Asasinato de John Lennon: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
m Arranxos varios, replaced: {{listaref|2}} → {{Listaref|30em}} using AWB
Liña 2: Liña 2:
O luns [[8 de decembro]] de [[1980]], '''John Lennon foi asasinado''' de cinco disparos efectuados por parte de [[Mark David Chapman]] na entrada do edificio onde vivía, o [[edificio Dakota]]. [[John Lennon|Lennon]] acababa de regresar do Record Plant Studio coa súa esposa, [[Yoko Ono]].
O luns [[8 de decembro]] de [[1980]], '''John Lennon foi asasinado''' de cinco disparos efectuados por parte de [[Mark David Chapman]] na entrada do edificio onde vivía, o [[edificio Dakota]]. [[John Lennon|Lennon]] acababa de regresar do Record Plant Studio coa súa esposa, [[Yoko Ono]].


John Lennon foi un influyente [[músico]] [[Reino Unido|británico]] de [[música rock|rock]] que adquiriu fama mundial por ser un dos membros fundadores da banda [[The Beatles]], pola súa carreira como solista, e polo seu labor como [[Activismo|activista político]] en contra das guerras. Foi declarado morto á súa chegada ao [[St. Luke's-Roosevelt Hospital Center]], onde ademais sinalouse que ninguén podería vivir máis duns poucos minutos logo de sufrir tales lesións, pois perdera o 80% do seu volume sanguíneo. Pouco despois, nas estacións locais de noticias reportouse a morte de Lennon, polo que se congregou unha multitude no Roosevelt Hospital e en fronte do edificio Dakota.
John Lennon foi un influyente [[músico]] [[Reino Unido|británico]] de [[música rock|rock]] que adquiriu fama mundial por ser un dos membros fundadores da banda [[The Beatles]], pola súa carreira como solista, e polo seu labor como [[Activismo|activista político]] en contra das guerras. Foi declarado morto á súa chegada ao [[St. Luke's-Roosevelt Hospital Center]], onde ademais sinalouse que ninguén podería vivir máis duns poucos minutos logo de sufrir tales lesións, pois perdera o 80% do seu volume sanguíneo. Pouco despois, nas estacións locais de noticias reportouse a morte de Lennon, polo que se congregou unha multitude no Roosevelt Hospital e en fronte do edificio Dakota.


Foi [[cremación|incinerado]] o [[10 de decembro]] de [[1980]], no Cemiterio Ferncliff de Hartsdale, Nova York; as [[Cremación#Incineración e recolección de cinzas|cinzas]] foron entregadas a Ono, quen decidiu non realizar un funeral por el, aínda que se realizaron varias homenaxes e tributos no seu honor.
Foi [[cremación|incinerado]] o [[10 de decembro]] de [[1980]], no Cemiterio Ferncliff de Hartsdale, Nova York; as [[Cremación#Incineración e recolección de cinzas|cinzas]] foron entregadas a Ono, quen decidiu non realizar un funeral por el, aínda que se realizaron varias homenaxes e tributos no seu honor.


== Asasinato ==
== Asasinato ==
A mañá do 8 de decembro de 1980, a fotógrafa [[Annie Leibovitz]] foi ao apartamento de Ono e Lennon para realizar unha [[sesión fotográfica]] para a revista [[Rolling Stone|''Rolling Stone'']]. A mesma prometera a Lennon que unha foto con Ono sería a portada, pero inicialmente tratou de obter unha imaxe de Lennon só.<ref name="buzzle">{{Cita web |data=12 de agosto de 2005 |url=http://www.buzzle.com/articles/john-lennon-biography.html |título=John Lennon Biography |obra=[[Guardian Unlimited]] |dataacceso=10/04/2013|lingua=inglés }}</ref> Leibovitz recordou que «ninguén quería a [[Yoko Ono|Ono]] na portada».<ref name="FamousPictures">{{Cita web |data=2007 |url=http://www.famouspictures.org/mag/index.php?title=Naked_Lennon |título=Naked Lennon |editor=Famous Pictures Magazine |dataacceso=26 de xullo de 2007 |apelidos=Lucas |nome=Dean |lingua=inglés }}</ref> Lennon insistiu que tanto el como a súa esposa debían estar na portada, e logo de tomar as imaxes, Leibovitz abandonou o seu apartamento. Logo da sesión de fotos, Lennon deu a que foi a súa última entrevista ao [[Disc jockey|DJ]] de San Francisco Dave Sholin para un programa musical na [[RKO Radio Network]].<ref>{{Cita novas |apelido=Smith |nome=Harry |título=John Lennon Remembered |url=http://www.cbsnews.com/stories/2005/12/08/earlyshow/leisure/celebspot/main1107803.shtml |obra=CBS News |data=8 de decembro de 2005 |dataacceso=8 de novembro de 2008|idioma=inglés}}</ref> Ás 5:00 p.m., Lennon e Ono abandonaron o seu apartamento para mesturar a pista «[[Walking on Thin Ice]]», unha canción de Ono con Lennon na guitarra principal, en [[Record Plant Studios|Record Plant Studio]].<ref name="ABC News">{{Cita web |url=http://abcnews.go.com/GMA/Books/Story?id=2165256&page=4 |título=The Last Days of Dead Celebrities |obra=ABC, Inc. |dataacceso=06/04/2013|lingua=inglés }}</ref>
A mañá do 8 de decembro de 1980, a fotógrafa [[Annie Leibovitz]] foi ao apartamento de Ono e Lennon para realizar unha [[sesión fotográfica]] para a revista ''[[Rolling Stone]]''. A mesma prometera a Lennon que unha foto con Ono sería a portada, pero inicialmente tratou de obter unha imaxe de Lennon só.<ref name="buzzle">{{Cita web |data=12 de agosto de 2005 |url=http://www.buzzle.com/articles/john-lennon-biography.html |título=John Lennon Biography |obra=[[Guardian Unlimited]] |dataacceso=10/04/2013|lingua=inglés }}</ref> Leibovitz recordou que «ninguén quería a [[Yoko Ono|Ono]] na portada».<ref name="FamousPictures">{{Cita web |data=2007 |url=http://www.famouspictures.org/mag/index.php?title=Naked_Lennon |título=Naked Lennon |editor=Famous Pictures Magazine |dataacceso=26 de xullo de 2007 |apelidos=Lucas |nome=Dean |lingua=inglés }}</ref> Lennon insistiu que tanto el como a súa esposa debían estar na portada, e logo de tomar as imaxes, Leibovitz abandonou o seu apartamento. Logo da sesión de fotos, Lennon deu a que foi a súa última entrevista ao [[Disc jockey|DJ]] de San Francisco Dave Sholin para un programa musical na [[RKO Radio Network]].<ref>{{Cita novas |apelido=Smith |nome=Harry |título=John Lennon Remembered |url=http://www.cbsnews.com/stories/2005/12/08/earlyshow/leisure/celebspot/main1107803.shtml |obra=CBS News |data=8 de decembro de 2005 |dataacceso=8 de novembro de 2008|idioma=inglés}}</ref> Ás 5:00 p.m., Lennon e Ono abandonaron o seu apartamento para mesturar a pista «[[Walking on Thin Ice]]», unha canción de Ono con Lennon na guitarra principal, en [[Record Plant Studios|Record Plant Studio]].<ref name="ABC News">{{Cita web |url=http://abcnews.go.com/GMA/Books/Story?id=2165256&page=4 |título=The Last Days of Dead Celebrities |obra=ABC, Inc. |dataacceso=06/04/2013|lingua=inglés }}</ref>


Mentres Lennon e Ono camiñaban cara ao seu [[limusina]], foron rodeados por varios individuos que buscaban [[autógrafo]]s; entre estes, Mark David Chapman.<ref name="CrimeLibrary">{{cita web |url=http://www.crimelibrary.com/terrorists_spies/assassins/chapman/7.html |título=Is That All You Want? |obra=Courtroom Television Network |dataacceso=14/04/2013|lingua=inglés }}</ref> Era común que os fanáticos esperasen fóra do edificio Dakota para ver a Lennon e obter o seu autógrafo.<ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,924600,00.html "The Last Day In The Life", Jay Cocks, TIME Magazine, 22 de decembro de 1980]</ref> Chapman, un empregado de hospital de 25 anos de idade e proveniente de [[Honolulu|Honolulu, Hawaii]], había ir por primeira vez a Nova York para matar a Lennon en novembro pero cambiou de opinión e regresou ao seu fogar.<ref>{{Cita novas |url=http://www.people.com/people/archive/article/0,,20079581,00.html |título=Descent Into Madness |obra=[[People]] |data=22 de xuño de 1981|lingua=inglés}}</ref> Silenciosamente, entregoulle a Lennon unha copia de ''[[Double Fantasy]]'', e Lennon asinouno. Tras facelo, Lennon cortesmente preguntoulle, «É todo o que queres?», e Chapman asentiu. O fotógrafo e fan de Lennon, Paul Goresh, tomou unha foto do encontro.<ref name="How stuff works 52">{{cita web |url=http://people.howstuffworks.com/john-lennon52.htm |título=John Lennon Encounters Mark David Chapman |apelido=Buskin |nome=Richard |data=3 de xullo de 2007 |obra=Howstuffworks.com |dataacceso=17 de marzo de 2010|lingua=inglés }}</ref>
Mentres Lennon e Ono camiñaban cara ao seu [[limusina]], foron rodeados por varios individuos que buscaban [[autógrafo]]s; entre estes, Mark David Chapman.<ref name="CrimeLibrary">{{cita web |url=http://www.crimelibrary.com/terrorists_spies/assassins/chapman/7.html |título=Is That All You Want? |obra=Courtroom Television Network |dataacceso=14/04/2013|lingua=inglés }}</ref> Era común que os fanáticos esperasen fóra do edificio Dakota para ver a Lennon e obter o seu autógrafo.<ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,924600,00.html "The Last Day In The Life", Jay Cocks, TIME Magazine, 22 de decembro de 1980]</ref> Chapman, un empregado de hospital de 25 anos de idade e proveniente de [[Honolulu|Honolulu, Hawaii]], había ir por primeira vez a Nova York para matar a Lennon en novembro pero cambiou de opinión e regresou ao seu fogar.<ref>{{Cita novas |url=http://www.people.com/people/archive/article/0,,20079581,00.html |título=Descent Into Madness |obra=[[People]] |data=22 de xuño de 1981|lingua=inglés}}</ref> Silenciosamente, entregoulle a Lennon unha copia de ''[[Double Fantasy]]'', e Lennon asinouno. Tras facelo, Lennon cortesmente preguntoulle, «É todo o que queres?», e Chapman asentiu. O fotógrafo e fan de Lennon, Paul Goresh, tomou unha foto do encontro.<ref name="How stuff works 52">{{cita web |url=http://people.howstuffworks.com/john-lennon52.htm |título=John Lennon Encounters Mark David Chapman |apelido=Buskin |nome=Richard |data=3 de xullo de 2007 |obra=Howstuffworks.com |dataacceso=17 de marzo de 2010|lingua=inglés }}</ref>
Liña 20: Liña 20:
No exterior, o porteiro Perdomo quitou a pistola da man a Chapman e a pateó lonxe da beirarrúa.<ref name="CrimeLibrary2" /> Chapman, a continuación, quitouse o abrigo e sombreiro para prepararse da chegada da policía para mostrar que non levaba ningún tipo de arma oculta e sentouse na beirarrúa. O porteiro Perdomo gritoulle a Chapman «Dásche conta do que fixeches?», ao cal Chapman con moita calma respondeu «Si, acabo de disparar a John Lennon». Os primeiros policías en chegar foron Steve Spiro e Peter Cullen, quen estaban na Rúa 72 con[[Broadway]] cando escoitaron un informe de disparos ocorridos no edificio Dakota. Os oficiais atoparon a Chapman sentado «moi acougado» na beirarrúa. Informaron que Chapman deixara caer o revólver ao chan e sostiña un libro de peto, ''[[O vixía no centeo|The Catcher in the Rye]]'', de [[J.D. Salinger]].<ref name="insanity defense">{{cita web |url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=health&res=9E00E1D8133BF93AA35751C0A967948260 |título=Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense |apelidos=Montgomery |nome=Paul L. |data=9 de febreiro de 1981 |obra=The New York Times |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Chapman escribira unha mensaxe na parte interior de tápaa do libro: «Para Holden Caulfield. De Holden Caulfield. Esta é a miña declaración». Máis tarde diría que a súa vida reflectía a de [[Holden Caulfield]], o protagonista do libro.[[Ficheiro:Dakota Apartments Entryway.jpg|miniatura|dereita|215px|Vista lateral da entrada do edificio Dakota mostrando os chanzos que Lennon camiñou antes de morrer no vestíbulo.]]O segundo equipo de oficiais en chegar uns poucos minutos despois foron Bill Gamble e James Moran. Inmediatamente cargaron a Lennon no seu coche patrulla e levarono rápidamente ao [[St. Luke's-Roosevelt Hospital Center|Hospital Roosevelt]]. O oficial Moran dixo que colocaron a Lennon no asento traseiro.<ref name="DailyMirror8December">{{cita web |nome=David |apelidos=Edwards |url=http://www.mirror.co.uk/news/tm_objectid=16442570&method=full&siteid=94762&headline=monday-8th-december-1980--lennon-s-last-day--name_page.html |título=Lennon’s Last Day |obra=[[Daily Mirror]] |data=3 de decembro de 2005 |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Moran preguntou «Sabes quen es?»; hai versións contradictorias sobre o que sucedeu despois. Nunha dise que Lennon asentiu lixeiramente e tratou de falar, pero só foi capaz de facer un son de gorgoteo, e perdeu o coñecemento pouco despois.<ref name="Lennonshotonwaytoseeson">{{cita web |url=http://www.thestar.com/entertainment/article/223747 |título=Lennon shot on way to see son |obra=Thestar.com |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref>
No exterior, o porteiro Perdomo quitou a pistola da man a Chapman e a pateó lonxe da beirarrúa.<ref name="CrimeLibrary2" /> Chapman, a continuación, quitouse o abrigo e sombreiro para prepararse da chegada da policía para mostrar que non levaba ningún tipo de arma oculta e sentouse na beirarrúa. O porteiro Perdomo gritoulle a Chapman «Dásche conta do que fixeches?», ao cal Chapman con moita calma respondeu «Si, acabo de disparar a John Lennon». Os primeiros policías en chegar foron Steve Spiro e Peter Cullen, quen estaban na Rúa 72 con[[Broadway]] cando escoitaron un informe de disparos ocorridos no edificio Dakota. Os oficiais atoparon a Chapman sentado «moi acougado» na beirarrúa. Informaron que Chapman deixara caer o revólver ao chan e sostiña un libro de peto, ''[[O vixía no centeo|The Catcher in the Rye]]'', de [[J.D. Salinger]].<ref name="insanity defense">{{cita web |url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=health&res=9E00E1D8133BF93AA35751C0A967948260 |título=Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense |apelidos=Montgomery |nome=Paul L. |data=9 de febreiro de 1981 |obra=The New York Times |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Chapman escribira unha mensaxe na parte interior de tápaa do libro: «Para Holden Caulfield. De Holden Caulfield. Esta é a miña declaración». Máis tarde diría que a súa vida reflectía a de [[Holden Caulfield]], o protagonista do libro.[[Ficheiro:Dakota Apartments Entryway.jpg|miniatura|dereita|215px|Vista lateral da entrada do edificio Dakota mostrando os chanzos que Lennon camiñou antes de morrer no vestíbulo.]]O segundo equipo de oficiais en chegar uns poucos minutos despois foron Bill Gamble e James Moran. Inmediatamente cargaron a Lennon no seu coche patrulla e levarono rápidamente ao [[St. Luke's-Roosevelt Hospital Center|Hospital Roosevelt]]. O oficial Moran dixo que colocaron a Lennon no asento traseiro.<ref name="DailyMirror8December">{{cita web |nome=David |apelidos=Edwards |url=http://www.mirror.co.uk/news/tm_objectid=16442570&method=full&siteid=94762&headline=monday-8th-december-1980--lennon-s-last-day--name_page.html |título=Lennon’s Last Day |obra=[[Daily Mirror]] |data=3 de decembro de 2005 |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Moran preguntou «Sabes quen es?»; hai versións contradictorias sobre o que sucedeu despois. Nunha dise que Lennon asentiu lixeiramente e tratou de falar, pero só foi capaz de facer un son de gorgoteo, e perdeu o coñecemento pouco despois.<ref name="Lennonshotonwaytoseeson">{{cita web |url=http://www.thestar.com/entertainment/article/223747 |título=Lennon shot on way to see son |obra=Thestar.com |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref>


⚫
O Dr. Stephan Lynn recibiu a Lennon na sala de emerxencias do Hospital Roosevelt. Cando Lennon chegou non tiña pulso e non respiraba. O Dr. Lynn e outros doutores traballaron durante 20 minutos, abrindo o peito de Lennon e intentando facer unha masaxe cardíaco manual para restablecer a circulación, pero o dano nos vasos sanguíneos arredor do corazón era demasiado grande.<ref>[http://www.nytimes.com/2005/12/08/nyregion/08lennon.html "Recalling the Night He Held Lennon's Still Heart", Corey Kilgannon, ''New York Times'', 8 de diciembre de 2005]</ref> Lennon foi declarado morto á chegada á sala de emerxencias do Roosevelt Hospital ás 11:15 p.m polo Dr. Lynn.<ref name="Death Certificate">{{cita web |data=22 de xuño de 2004 |url=http://www.jfkmontreal.com/john_lennon/Death_Cert.htm|título=John Lennon Death Certificate |obra=JFKmontreal.com |dataacceso=6 de diciembre de 2009|lingua=inglés }}</ref> A causa da morte reportouse como unha [[hipovolemia]], causada pola perda de máis do 80% do volume sanguíneo. O Dr. Elliott M.Gross, o Xefe do Servizo Médico Forense, dixo que ninguén podería ter vivido máis duns poucos minutos con tales feridas múltiples de bala. Xa que Lennon foi ferido con catro balas de punta oca, que se expanden ao entrar no obxectivo e perturban gravemente o tecido a medida que viaxan a través do obxectivo, os órganos danados de Lennon estaban practicamente destruídos ao producirse o impacto.Ono, chorando mentres dicía «Ai non, non, non, non... díganme que non é verdade», foi levada ao Roosevelt Hospital e entrou en estado de ''shock'' despois de saber que o seu marido morrera.<ref name="RS951"/> O día seguinte, Ono emitiu unha declaración: «Non» hai «ningún funeral para John. John amou e rezou pola raza humana. Por favor, fagan o mesmo por el. Con cariño, Yoko e Sean».<ref name="RS951">{{cita novas |apelido=Cave |nome=Damien |coautores=Matt Diehl, Gavin Edwards, Jenny Eliscu, David Fricke, Lauren Gitlin, Matt Hendrickson, Kirk Miller, Austin Scaggs, and Rob Sheffield |título=The death of John Lennon in 1980: 50 moments that changed the history of rock & roll |obra=[[Rolling Stone]] |issue=951 |páxina=140 |data=24 de xuño de 2004 |url=http://www.rollingstone.com/news/story/6085503/the_death_of_john_lennon_in_1980 |issn=0035-791X |dataacceso=16 de novembro de 2007

⚫
O Dr. Stephan Lynn recibiu a Lennon na sala de emerxencias do Hospital Roosevelt. Cando Lennon chegou non tiña pulso e non respiraba. O Dr. Lynn e outros doutores traballaron durante 20 minutos, abrindo o peito de Lennon e intentando facer unha masaxe cardíaco manual para restablecer a circulación, pero o dano nos vasos sanguíneos arredor do corazón era demasiado grande.<ref>[http://www.nytimes.com/2005/12/08/nyregion/08lennon.html "Recalling the Night He Held Lennon's Still Heart", Corey Kilgannon, ''New York Times'', 8 de diciembre de 2005]</ref> Lennon foi declarado morto á chegada á sala de emerxencias do Roosevelt Hospital ás 11:15 p.m polo Dr. Lynn.<ref name="Death Certificate">{{cita web |data=22 de xuño de 2004 |url=http://www.jfkmontreal.com/john_lennon/Death_Cert.htm|título=John Lennon Death Certificate |obra=JFKmontreal.com |dataacceso=6 de diciembre de 2009|lingua=inglés }}</ref> A causa da morte reportouse como unha [[hipovolemia]], causada pola perda de máis do 80% do volume sanguíneo. O Dr. Elliott M.Gross, o Xefe do Servizo Médico Forense, dixo que ninguén podería ter vivido máis duns poucos minutos con tales feridas múltiples de bala. Xa que Lennon foi ferido con catro balas de punta oca, que se expanden ao entrar no obxectivo e perturban gravemente o tecido a medida que viaxan a través do obxectivo, os órganos danados de Lennon estaban practicamente destruídos ao producirse o impacto.Ono, chorando mentres dicía «Ai non, non, non, non... díganme que non é verdade», foi levada ao Roosevelt Hospital e entrou en estado de ''shock'' despois de saber que o seu marido morrera. <ref name="RS951"/> O día seguinte, Ono emitiu unha declaración: «Non» hai «ningún funeral para John. John amou e rezou pola raza humana. Por favor, fagan o mesmo por el. Con cariño, Yoko e Sean».<ref name="RS951">{{cita novas |apelido=Cave |nome=Damien |coautores=Matt Diehl, Gavin Edwards, Jenny Eliscu, David Fricke, Lauren Gitlin, Matt Hendrickson, Kirk Miller, Austin Scaggs, and Rob Sheffield |título=The death of John Lennon in 1980: 50 moments that changed the history of rock & roll |obra=[[Rolling Stone]] |issue=951 |páxina=140 |data=24 de xuño de 2004 |url=http://www.rollingstone.com/news/story/6085503/the_death_of_john_lennon_in_1980 |issn=0035-791X |dataacceso=16 de novembro de 2007
}}</ref>
}}</ref>


Liña 37: Liña 36:


== Notas ==
== Notas ==
{{listaref|2}}
{{Listaref|30em}}


== Véxase tamén ==
== Véxase tamén ==

Revisión como estaba o 19 de abril de 2016 ás 02:17

Edificio Dakota lugar do asasinato.

O luns 8 de decembro de 1980, John Lennon foi asasinado de cinco disparos efectuados por parte de Mark David Chapman na entrada do edificio onde vivía, o edificio Dakota. Lennon acababa de regresar do Record Plant Studio coa súa esposa, Yoko Ono.

John Lennon foi un influyente músico británico de rock que adquiriu fama mundial por ser un dos membros fundadores da banda The Beatles, pola súa carreira como solista, e polo seu labor como activista político en contra das guerras. Foi declarado morto á súa chegada ao St. Luke's-Roosevelt Hospital Center, onde ademais sinalouse que ninguén podería vivir máis duns poucos minutos logo de sufrir tales lesións, pois perdera o 80% do seu volume sanguíneo. Pouco despois, nas estacións locais de noticias reportouse a morte de Lennon, polo que se congregou unha multitude no Roosevelt Hospital e en fronte do edificio Dakota.

Foi incinerado o 10 de decembro de 1980, no Cemiterio Ferncliff de Hartsdale, Nova York; as cinzas foron entregadas a Ono, quen decidiu non realizar un funeral por el, aínda que se realizaron varias homenaxes e tributos no seu honor.

Asasinato

A mañá do 8 de decembro de 1980, a fotógrafa Annie Leibovitz foi ao apartamento de Ono e Lennon para realizar unha sesión fotográfica para a revista Rolling Stone. A mesma prometera a Lennon que unha foto con Ono sería a portada, pero inicialmente tratou de obter unha imaxe de Lennon só.[1] Leibovitz recordou que «ninguén quería a Ono na portada».[2] Lennon insistiu que tanto el como a súa esposa debían estar na portada, e logo de tomar as imaxes, Leibovitz abandonou o seu apartamento. Logo da sesión de fotos, Lennon deu a que foi a súa última entrevista ao DJ de San Francisco Dave Sholin para un programa musical na RKO Radio Network.[3] Ás 5:00 p.m., Lennon e Ono abandonaron o seu apartamento para mesturar a pista «Walking on Thin Ice», unha canción de Ono con Lennon na guitarra principal, en Record Plant Studio.[4]

Mentres Lennon e Ono camiñaban cara ao seu limusina, foron rodeados por varios individuos que buscaban autógrafos; entre estes, Mark David Chapman.[5] Era común que os fanáticos esperasen fóra do edificio Dakota para ver a Lennon e obter o seu autógrafo.[6] Chapman, un empregado de hospital de 25 anos de idade e proveniente de Honolulu, Hawaii, había ir por primeira vez a Nova York para matar a Lennon en novembro pero cambiou de opinión e regresou ao seu fogar.[7] Silenciosamente, entregoulle a Lennon unha copia de Double Fantasy, e Lennon asinouno. Tras facelo, Lennon cortesmente preguntoulle, «É todo o que queres?», e Chapman asentiu. O fotógrafo e fan de Lennon, Paul Goresh, tomou unha foto do encontro.[8]

Os Lennon pasaron varias horas no estudo Record Plant antes de regresar ao edificio Dakota ás 10:50 p.m. Lennon non quixo comer fóra para poder estar en casa a tempo para dar as boas noites ao seu fillo de cinco anos, Sean, antes de que este fóra a durmir, e porque a Lennon agradáballe compracer aos fans que esperaran un longo tempo para velo fóra do seu fogar con autógrafos ou imaxes. Saíron da súa limusina na Rúa 72, malia que o coche podería haber ir cara ao patio, máis seguro.[9]

O porteiro do edificio Dakota, José Sanjenis Perdomo, e o condutor dun taxi, viron a Chapman parado na sombra do arco.[10] Ono camiñaba diante de Lennon cara á recepción. Mentres Lennon pasaba, Chapman disparou cinco balas de punta oca .38 Special a Lennon cun revólver Charter Arms.[11] Na radio, televisión, e xornais reportouse entón que, antes dos disparos, Chapman gritou «Sr. Lennon» e deixouse caer nunha «posición de combate»,[12][13][14] pero isto non se menciona nas audiencias xudiciais nin nas entrevistas coas testemuñas. Chapman dixo que non recorda gritar o nome de Lennon antes de dispararlle.[15][16][17] Un tiro fallou, pasando por encima da cabeza de Lennon e impactando nunha fiestra do edificio Dakota. Con todo, dous tiros deron a Lennon no lado esquerdo das súas costas e dúas máis penetraron o seu ombreiro esquerdo. As catro balas inflixironlle graves feridas, o menos unha delas perforou a súa aorta.[18] Lennon subiu cinco peldaños cara ao área de seguridade, dixo «disparáronme» e derrubouse. O conserxe Jay Hastings cubriu a Lennon co seu uniforme, e quitoulle as lentes; logo chamou á policía.

A entrada do edificio Dakota, onde Lennon foi asasinado.

No exterior, o porteiro Perdomo quitou a pistola da man a Chapman e a pateó lonxe da beirarrúa.[10] Chapman, a continuación, quitouse o abrigo e sombreiro para prepararse da chegada da policía para mostrar que non levaba ningún tipo de arma oculta e sentouse na beirarrúa. O porteiro Perdomo gritoulle a Chapman «Dásche conta do que fixeches?», ao cal Chapman con moita calma respondeu «Si, acabo de disparar a John Lennon». Os primeiros policías en chegar foron Steve Spiro e Peter Cullen, quen estaban na Rúa 72 conBroadway cando escoitaron un informe de disparos ocorridos no edificio Dakota. Os oficiais atoparon a Chapman sentado «moi acougado» na beirarrúa. Informaron que Chapman deixara caer o revólver ao chan e sostiña un libro de peto, The Catcher in the Rye, de J.D. Salinger.[19] Chapman escribira unha mensaxe na parte interior de tápaa do libro: «Para Holden Caulfield. De Holden Caulfield. Esta é a miña declaración». Máis tarde diría que a súa vida reflectía a de Holden Caulfield, o protagonista do libro.

Vista lateral da entrada do edificio Dakota mostrando os chanzos que Lennon camiñou antes de morrer no vestíbulo.

O segundo equipo de oficiais en chegar uns poucos minutos despois foron Bill Gamble e James Moran. Inmediatamente cargaron a Lennon no seu coche patrulla e levarono rápidamente ao Hospital Roosevelt. O oficial Moran dixo que colocaron a Lennon no asento traseiro.[20] Moran preguntou «Sabes quen es?»; hai versións contradictorias sobre o que sucedeu despois. Nunha dise que Lennon asentiu lixeiramente e tratou de falar, pero só foi capaz de facer un son de gorgoteo, e perdeu o coñecemento pouco despois.[21]

O Dr. Stephan Lynn recibiu a Lennon na sala de emerxencias do Hospital Roosevelt. Cando Lennon chegou non tiña pulso e non respiraba. O Dr. Lynn e outros doutores traballaron durante 20 minutos, abrindo o peito de Lennon e intentando facer unha masaxe cardíaco manual para restablecer a circulación, pero o dano nos vasos sanguíneos arredor do corazón era demasiado grande.[22] Lennon foi declarado morto á chegada á sala de emerxencias do Roosevelt Hospital ás 11:15 p.m polo Dr. Lynn.[23] A causa da morte reportouse como unha hipovolemia, causada pola perda de máis do 80% do volume sanguíneo. O Dr. Elliott M.Gross, o Xefe do Servizo Médico Forense, dixo que ninguén podería ter vivido máis duns poucos minutos con tales feridas múltiples de bala. Xa que Lennon foi ferido con catro balas de punta oca, que se expanden ao entrar no obxectivo e perturban gravemente o tecido a medida que viaxan a través do obxectivo, os órganos danados de Lennon estaban practicamente destruídos ao producirse o impacto.Ono, chorando mentres dicía «Ai non, non, non, non... díganme que non é verdade», foi levada ao Roosevelt Hospital e entrou en estado de shock despois de saber que o seu marido morrera.[24] O día seguinte, Ono emitiu unha declaración: «Non» hai «ningún funeral para John. John amou e rezou pola raza humana. Por favor, fagan o mesmo por el. Con cariño, Yoko e Sean».[24]

Reacción

Pouco despois de que as estacións de noticias locais informaran sobre os disparos, unha multitude reuniuse no Roosevelt Hospital e en fronte do edificio Dakota, "amamos a John" dicían os seus fans, recitando oracións e cantando cancións do músico.[25] Logo de escoitar as noticias emitidas polo xefe de ABC News Roone Arledge, o presentador de deportes Howard Cosell, que entrevistara a Lennon brevemente no programa Monday Night Football en 1974, anunciou a noticia do asasinato durante un programa dun partido de fútbol de New England Patriots contra Miami Dolphins:

Isto, temos que dicilo. Recorden que isto é soamente un xogo de fútbol, non importa quen gañe ou perda. Unha inexpresable traxedia foinos confirmada por ABC News na cidade de Nova York: John Lennon, fóra do seu edificio apartamental no West Side de Nova York, o máis famoso, quizais, de The Beatles, foi disparado dúas veces nas costas, levado rápidamente ao Roosevelt Hospital, e morto ao chegar.

Despois do partido, Ted Koppel proporcionou unha cobertura adicional para ABC durante Nightline. NBC anunciou a noticia durante The Tonight Show. O programa foi interrompido por un anunciador anónimo lendo o boletín de noticias; o programa foi renovado despois. CBS interrompeu as noticias durante a programación normal na rede, con Walter Cronkite e os reporteiros de CBS News anunciando a noticia aos televidentes. Máis tarde, esa mesma noite, Cronkite confirmou a morte de Lennon, ás 11:20 pm.[26]

Cando un reporteiro consultou inicialmente ao seu antigo amigo e compañeiro Paul McCartney sobre a noticia, o músico respondeu: «É un amolo, non é así?». A súa resposta foi criticada, pero McCartney xustificouse en 1984 nunha entrevista para a revista Playboy: «Acababa de finalizar unha xornada completa en shock e dixen: 'iso é un amolo'. Significa amolado no sentido máis pesado da palabra, vostede sabe. Iso é enfastioso. Pero vostede sabe, cando un o ve impreso di: Si, é un amolo, en efecto».[27] Anteriormente a ese día, Paul dixo aos reporteiros nos arredores da súa casa en Sussex, «John será recordado pola súa contribución única á arte, a música e a paz do mundo».[27] Ringo Starr e a súa prometida, Barbara Bach, atopábanse de vacacións nas Bahamas; logo de oír a tráxica noticia, ambos voaron a Nova York para consolar a Ono.[28] George Harrison lanzou unha canción tributo, «All Those Years Ago», que incluíu aos antigos compañeiros Starr, na batería, e McCartney, quen realizou os coros.[29] O mesmo McCartney tamén gravou unha canción tributo para Lennon no seu álbum de 1982 Tug of War, titulada «Here Today». A estación da cidade de Nova York WABC-TV emitiu unha cobertura especial en vivo da homenaxe conmemorativo de Lennon en Central Park seis días logo do ocorrido, con Roger Grimsby presentando no estudo e Ernie Anastos informando desde o evento.[30]

Repercusións

Os restos de John Lennon foron cremados no Ferncliff Cemetery en Westchester; non se fixo ningún funeral.[31][32] Yoko Ono enviou unha mensaxe á cantante multitude que estaba no exterior do edificio Dakota, dicindo que os seus cantos mantiverona esperta; invitounos a que se reunisen de novo no Central Park o seguinte domingo para facer dez minutos de oración silenciosa.[33] O 14 de decembro de 1980, millóns de persoas ao redor do mundo responderon á solicitude de Ono de manter dez minutos de silencio en honor a Lennon.[34] Trinta mil reuníronse en Liverpool, e o grupo máis grande -ao redor de 225.000- reuníronse no Central Park de Nova York, cerca do lugar dos disparos.[34] Polo menos dous dos fanáticos de Lennon suicidáronse tralo seu asasinato, provocando que Yoko Ono fixese un chamamento público pedindo aos doentes non ceder á desesperación.[35] Ono lanzou un álbum en solitario, Season of Glass, en 1981. A portada do mesmo é unha fotografía das lentes de John Lennon salpicadas da súa mesma sangue. Un relanzamento en 1997 do álbum contén «Walking on Thin Ice», canción que John e Yoko gravaron no Record Plant xusto antes de que fose asasinado. Chapman declarouse culpable do asasinato de Lennon en xuño de 1981,[36] indo en contra dos consellos dos seus avogados,[37] quen desexaban alegar demencia.[38][39] Recibiu unha sentenza de cadea perpetua, pero baixo os termos da súa declaración de culpabilidade converteuse en candidato para a liberdade condicional no ano 2000, logo de cumprir 20 anos. A Chapman negóuselle a liberdade condicional nas audiencias feitas cada dous anos desde ese ano e segue encarcerado na prisión estatal de Attica.[40] A foto de Annie Leibovitz dun John espido abrazando a Yoko, tomada o día do asasinato, foi a portada da revista Rolling Stone, do número do 22 de xaneiro de 1981, a maior parte do cal estaba dedicado a artigos, cartas e fotografías conmemorando a vida e falecemento de John. [41] En 2005, a American Society of Magazine Editors situouna nunha lista das mellores portadas de revistas dos últimos corenta anos.[42]

Notas

  1. ↑ "John Lennon Biography". Guardian Unlimited (en inglés). 12 de agosto de 2005. Consultado o 10/04/2013. 
  2. ↑ Lucas, Dean (2007). Famous Pictures Magazine, ed. "Naked Lennon" (en inglés). Consultado o 26 de xullo de 2007. 
  3. ↑ Smith, Harry (8 de decembro de 2005). "John Lennon Remembered". CBS News (en inglés). Consultado o 8 de novembro de 2008. 
  4. ↑ "The Last Days of Dead Celebrities". ABC, Inc. (en inglés). Consultado o 06/04/2013. 
  5. ↑ "Is That All You Want?". Courtroom Television Network (en inglés). Consultado o 14/04/2013. 
  6. ↑ "The Last Day In The Life", Jay Cocks, TIME Magazine, 22 de decembro de 1980
  7. ↑ "Descent Into Madness". People (en inglés). 22 de xuño de 1981. 
  8. ↑ Buskin, Richard (3 de xullo de 2007). "John Lennon Encounters Mark David Chapman". Howstuffworks.com (en inglés). Consultado o 17 de marzo de 2010. 
  9. ↑ Ledbetter, Les (09 de decembro de 1980). "John Lennon of Beatles Is Killed". New York Times (en inglés). 
  10. ↑ 10,0 10,1 "Mark David Chapman: The Man Who Killed John Lennon!". Courtroom Television Network (en inglés). Consultado o 4 de maio de 2008. 
  11. ↑ "Police Trace Tangled Path Leading To Lennon's Slaying at the Dakota". elvispelvis.com. Consultado o 20 de diciembre de 2007. 
  12. ↑ CBS Evening News television report, 9 de diciembre de 1980.
  13. ↑ ABC News Nightline television report cerca de la mañana del 9 de diciembre de 1980. The "Mr. Lennon" and "combat stance" statements were made several times.
  14. ↑ "Police Trace Tangled Path Leading To Lennon's Slaying at the Dakota" por Paul L. Montgomery, The New York Times, 10 de diciembre de 1980, pp. A1,B6 (unverified quotes attributed to NYPD Chief of Detectives James T. Sullivan and in turn to an unnamed witness)
  15. ↑ "I don't recall saying, 'Mr. Lennon'". Telegraph.co.uk (en inglés). Consultado o 21 de agosto de 2008. 
  16. ↑ Transcript of 2008 parole hearing in which Chapman denies calling out "Mr. Lennon"
  17. ↑ Transcript of 1981 competency hearing in which Chapman says he did not say anything to Lennon
  18. ↑ "John Lennon - After The Music". Robert Soliman (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2008. 
  19. ↑ Montgomery, Paul L. (9 de febreiro de 1981). "Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense". The New York Times (en inglés). Consultado o 18/01/2014. 
  20. ↑ Edwards, David (3 de decembro de 2005). "Lennon’s Last Day". Daily Mirror (en inglés). Consultado o 18/01/2014. 
  21. ↑ "Lennon shot on way to see son". Thestar.com (en inglés). Consultado o 18/01/2014. 
  22. ↑ "Recalling the Night He Held Lennon's Still Heart", Corey Kilgannon, New York Times, 8 de diciembre de 2005
  23. ↑ "John Lennon Death Certificate". JFKmontreal.com (en inglés). 22 de xuño de 2004. Consultado o 6 de diciembre de 2009. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Cave, Damien; Matt Diehl, Gavin Edwards, Jenny Eliscu, David Fricke, Lauren Gitlin, Matt Hendrickson, Kirk Miller, Austin Scaggs, and Rob Sheffield (24 de xuño de 2004). "The death of John Lennon in 1980: 50 moments that changed the history of rock & roll". Rolling Stone (951). p. 140. ISSN 0035-791X. Consultado o 16 de novembro de 2007.  A referencia usa o parámetro obsoleto |coautores= (Axuda)
  25. ↑ Kane, Larry (2007). Running Press, ed. Lennon Revealed (en inglés). ISBN 0-762-429-666.  A presentadora Kathleen Sullivan de «Cable News Network (CNN) foi a primeira en informar que lle dispararan a Lennon, e que estaba sendo trasladado ao Hospital Roosevelt (a súa morte ainda non se confirmara)».
  26. ↑ Wiener, Jon. "John Lennon 1940-1980: History Professor Jon Wiener Discusses Lennon’s Politics, FBI Files and Why Richard Nixon Sought to Deport Him". Democracy Now (en inglés). Consultado o 15 de xuño do 2015. 
  27. ↑ 27,0 27,1 "Paul McCartney 1984 Playboy Interview" (en inglés). The Trustees of Indiana University. Consultado o 15 de agosto do 2015. 
  28. ↑ Buskin, Richard (3 de xullo de 2007). "The World Mourns John Lennon's Death". Howstuffworks.com (en inglés). Consultado o 15 de agosto do 2015. 
  29. ↑ "All Those Years Ago" (en inglés). Connolly and Company. Consultado o 15 de agosto do 2015. 
  30. ↑ "John Lennon Tribute". WABC-TV (en inglés). 14 de decembro de 1980. Consultado o 15 de agosto do 2015. 
  31. ↑ List of celebrities cremated or interred at Ferncliff Cemetery (en inglés)
  32. ↑ "Lennon slaying linked to quote". Milwaukee Sentinel (en inglés). 11 de decembro de 1980. Consultado o 22 de agosto do 2015. 
  33. ↑ Gentile, Fiorella Dorotea. "The Central Park Vigil, New York, 14 de diciembre de 1980, Tribute to John Lennon" (en inglés). Thou Art. Consultado o 22 de agosto do 2015. 
  34. ↑ 34,0 34,1 Clyde Haberman, "Silent Tribute to Lennon's Memory is Observed Throughout the World," The New York Times, 15 de diciembre de 1980 pA1
  35. ↑ "Suicides push Lennon's wife to caution his fans", The Bulletin (Bend, Deschuets County, Oregon), 12 de diciembre de 1980
  36. ↑ "Divine Justice". Time (en inglés). 6 de xullo de 1981. Consultado o 16 de setembro do2015. 
  37. ↑ "A Matched Pair of Gunmen", TIME Magazine, 7 de setembro de 1981
  38. ↑ "John Lennon's Killer: The Nowhere Man", New York Magazine, 22 de xuño de 1981
  39. ↑ "LENNON MURDER SUSPECT PREPARING INSANITY DEFENSE", New York Times, 9 de febreiro 1981
  40. ↑ Transcript of 2008 Chapman parole hearing
  41. ↑ John Lennon & Yoko Ono-RS 335 (22 de enero de 1981)
  42. ↑ "Lennon Leads List of Top Magazine Covers", MSNBC, Oct. 17, 2005

Véxase tamén

Bibliografía

  • Badman, Keith (1999). Omnibus Press, ed. The Beatles After the Breakup 1970-2000: A day-by-day diary. ISBN 0-7119-7520-5. 
  • Seaman, Fred (1991). Birch Lane Press, ed. The Last Days of John Lennon. ISBN 978-1559720847. 
  • Bresler, Fenton (1990). St. Martin's Press, ed. Who Killed John Lennon. ISBN 978-0312923679. 
  • Cocks, Jay (22 de decembro de 1980). "The Last Day in the Life". Time. 
  • David Rosenthal et al., "The Death and Life of John Lennon". New York, 22 de decembro de 1980.
  • Tom Mathews et al., "Death of a Beatle." Newsweek, 22 de decembro de 1980.

Ligazóns externas

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Asasinato_de_John_Lennon&oldid=3901259»