Marcelino Oreja Aguirre: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Sen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
{{enuso}}
{{enuso}}
{{Político
| tratamento =
| nome = Marcelino Oreja Aguirre
| imaxe = Marcelino Oreja 2014 - UNED Homenaje a Adolfo Suárez (cropped).jpg
| péimaxe = Marcelino Oreja en 2014
| cargo =
| embaixadorde =
| país =
| inicio = {{data|dd|mm|aaaa}}
| final = {{data|dd|mm|aaaa}}
| predecesor =
| sucesor =
| presidente =
| datanac = {{data|12|02|1935|idade}}
| lugarnac = [[Madrid]], {{ESP-1931}}
| partido =
| afiliacións =
| pais =
| parella =
| cónxuxe =
| fillos =
| profesión =
| almamáter =
| posgrao =
| fortuna =
| relixión =
| residencia =
| sinatura =
| sinatura_tamaño =
| sitioweb =
| notas =
}}

'''Marcelino Oreja Aguirre''', nado en [[Madrid]] o [[13 de febreiro]] de [[1935]], é un [[xurista]], político e [[diplomático]] [[España|español]]. I [[marqués de Oreja]]. É tío do tamén político [[Jaime Mayor Oreja]].
'''Marcelino Oreja Aguirre''', nado en [[Madrid]] o [[13 de febreiro]] de [[1935]], é un [[xurista]], político e [[diplomático]] [[España|español]]. I [[marqués de Oreja]]. É tío do tamén político [[Jaime Mayor Oreja]].


Liña 11: Liña 44:
Posteriormente presentouse de novo ás [[Eleccións xerais de España de 1993|eleccións en España en 1993]] pola [[Áraba|provincia de Álava]] nas filas do Partido Popular, sendo elixido deputado. Máis tarde foi designado [[Comisión Europea|Comisario Europeo]] de Transportes e Enerxía en [[1994]] e participou na elaboración do [[Tratado de Maastricht]]. Terminado o seu mandato en 1999, no que se ocupou de Relacións co Parlamento Europeo, relacións cos Estados Membros (en materia de Comunicación, Transparencia e Información), Cultura e Sector Audiovisual, Oficina de Publicacións, Asuntos Institucionais e Preparación da Conferencia Intergobernamental de 1996 (conxuntamente co Presidente [[Jacques Santer]]) abandonou a actividade política para dedicarse á empresa privada. É membro da [[Real Academia de Ciencias Morais e Políticas]] e da [[Academia Europea de Ciencias e Artes]]. Tamén é Presidente do Instituto de Estudios Europeos da [[Universidade CEU San Pablo]].<ref>{{cita web|url=http://www.cecod.org/es-es/qui%C3%A9nessomos/institutouniversitariodeestudioseuropeos.aspx|título=Instituto Universitario de Estudios Europeos|dataacceso=20 de abril de 2016}}</ref>
Posteriormente presentouse de novo ás [[Eleccións xerais de España de 1993|eleccións en España en 1993]] pola [[Áraba|provincia de Álava]] nas filas do Partido Popular, sendo elixido deputado. Máis tarde foi designado [[Comisión Europea|Comisario Europeo]] de Transportes e Enerxía en [[1994]] e participou na elaboración do [[Tratado de Maastricht]]. Terminado o seu mandato en 1999, no que se ocupou de Relacións co Parlamento Europeo, relacións cos Estados Membros (en materia de Comunicación, Transparencia e Información), Cultura e Sector Audiovisual, Oficina de Publicacións, Asuntos Institucionais e Preparación da Conferencia Intergobernamental de 1996 (conxuntamente co Presidente [[Jacques Santer]]) abandonou a actividade política para dedicarse á empresa privada. É membro da [[Real Academia de Ciencias Morais e Políticas]] e da [[Academia Europea de Ciencias e Artes]]. Tamén é Presidente do Instituto de Estudios Europeos da [[Universidade CEU San Pablo]].<ref>{{cita web|url=http://www.cecod.org/es-es/qui%C3%A9nessomos/institutouniversitariodeestudioseuropeos.aspx|título=Instituto Universitario de Estudios Europeos|dataacceso=20 de abril de 2016}}</ref>


O [[9 de abril]] de [[2010]] foi nomeado marqués de Oreja<ref>Prutkov, Kozma, ''Annuaire de la Noblesse Moderne des Maisons Principales de l'Europe'', Montréal, 2010 (ISSN 1925-5594) [http://epe.lac-bac.gc.ca/100/201/300/annuaire_noblesse/2010.pdf (fr)]</ref> polo  Rei [[Xoán Carlos I]] en recoñecemento á súa traxectoria.<ref>[http://www.boe.es/boe/dias/2010/04/09/pdfs/BOE-A-2010-5683.pdf BOE Núm. 86 Viernes 9 de abril de 2010 Sec.]</ref>
O [[9 de abril]] de [[2010]] foi nomeado marqués de Oreja<ref>Prutkov, Kozma, ''Annuaire de la Noblesse Moderne des Maisons Principales de l'Europe'', Montréal, 2010 (ISSN 1925-5594) [http://epe.lac-bac.gc.ca/100/201/300/annuaire_noblesse/2010.pdf (fr)]</ref> polo Rei [[Xoán Carlos I]] en recoñecemento á súa traxectoria.<ref>[http://www.boe.es/boe/dias/2010/04/09/pdfs/BOE-A-2010-5683.pdf BOE Núm. 86 Viernes 9 de abril de 2010 Sec.]</ref>


Está casado con Silvia Arburúa, filla do ex ministro franquista [[:es:Manuel_Arburúa_de_la_Miyar|Manuel Arburúa de la Miyar]].
Está casado con Silvia Arburúa, filla do ex ministro franquista [[Manuel Arburúa de la Miyar]].


== Notas ==
== Notas ==

Revisión como estaba o 20 de abril de 2016 ás 18:18

Infotaula de personaMarcelino Oreja Aguirre
Biografía
Nacemento13 de febreiro de 1935 Editar o valor em Wikidata (89 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Comissário Europeu para os Transportes (pt) Traducir
1994 – 1995
Gabinete ministerial: Delors Commission III (en) Traducir
Deputado no Congreso dos Deputados
23 de xuño de 1993 – 27 de abril de 1994 – Javier Sampedro Sampedro →

Circunscrición electoral: Araba

Eurodeputado
Representa: Partido Popular

25 de xullo de 1989 – 28 de xuño de 1993

Circunscrición electoral: España

Secretário-geral do Conselho da Europa (pt) Traducir
1 de outubro de 1984 – 1 de xuño de 1989 – Catherine Lalumière (pt) Traducir →
Substituto na Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
Representa: España

7 de maio de 1984 – 11 de maio de 1984
Representante da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
Representa: España

25 de abril de 1983 – 3 de febreiro de 1984
Deputado no Congreso dos Deputados
10 de novembro de 1982 – 5 de setembro de 1984 – Iñigo de Otazu Zulueta →

Circunscrición electoral: Araba

Government representative in the Basque Autonomous Community (en) Traducir
1980 – 1982
Deputado no Congreso dos Deputados
13 de marzo de 1979 – 6 de novembro de 1980 – Jaime Mayor Oreja →

Circunscrición electoral: Gipuzkoa (constituency) (en) Traducir

Ministro de Exteriores
5 de xullo de 1976 – 9 de setembro de 1980
← José María de Areilza – José Pedro Pérez-Llorca →
Procurador en Cortes
11 de novembro de 1971 – 30 de xuño de 1977
← José María de Areilza
Senador de España
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Madrid - dereito Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Estrasburgo
Bruxelas
Madrid Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpolítico (–1999), xurista , diplomático , avogado Editar o valor em Wikidata
Partido políticoPartido Popular (1989–)
Unión de Centro Democrático
Movimiento Nacional (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua castelá e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Participou en
18 de agosto de 2020En defensa do reinado de Xoán Carlos I
9 de abril de 2003Democracia sen rabia Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloMarquess of Oreja (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
FillosMarcelino Oreja Arburúa (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaisMarcelino Oreja Elósegui Editar o valor em Wikidata  e Purificación Aguirre Isasi (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
ParentesJaime Mayor Oreja (sobriño)
Carlos Mayor Oreja (sobriño)
Ricardo Oreja (en) Traducir (tío)
Benigno Oreja Elósegui (pt) Traducir (tío) Editar o valor em Wikidata
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata
Editar o valor em Wikidata
Dialnet: 179179


Marcelino Oreja Aguirre, nado en Madrid o 13 de febreiro de 1935, é un xurista, político e diplomático español. I marqués de Oreja. É tío do tamén político Jaime Mayor Oreja.

Traxectoria

Marcelino Oreja Aguirre pertence a unha familia de destacados empresarios e políticos tradicionalistas vascos. É fillo de Marcelino Oreja Elósegui, deputado tradicionalista e director da empresa Unión Cerrajera de Mondragón, que morreu asasinado durante a Revolución de outubro de 1934 por militantes uxetistas.[1] O seu tío Ricardo Oreja Elósegui foi tamén deputado polas filas tradicionalistas e ocupou un posto como procurador nas Cortes franquistas. Outro tío seu, Benigno, foi un prestixioso médico urólogo e ocupou tamén un posto como procurador nas Cortes.

Doutorado en Dereito pola Universidade de Madrid, formouse na carreira diplomática sendo destinado aos vinte e cinco anos ao gabinete do Ministro de Asuntos Exteriores durante a ditadura franquista. Membro do Grupo Tácito, vinculouse a movementos próximos á democracia cristiá e á dereita democrática representada pola Unión de Centro Democrático, foi nomeado Senador Real na Lexislatura Constituínte e ministro de Asuntos Exteriores durante a transición en 1976 no primeiro goberno de Adolfo Suárez, cargo que mantivo até 1980.

Nas eleccións xerais de 1979 foi elixido deputado ao Congreso pola provincia de Guipúscoa como cabeza de lista da candidatura da UCD. O 25 de novembro de 1980, foi nomeado delegado do Goberno no País Vasco, deixando o seu escano ao número dous por Guipúscoa, o seu sobriño Jaime Mayor Oreja. Ocupou o cargo até mediados de 1982. Tras a desintegración do seu partido nas eleccións de 1982, nas que obtivera a acta de deputado de novo, por Áraba na lista conxunta que presentaron no País Vasco Alianza Popular, o Partido Demócrata Popular, o Partido Demócrata Liberal e Unión de Centro Democrático. Foi Secretario Xeral do Consello de Europa en 1984. En 1989 foi elixido parlamentario europeo nas listas do Partido Popular e colaborou na redacción do primeiro borrador dun modelo de Constitución para a Unión Europea en 1993.

Posteriormente presentouse de novo ás eleccións en España en 1993 pola provincia de Álava nas filas do Partido Popular, sendo elixido deputado. Máis tarde foi designado Comisario Europeo de Transportes e Enerxía en 1994 e participou na elaboración do Tratado de Maastricht. Terminado o seu mandato en 1999, no que se ocupou de Relacións co Parlamento Europeo, relacións cos Estados Membros (en materia de Comunicación, Transparencia e Información), Cultura e Sector Audiovisual, Oficina de Publicacións, Asuntos Institucionais e Preparación da Conferencia Intergobernamental de 1996 (conxuntamente co Presidente Jacques Santer) abandonou a actividade política para dedicarse á empresa privada. É membro da Real Academia de Ciencias Morais e Políticas e da Academia Europea de Ciencias e Artes. Tamén é Presidente do Instituto de Estudios Europeos da Universidade CEU San Pablo.[2]

O 9 de abril de 2010 foi nomeado marqués de Oreja[3] polo Rei Xoán Carlos I en recoñecemento á súa traxectoria.[4]

Está casado con Silvia Arburúa, filla do ex ministro franquista Manuel Arburúa de la Miyar.

Notas

  1. ↑ El último revolucionario, Diario Vasco, 30 de abril de 2006.
  2. ↑ "Instituto Universitario de Estudios Europeos". Consultado o 20 de abril de 2016. 
  3. ↑ Prutkov, Kozma, Annuaire de la Noblesse Moderne des Maisons Principales de l'Europe, Montréal, 2010 (ISSN 1925-5594) (fr)
  4. ↑ BOE Núm. 86 Viernes 9 de abril de 2010 Sec.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcelino_Oreja_Aguirre&oldid=3906698»