha relación coas linguas afroasiáticas, formando unha superfamilia áustrica. Ningunha destas propostas gañouse a aceptación da comunidade científica.
As linguas malaio-polinesias tenden á reduplicación (repetición de todo ou parte dunha palabra) para expresar o plural e todas as linguas austronesias teñen unha entropía baixa, é dicir, os textos son bastante repetitivos en canto á frecuencia dos sons. A maioría non posúe grupos de consonantes (como [str] ou [mpl]) e ten un número de vogais pequeno, sendo cinco o máis común.
Algunhas das ramas e linguas máis importantes son:
- Linguas formosianas (linguas vernáculas de Taiwán non emparentadas co chinés, de chegada máis tardía á illa. En perigo de desaparición).
- Linguas malaio-polinesias.
- Linguas malaio-polinesias occidentais.
- Linguas malaio-polinesias centrais e orientais.
- Linguas malaio-polinesias orientais.
- Linguas de Halmahera-Sud e de Nova Guinea occidental.
- Linguas oceánicas (antigamente subdivididas en linguas melanesias, linguas micronesias e linguas polinesias).
- Linguas oceánicas de Nova Guinea setentrional e occidental e linguas meso-melanesias.
- Linguas oceánicas orientais (rexións máis ao leste Nova Guinea e as illas Salomón, que comprenden todas as linguas de Vanuatu, Nova Caledonia, Rotuma, Fidxi, Micronesia e de Polinesia.
- Drehu.
- Fidxiano (337,000).
- Gilbertense.
- Maorí (100,000).
- Tahitiano.
- Linguas malaio-polinesias orientais.